Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί ότι θα ήθελες το σπίτι σου να είναι πιο κοντά στο γήπεδο της ομάδας σου; Ο Αντρές Περάλες έκανε πράξη αυτή τη σκέψη. Με τη βοήθεια της Μάλαγα, ο 85χρονος πλέον Ισπανός μένει από το 1989 μέσα στη Ροσαλέδα. Είναι ο πιο πιστός φίλαθλος του συλλόγου, τον οποίο έχει υπηρετήσει σχεδόν από όλα τα πόστα.
Υπήρξε κηπουρός, επιστάτης, φύλακας, διευθυντής του γηπέδου και μασέρ. Η σχέση του με την ομάδα γινόταν καθημερινά πιο δυνατή, βρισκόταν πάντα εκεί και το βραβείο του ήταν να ζει μέσα στο «σπίτι» της και η θύρα 18 να πάρει το όνομα του.
Γεννημένος τη δεκαετία του ΄30 ο Αντρές δούλευε ως οδηγός λεωφορείων. Μια μέρα του ζητήθηκε να μεταφέρει την αποστολή της Μάλαγα καθώς ο σύλλογος δεν είχε δικό του λεωφορείο εκείνη την εποχή και νοίκιαζε. Περνώντας τα χρόνια, του ζητήθηκε να γίνει ο μόνιμος οδηγός της και εκείνος δέχθηκε, αφού και ο μισθός ήταν καλύτερος. Έτσι άρχισαν όλα. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως οδηγός των Ισπανών και όταν ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει το τιμόνι, η ομάδα του έδωσε την ευκαιρία να μείνει μαζί της για πάντα.
Η Μάλαγα είχε χτίσει κάποια «μπουντρούμια» μέσα στο γήπεδο με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 82 και είχε πει στον Περάλες να προετοιμάσει ένα από αυτά για σπίτι του. Εκεί δημιούργησε την οικογένεια του, εκεί μεγάλωσαν τα επτά παιδιά του και εκεί θα συνεχίσει να ζει μέχρι να κοπεί το νήμα της ζωής του. «Το σπίτι ήταν περίπου 90 τετραγωνικά, είχε τρία υπνοδωμάτια, ένα μπάνιο, μια μεγάλη κουζίνα και μια αποθήκη». Όταν αναδιαμορφώθηκε το γήπεδο, το σπίτι γκρεμίστηκε αλλά χτίστηκε ένα άλλο στην άλλη πλευρά.
Δεν έφυγε από εκεί ούτε το 1992, όταν η ομάδα λόγω των χρεών διαλύθηκε. «Υπήρχαν δύο φύλακες και μας επέτρεπαν την πρόσβαση. Ήμουν υπεύθυνος για το κούρεμα του χορταριού» όπως θυμάται ενώ ένας φίλος του του παραχώρησε και ένα ταξί για να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην καθώς η Μάλαγα δεν είχε χρήματα να τον πληρώσει. Η ομάδα έπρεπε να χτιστεί από την αρχή και να αρχίσει από τις μικρές κατηγορίες. Έζησε όλο αυτό το ταξίδι, έγινε φίλος με τους ανθρώπους που ανέλαβαν να την επαναφέρουν στην κορυφή και με τους παίκτες που ήρθαν. Μάλιστα, ο Φερνάντο Σανζ είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην οικογένεια αυτή και συνήθιζε να μιλά μαζί τους ενώ η γυναίκα του Περάλες του ετοίμαζε μερικές φορές και φαγητό.
Αγκαλιά με αστέρες της μπάλας
Η παραμονή του στο γήπεδο του έδωσε την ευκαιρία να δει από κοντά μεγάλα αστέρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου αλλά και να γίνει φίλος με κάθε παίκτη που φόρεσε τη φανέλα της Μάλαγα. «Υπάρχουν τόσοι πολλοί παίκτες που δεν μπορώ να διαλέξω τον αγαπημένο μου. Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια. Έχω δει τον Χουανίτο, τον Βιμπέρτι και τόσους ακόμη σπουδαίους παίκτες και προπονητές. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Πελέ έχουν παίξει σε αυτό το γήπεδο. Ο Πελέ είχε έρθει για ένα καλοκαιρινό τουρνουά. Μπορώ να γράψω τρία βιβλία», θυμάται ο Περάλες.
«Μου λείπει ο θόρυβος»
Ο Αντρές έχει συνηθίσει το γήπεδο γεμάτο σε κάθε παιχνίδι αλλά λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών για την προστασία από τον κορωνοϊό οι κερκίδες έχουν μείνει αρκετό καιρό χωρίς φωνή. Παρακολουθεί αγώνες πλέον από την τηλεόραση και όπως παραδέχεται του λείπει ο θόρυβος 30.000 ανθρώπων να φωνάζουν δυνατά για τη μεγάλη τους αγάπη. «Με στεναχωρεί που βλέπω αυτό το γήπεδο άδειο, μετά από όλα αυτά που έχω δει. Το να το βλέπω γεμάτο, με ανθρώπους που έρχονται και πηγαίνουν σε αυτό ... Και τώρα το βλέπω άδειο και είναι πολύ λυπηρό. Μου λείπει ο θόρυβος του γηπέδου, οι φωνές των φιλάθλων, ο ήχος των ηλιόσπορων, γενικά η ατμόσφαιρα».
Το στάδιο «La Rosaleda» είναι το σπίτι του εδώ και δεκαετίες. Έχει συναντήσει προέδρους, παίκτες και προπονητές. Έχει βιώσει τα χρόνια των επιτυχιών αλλά και τον υποβιβασμό του συλλόγου. Είναι εκεί πάντα, δίπλα στην ομάδα της καρδιάς του. Ο Αντρές Περάλες ζει αυτό που κάθε πιστός ακόλουθος ονειρεύεται.