Αναμενόμενη η αναταραχή που θα προκληθεί από τα προληπτικά μέτρα τα οποία αποφασίστηκαν και έχουν σχέση με την αντιμετώπιση του φονικού ιού στον χώρο του αθλητισμού. Οι “αναβολές” και οι όποιες εκδηλώσεις θα επιτραπούν να γίνουν χωρίς την παρουσία θεατών είναι οι πρώτες αντιδράσεις με ορατό και το ενδεχόμενο να υπάρξουν νεότερες και αυστηρότερες αν το απαιτήσουν οι εξελίξεις.
Το ίδιο αναμενόμενη θεωρείται και μία σχετική αρρυθμία η οποία θα είναι βέβαια ανάλογη και με το χρονικό διάστημα που θα κρατήσουν αυτοί οι αναγκαίοι περιορισμοί. Στα δημοφιλή αθλήματα και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο, όπου η παρουσία θεατών αποτελεί την ζείδωρη ψυχολογική και οικονομική πηγή τους, τα πράγματα παρουσιάζονται από δύσκολα, έως αδιέξοδα.
Ιδιαίτερα για τις ομάδες που στηρίζονται, αν όχι αποκλειστικά, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό στα έσοδα από τη “λαϊκή συμμετοχή” (αντίτιμο εισιτηρίων και κατοχή μετοχών). Ο προγραμματισμός σε αυτές τις περιπτώσεις αυτοπαγιδεύεται από τη στιγμή που καθίσταται όμηρος και άμεσα συνδεδεμένος με την εξέλιξη των προβληματικών γεγονότων, στα οποία δεν έχουν κανένα ρόλο και καμία ευθύνη, αλλά οφείλουν να αποδειχθούν και να σεβαστούν τα μέτρα τα οποία χαρακτηρίζονται και είναι σωτήρια. Κι αυτό γιατί αυτά τα μέτρα και αυτές οι αποφάσεις έχουν σχέση με σημαντικότερα πράγματα από το αν γίνει ένας αγώνας ή αν αναβληθεί ή αν θα γίνει με ή χωρίς από την παρουσία των θεατών.
Σε αυτές τις περιπτώσεις απαγορεύεται σε όλους μας να περιοριστούμε με τον οποιοδήποτε τρόπο στον μικρόκοσμό μας. Επιβάλλεται αντίστοιχα να πορευτούμε πειθαρχημένα και χέρι-χέρι με τους συνανθρώπους μας. Με την ελπίδα ωστόσο, ότι σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία και τη διάθεση να αναφερθούμε διεξοδικότερα στο τι σημαίνει για μια ομάδα να βρίσκεται προ αυτού του αδιεξόδου, μένουμε σε κάτι πολύ κοντινό μας στο οποίο θα τοποθετηθούμε με απλά λόγια.
Είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Αυτό, αφορά τις δύο ομάδες της πόλης μας. Η μία είναι ο ΠΑΟΚ, που αυτή τη στιγμή θα αγωνιστεί σε ένα σημαντικότατο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό χωρίς την παρουσία των οπαδών του (αστείρευτη και σημαντική πηγή ενέργειας για την ομάδα).
Και η άλλη είναι ο Αρης, του οποίου η διοίκηση περίμενε από τα δύο πρώτα παιχνίδια των πλέι οφ τα έσοδα για να καλύψει τις υποχρεώσεις της, από τη στιγμή που και η περιβόητη NOVA καθυστερεί επί μήνες να καταβάλλει τα οφειλόμενα στους κίτρινους. Παρόμοιες καταστάσεις βέβαια αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν και οι υπόλοιπες ομάδες. Σε αυτό το σημείο όμως κλείνουμε το σχόλιο μας με την ευχή να ξεπεράσουμε όλοι με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες την περιπέτεια ώστε να ξανά βρει τον ρυθμό της η ζωή μας.
Υ.Γ.: Ο ΠΑΟΚ προσέφυγε στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό όργανο για να βρει το δίκιο του. Μερικοί είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν πως θα το βρει. Από τη στιγμή που σε αυτό το δικαστήριο συμμετέχουνε υψηλόβαθμοι δικαστικοί λειτουργοί (εφέτες). Προσωπικά δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία τους - εύχομαι να δικαιωθούν βέβαια – λόγω πικρών εμπειριών και σκληρών αναμνήσεων.
Μια απ’ αυτές ξαναέφερε μπροστά μου την περίπτωση ενός εφέτη, ο οποίος μετακυλούσε παράνομα τα παγωμένα χρέη του Ολυμπιακού, σε συνομιλία του με μεγαλοπαράγοντα των ερυθρόλευκων η οποία αφορούσε τον τρόπο πώς θα του έστελνε ο τελευταίος τα δύο διαρκείας, που τιμής ένεκεν είχαν εκδώσει οι επιτελείς του θρύλου για τους δύο γιους του (υπάρχει απομαγνητοφωνημένη συνομιλία νόμιμη από τον εθνικό μας κοριό).
Και να ήταν μόνο αυτό; Δεν ξεχνώ την κυρία Σκουλαρίκη, τον κύριο Σκουτέρη, την κυρία Καγιά πολύ πρόσφατα, αλλά και όλα όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας με κορυφαίους δικαστικούς λειτουργούς να είναι μπλεγμένοι ολοφάνερα σε ένα φοβερό παραδικαστικό κύκλωμα (υπόθεση Novartis).