Οι προσδοκίες και ο ενθουσιασμός που καλλιεργήθηκαν από την εικόνα της ομάδας στα τελευταία φιλικά παιχνίδια δεν δικαιώθηκαν στο πρώτο επίσημο φετινό για το Πρωτάθλημα. Απέναντι στον ΟΦΗ οι ποδοσφαιριστές του Άρη φάνηκαν να αγχώνεται με το “πρέπει” της νίκης και να εγκλωβίζονται στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου. Οσο και να προσπαθούσαν φάνηκε να μην μπορούν να μετουσιώσουν την εδαφική υπεροχή σε κάποιο γκολ που θα ξεκλείδωνε το παιχνίδι. Χωρίς ιδέες και πλάνο για να διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνα και το τείχος που ανόρθωσε ο Νίκος Νόπλιας στο δεύτερο ημίχρονο, όπου παρουσίασε τρομερή συνοχή και προσήλωση στο αμυντικό πλάνο.
Καμία ομάδα στο ποδόσφαιρο δεν παίρνει βαθμούς επειδή καταγράφει περισσότερες τελικές προσπάθειες από τον αντίπαλο, ή επειδή έχει περισσότερη πρωτοβουλία των κινήσεων και κατοχή μπάλας. Ναι, αυτά τα στοιχεία τα είχε ο Αρης σε μεγάλο βαθμό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα του δίνεις έναν πόντο. Όσους πήρε και ο ΟΦΗ φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη, που επιθετικά πέρα από την ευκαιρία του Καστάνιος δεν έκανε αισθητή την παρουσία του. Ο Αρης ήταν φλύαρος και εμφάνισε ξανά, παρά τις κινήσεις ενίσχυσης, το μόνιμο περσινό του πρόβλημα. Την τελική πάσα, προκειμένου να μετουσιώσει την υπεροχή του σε κάποιο γκολ.
Προφανώς και η ομάδα που είδαμε εχθές με έξι νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα είναι καινούρια. Προφανώς και χρειάζεται ακόμη χρόνο για να στρώσει και κυρίως για να μπουν οι νέοι στο πνεύμα της και στο πνεύμα της ελληνικής πραγματικότητας. Αλλά από την άλλη είδαμε στο χθεσινό 90άλεπτο και κάποιους από τους “παλιούς” να μην δικαιώνουν τις προσδοκίες. Ο Γκάμα φάνηκε ανέτοιμος, ο Μπερτόγλιο εγκλωβισμένος και επιπόλαιος απέναντι σε πολυπρόσωπη άμυνα, ενώ ελάχιστα προσέφερε στην ανάπτυξη από τον άξονα και ο Σάσα. Ο Καμαρά δεν αξιοποιήθηκε από τους συμπαίκτες του και πολλές φορές κινούνταν εκτός του πεδίου δράσης του για να συμβάλει στην ανάπτυξη.
Ο Άκης Μάντζιος βλέποντας την ομάδα του, στο δεύτερο ημίχρονο, να παραμένει δυσλειτουργική, αργή σε σκέψη και εκτέλεση και χωρίς ιδέες να βρει διαδρόμους, έριξε νωρίς στο παιχνίδι τον Ιτούρμπε ποντάροντας στην ταχύτητα και στην ποιότητα του Παραγουανού.
Με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά, που έδωσε ώθηση, πάντως φάνηκε κι αυτός να εγκλωβίζεται με το υπόλοιπο σύνολο, ενώ η απόπειρα του Μάντζιου να παίξει με δύο φορ βάζοντας τον Μάνο δεν είχε αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου ο Αρης έψαξε να βρει τρόπους μέσα από… γιόμες και στημένες φάσεις. Ενας τρόπος παιχνιδιού βέβαια που με βάση το υλικό, τη φιλοσοφία και τις μονάδες που έχει δεν του ταιριάζει. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κέρδισε με τέτοιον τρόπο.