Δεν περίμενα, ούτε και με ενδιέφερε, να με πείσει ο Ολαφ Ρέμπε. Ούτε για τη δική του φιλοσοφία, ούτε για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε διάφορα θέματα από τη στιγμή που προσλήφθηκε από τον Ιβάν Σαββίδη.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να πετύχει στο έργο του. Και όχι μόνο αυτός. Ολοι να πετύχουν, διότι, αν πετύχουν, θα είμαι ένας από αυτούς που θα χαίρονται, θα πανηγυρίζουν και θα είναι υπερήφανοι.
Περίμενα, ωστόσο, να με κάνει πιο σοφό με τη συνέντευξη Τύπου. Και να δώσει την ευκαιρία στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, γιατί γι' αυτούς γίνονται οι συνεντεύξεις Τύπου, να λύσουν εύλογες απορίες τους. Ως προς αυτό, όμως, δεν κάλυψε κανέναν. Δεν έκανε κανέναν σοφότερο και κανέναν δεν βοήθησε να βγάλει συμπεράσματα.
Με απαντήσεις του τύπου «δεν πρέπει να πούμε περισσότερα για τον Ακπομ», «δεν είναι σωστό να μπούμε σε λεπτομέριες για τον Μάτος», «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει οικονομική συμφωνία με τον Βιεϊρίνια» (λες και δεν το ήξερε κανείς), «δεν έχω πληροφορίες για τις επαφές του Μπίσεσβαρ με άλλη ομάδα» και «δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δεν πήραμε νωρίτερα έναν φορ, τον Τσόλακ», δεν λύνονται απορίες. Και, όταν δεν λύνονται απορίες, καλλιεργείται αυτονόητα η ημιμάθεια, που λογικό είναι να οδηγεί πολλές φορές σε λανθασμένη ή άστοχη κριτική, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι.
Με μια κουβέντα και, χωρίς να το κουράζουμε πολύ, θεωρώ ότι δεν απαντήθηκαν τα περισσότερα ερωτήματα του κόσμου του ΠΑΟΚ και αυτά που πρόσφατα έθεσαν οι Σύνδεσμοι με την ανακοίνωσή τους. Από εκεί και πέρα, κάτι δεν μου άρεσε καθόλου και κάτι μου άρεσε πολύ.
Άνθρωπος, που, για όλους και για όλα, έχει έτοιμο, κάτω από τη γλώσσα, το... amazing, δεν με πείθει εύκολα. Αντίθετα, με ικανοποίησε η διαβεβαίωσή του ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο Αμπέλ Φερέϊρα συζητούν καθημερινά με τους παίκτες. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον από όσα άκουσα και εύχομαι να ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει, ανά πάσα στιγμή, στο πλευρό των παικτών, ο αθλητικός διευθυντής και ακόμη πιο σημαντικό να βρίσκεται σε συνεχή, άμεση επαφή μαζί τους ο προπονητής.
Αυτός ακριβώς ήταν ο πιο βασικός από τους λόγους για τους οποίους πέτυχε το απόλυτο στον ΠΑΟΚ ο Ραζβάν Λουτσέσκου, με δύο (και όχι ένα) νταμπλ σε δύο χρόνια. Και, μην το θεωρείτε αυτονόητο. Δεν είναι λίγοι οι προπονητές που διευθύνουν αφ' υψηλού την ομάδα και κρατούν αποστάσεις από τους παίκτες τους, είτε γιατί βαριούνται να ασχοληθούν, είτε γιατί είναι σνομπ από χαρακτήρα...
ΥΓ. Για το σκεπτικό του Ιβάν Σαββίδη ως προς τον έμπρακτο σεβασμό προς ποδοσφαιριστές που έχουν προσφέρει, πέρα από τις παροχές, τις προσφορές και τις συνθήκες εργασίας, πήραμε μια γεύση από τον Κυριάκο Κυριάκο, για την περίπτωση του Μαουρίσιο και ήταν απόλυτα πειστική. Το θέμα του Βιεϊρίνια, βέβαια, παρέμεινε στο σκοτάδι, αλλά αφέθηκε από τον Κυριάκο ένα παράθυρο ανοιχτό για να μπει φως. Είτε μέχρι και σήμερα τα μεσάνυχτα, είτε και στο μέλλον...