Ο
δεύτερος στόχος της σεζόν «πέταξε» για
τον ΠΑΟΚ και τι απέμεινε; Μόνο ένας,
πλέον, η κατάκτηση της δεύτερης θέσης
με αντίπαλο την ΑΕΚ, που βέβαια ακόμη κι αν επιτευχθεί δύσκολα
θα χρυσώσει το χάπι για τους φίλους των
ασπρόμαυρων…
Δεν ήταν τόσο κακός ο Δικέφαλος σήμερα στο Φάληρο, θα μπορούσε κάλλιστα αν σκόραρε ο Λημνιός στο πρώτο μέρος στην κλασική του ευκαιρία ή ο Βαρέλα στο δεύτερο σε μια γνωστή κίνησή του να ισοφαρίσει και να συμμετάσχει για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν στον τελικό του Κυπέλλου. Πλήρωσε σε απόλυτο βαθμό τα λάθη του, στο πρώτο γκολ η βασική ευθύνη ανήκει στον Ινγκασον και μετά στον Πασχαλάκη, την αστοχία του στις φάσεις των Λημνιού και Βαρέλα, την δυσκολία του να κρατήσει την μπάλα, να επιβάλει τον ρυθμό του, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που δεν άρεσε ιδιαίτερα και που σήμερα ήταν... αποκλείσιμος.
Για ακόμη μια φορά ο ΠΑΟΚ έδειξε πως πλην των άλλων έχει και ψυχολογικό πρόβλημα. Διότι όπως είπε και σήμερα ο Γιώργος Κούτσης, όταν δεν το πιστεύεις καλύτερα να το αφήσεις. Και αυτό δείχνει ο ΠΑΟΚ φέτος. Ότι δεν το πιστεύει, ότι δεν έχει την αύρα την περσινή, την ψυχολογία του νικητή, ακόμη και την ρέντα αν θέλετε που τις περισσότερες φορές ακολουθεί τον ικανό. Την αποτελεσματικότητα στην τελική φάση, την αποφασιστικότητα στην αναχαίτιση. Το άστρο έφυγε μαζί με τον Ραζβάν.
Οι ενστάσεις για τον Αμπέλ Φερέιρα περισσότερο έρχονται για τις αλλαγές και όχι τόσο για το στήσιμο της ομάδας. Για ποιον λόγο ακριβώς προχώρησε στην τριπλή αλλαγή, αποσύροντας μάλιστα τον ενθουσιώδη και φέρελπι Τζόλη, που λίγα δευτερόλεπτα πριν «χάζεψε» τον Τσιμίκα και μάλιστα για δεύτερη φορά στον αγώνα; Και μάλιστα βάζοντας στη θέση του πέρασε τον Ροντρίγκο… Μετά το 65', όλως περιέργως, με τις τρεις αλλαγές ο ΠΑΟΚ έδειξε περισσότερο να τα χάνει, παρά να φρεσκάρεται για τη συνέχεια.
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι το τέλος της πρόκρισης ήρθε από μια φάση που μόνο στο... πόλο βλέπουμε. Παίκτης να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, λες και έληξε η τρίλεπτη αποβολή και έκλεψε την μπάλα, για να δώσει για το 2-0. Με ευθύνη του Παπαπέτρου, που κακώς έδωσε στον Φορτούνη το ελεύθερο να μπει, αλλά και την ερυθρόλευκη νοοτροπία του Φορτούνη, που δεν έχει πρόβλημα να... κλέψει για να κερδίσει.
Πλησιάζοντας προς το φινάλε αυτής της στραβής χρονιάς, ο ΠΑΟΚ μετά από τέσσερα χρόνια επιστρέφει στα χρόνια της μιζέριας, χωρίς τίτλο, με εσωστρέφεια και με έντονο προβληματισμό. Μα δεν ήρθε ακόμη η ώρα για τον ταμείο. Αυτό θα γίνει με τη λήξη των πλέι-οφ και το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει όλοι να ζυγιστούν. Κι αυτή θα είναι μια διαδικασία που θα πρέπει να φτάσει «μέχρι το κόκαλο». Με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.