«Ζηλεύω πολύ τα γεμάτα γήπεδα, κάνω αυτό που αγαπάω όμως», μέσα από αυτές τις 10 λέξεις η Δήμητρα Μπατζαρακούδη μας συστήνεται και μας μιλάει για τη μεγάλη αγάπη της ζωής της, το χάντμπολ.
Μπορεί για πολλούς να είναι ένα άθλημα… δεύτερης ταχύτητας μπροστά στα πιο προβεβλημένα και φωτισμένα σπορ, αλλά για τη Δήμητρα που πάλεψε και επανήλθε από μία σειρά σοβαρών τραυματισμών είναι αυτό που πάντα ήθελε να κάνει από τα πρώτα της βήματα στα Γιαννιτσά μέχρι την καταξίωση στον ΠΑΟΚ και τα 7 τρόπαια.
Η αθλήτρια της γυναικείας ομάδας χάντμπολ του Δικεφάλου, μίλησε στο Metrosport.gr για όλα όσα έχει βιώσει τα χρόνια που αγωνίζεται στους Θεσσαλονικείς, τα τρόπαια που έχει κατακτήσει αλλά και τη στιγμή που θέλει να κρατήσει από τα χρόνια που έχει περάσει στα γήπεδα.
Μετά από τέσσερις διαδοχικές κατακτήσεις τίτλων πολλοί θεωρούν ότι όλο αυτό έχει γίνει μία… αγαπημένη συνήθεια για τις αθλήτριες του Δικεφάλου, «Είναι σίγουρα λατρεία και είναι προϊόν δουλειάς για όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένα ξεχωριστό συναίσθημα η κατάκτηση τίτλων ενώ η Ευρώπη αποτελεί και για εμάς έναν στόχο τον οποίο θα θέλαμε να πετύχουμε τα επόμενα χρόνια . Πέρσι φτάσαμε στους «8» του θεσμού, ήταν μία καλή πορεία για την ομάδα μας και φέτος με τις καλοκαιρινές προσθήκες που κάναμε ο σύλλογος ήθελε περισσότερο χρόνο με παίκτριες που τον χειμώνα έφυγαν οι περισσότερες», αναφέρει η παίκτρια του ΠΑΟΚ που ξεκίνησε την ενασχόληση της με το άθλημα από τον τόπο καταγωγής της λίγο πιο ρομαντικά…
«Κάνω αυτό που αγαπάω από μικρή ηλικία και εγώ γνώρισα το χάντμπολ από την πρώτη στιγμή, δεν είναι ωραίο να ακούς ότι κάποιος δεν ξέρει το χάντμπολ και υποβαθμίζει τους δικούς σου κόπους εντός των γηπέδων»
Όσο για την προοπτική του εξωτερικού, οι Ελληνίδες αθλήτριες έχουν την τιμητική τους, «Υπάρχουν παίκτριες που έχουν φύγει στο εξωτερικό και ανοίγουν κάποιες πόρτες για την προοπτική αυτή, καθώς στην Ευρώπη το άθλημα γνωρίζει μεγάλη άνθηση και έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες προϋποθέσεις και για άλλες παίκτριες ώστε να κάνουν αυτό το σημαντικό βήμα και να εξελιχθούν και οι ίδιες».
Στην Ελλάδα υπάρχουν φαινόμενα ομάδων που δεν έχουν την ιδανική συμπεριφορά απέναντι στις αθλήτριες τους, κάτι που επισημαίνει και η Δήμητρα Μπατζαρακούδη σε μία αποστροφή του λόγου της, «Πέρα από τον ΠΑΟΚ που έχουμε πολύ καλή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, άλλες ομάδες δεν το έχουν. Υπάρχουν περιπτώσεις σε ομάδες που δεν είναι δίπλα σε αθλητές που έχουν προβλήματα τραυματισμού και δεν παρέχουν την απαραίτητη βοήθεια που είναι απαραίτητη σε αυτό το επίπεδο».
Ο παράγοντας κόσμος είναι σημαντικός για έναν αθλητή και πολλές φορές τον… ζηλεύουν από τα πιο «διαφημισμένα» αθλήματα, «Ζηλεύω πολύ τα γεμάτα γήπεδα, το 2016 όταν πήραμε το κύπελλο είχαμε πολύ κόσμο, αλλά και λόγω του covid-19 ο κόσμος ενδεχομένως να έχει μείνει λίγο πιο μακριά. Θα ήθελα ωστόσο να επιστρέψει στις κερκίδες και να είναι δίπλα μας γιατί είναι ο παλμός μας και είναι σημαντικός παράγοντας για εμάς, για τα αποτελέσματα και για τους τίτλους που φέρνουμε με την ομάδα».
Τι έχει πετύχει και τι κρατάει η Δήμητρα από αυτή τη σειρά ετών στα γήπεδα; Η ίδια απαντά με έντονα συναισθήματα, «Συνολικά έχω πανηγυρίσει 7 κύπελλα, ενώ προσπαθώ να κρατήσω τις όμορφες στιγμές που υπάρχουν με όλους τους φορείς του σύλλογο. Ακόμα και στις δύσκολες καταστάσεις και στους τραυματισμούς μου ήταν δίπλα μου. Θα πω ότι η αγαπημένη μου στιγμή ήταν η κατάκτηση του φετινού κυπέλλου στη Χαλκίδα, ήταν πολύ έντονο το συναίσθημα που είχα για το παιχνίδι. Όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερο και δεν υπάρχει κορεσμός από τη… συνήθεια. Το δύσκολο είναι να μείνεις ψηλά και όχι να ανέβεις για να σε δουν», για να προσθέσει…
«Θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ στον Πρόεδρο μας , τον Ιβάν Σαββίδη και την καρδιά της ομάδας τον κύριο Χασεκίδη αλλά και τους Πελεκίδη, Βασίλη Σκανδάλη, Πάνο Γούσιο αλλά και τους φυσιοθεραπευτές μας που ήταν δίπλα μου σε όλη μου την πορεία μέχρι εδώ»