Η επιλογή Έλληνα διαιτητή για το ντέρμπι της αγωνιστικής άνοιξε έναν κύκλο συζητήσεων και υποψιών, αλλά και συνομωσιολογικών πιθανολογήσεων.
Δεν έχω την πρόθεση να διαφωνήσω με τους συναδέλφους που ανέδειξαν σαν σημαντικό θέμα, την άρνηση του Εγγλέζου αρχιδιαιτητή στο αίτημα της διοίκησης του Άρη να επιλέξει ξένο ρέφερι για την αυριανή αναμέτρηση με την ΑΕΚ.
Κι αυτό, γιατί αποδεδειγμένα πλέον στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα στον συγκεκριμένο της διεξαγωγής των εθνικών πρωταθλημάτων, με τα όσα συνέβησαν ως τώρα κι εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα, ένα τέτοιο αίτημα θεωρείται και είναι μια αυτονόητη ενέργεια προειδοποίησης και αυτοπροστασίας.
Ισως βέβαια να έδωσαν κάπως μεγαλύτερη έκταση και ξεχωριστό βάρος στη συμπεριφορά του αξιότιμου κυρίου Κλάτενμπεργκ. Κι αυτό, γιατί δεν υπολόγισαν και το δεύτερο μέρος του σκεπτικού του, το οποίο αφορά την επιλογή του συγκεκριμένου Έλληνα διαιτητή (Αριστοτέλης Διαμαντόπουλος).
Σε αυτό το δεύτερο μέρος υπάρχει ευκαιρία για να διατηρηθεί μια επιφύλαξη στην πιθανολόγηση ότι η άρνηση είχε την σκοπιμότητα να δώσει σε μία από τις δύο ομάδες (την ΑΕΚ) την ευκαιρία να καρπωθεί εύνοια.
Κι αυτό, γιατί ο Έλληνας που επέλεξε θεωρείται και είναι από τους πλέον καρατσεκαρισμένους και ελεγχόμενους ρέφερι, που ανήκουν στο ερυθρόλευκο μπλοκ. Αποτελεί μαζί με τον Κουτσιαύτη το σκληρό δίδυμο του λιμανιού, με ότι σημαίνει αυτό.
Δεν γνωρίζω βέβαια κατά πόσο ο Κλάτενμπεργκ είναι γνώστης κι ενήμερος το τι ακριβώς συμβαίνει στο χώρο της ελληνικής διαιτησίας και ιδιαίτερα των αξιολογημένων για τη μεγάλη κατηγορία ρέφερι εδώ και χρόνια. Αν του έχουν μιλήσει δηλαδή για τη νομοτελειακή κυριαρχία και τον έλεγχο του Ολυμπιακού.
Και αν το γνωρίζει, με ποιο τρόπο το διαχειρίζεται. Αυτή τη στιγμή τα 3/4 των Ελλήνων διαιτητών που ορίζονται στο πρωτάθλημα είναι του ελέγχου και της έγκρισης των επιτελών της ομάδας του δημοσίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Διαμαντόπουλος ευτυχώς (και αδοκίμως θα λέγαμε) δεν ανήκει στο 1/4 μέσα στο οποίο αρκετοί θεωρούνται ότι ελέγχονται από την Ένωση.
Ως εκ τούτου, διακινδυνεύουμε κάποιες προβλέψεις, περιοριζόμενοι απλά στο «πως» θα διαχειριστεί ο εν λόγο διαιτητής το σημαντικό αυριανό παιχνίδι. Αν δηλαδή θα παίξει για τον εαυτό του ή για άλλους. Αν θα έχει επίσης το κουράγιο να αντέξει την πίεση μιας έδρας που αναμένεται πέραν του δέοντως πυρακτωμένη.
Οι προβλέψεις βρίσκονται κάπως μακριά από το σκεπτικό της επιλογής και πιο κοντά σε ανησυχίες που αφορούν ακόμη και την ικανότητα του. Τώρα το γεγονός της αβάντας των ελεγχόμενων από την Ένωση εντύπων προς το πρόσωπο του κυρίου Κλάτενμπεργκ είναι λογικό ως ένα σημείο να μας προβληματίζει.
Επιστρέφοντας όμως στον Άρη μπορούμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή είναι καλύτερος σαν ομάδα κι έχει λογικά τις περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσει τη νίκη στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής έχει καλή προϊστορία με την ομάδα του Μάντζιου (4 παιχνίδια, 4 ισάριθμες νίκες κατά σειρά), αφαιρώντας βέβαια ότι απρόβλεπτο και παρασκηνιακό μπορεί να υπάρξει, έχουμε την βεβαιότητα ενός σπουδαίου διπλού, το οποίο θα διαψεύσει όσους έχουν διαγράψει τον Άρη από τις υποψήφιες ομάδες της διεκδίκησης του τίτλου.
Η επιλογή λοιπόν του Έλληνα ρέφερι μπορεί να έχει ανοίξει έναν μεγάλο κύκλο υποψιών και συνωμοσιολογικών πιθανολογήσεων, αλλά αφήνει όμως και το ενδεχόμενο όλα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν, να ήταν σενάρια επί σεναρίων αλλά και πολύ κακό για το τίποτα. Ευχόμενοι καλή επιτυχία στον Άρη, διατηρούμε τις όποιες επιφυλάξεις έχουμε.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.