Πολωνία, λέει, τώρα... Για το γήπεδο της Ζαγκλέμπιε, στο Σοσνόβιετς, λέει, οδεύει ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας. Να σας πω κάτι; Έτσι όπως έχει εξελιχθεί αυτή η ιστορία, όλοι μας, πλέον, πρέπει να ευχόμαστε αυτό να είναι το τελευταίο επεισόδιο αυτού του θλιβερού σίριαλ για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Διότι αυτή η ξεφτίλα τούς ακουμπάει όλους όσοι έχουν σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορεί τη μεγαλύτερη ευθύνη να τη φέρει η ΕΠΟ κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να της βρουν επιχειρήματα για να τεκμηριώσει ένα ισχυρό άλοθι, αλλά, η ντροπή είναι για όλους τους θεσμούς τους ποδοσφαίρου στη χώρα μας, για όλους τους εμπλεκόμενους.
Κι οι ομάδες έχουν ευθύνη κι η Πολιτεία έχει τη δική της, είτε πρόκειται για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, είτε για την πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, αλλά και η κυβέρνηση συνολικά.
Δεν μπορεί όλοι οι προαναφερόμενοι να σφυρίζουν κλέφτικα όταν στην Ελλάδα καμία πόλη δεν θέλει να φιλοξενήσει τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όταν δύο φορές η Κύπρος απάντησε αρνητικά στο ενδεχόμενο σε δικό της γήπεδο να διεξαχθεί ο αγώνας του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ, όταν η ΕΠΟ έχει πάρει σβάρνα τα Βαλκάνια και δεν ξέρω ποιες άλλες περιοχές της Ευρώπης ή του κόσμου για να διοργανώσει το παιχνίδι.
Νομίζω ότι ήταν πολύ εύστοχο το σχόλιο του Νίκου Αναστόπουλου, όταν ρωτήθηκε χθες, μιλώντας στο Metropolis, για το συγκεκριμένο θέμα. «Πιάνω την κοιλιά μου από τα γέλια», απάντησε.
Άδικο έχει; Δεν νομίζω... Για γέλια είναι η ιστορία. Και για κλάματα... Μνημειώδης ανικανότητα. Απίστευτη προχειρότητα. Τρομακτική έλλειψη συνεννόησης, συνεργασίας, κοινής προσπάθειας προκειμένου να μην ξεφύγει από τον έλεγχο η κατάσταση και να μην φτάσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να είναι περίγελος για όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη.
Όπου, φυσικά, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, διοργανώνουν τελικούς κυπέλλου κανονικότατα, στο γήπεδο υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων, οι τελικοί είναι γιορτή για το ποδόσφαιρό τους, ο κόσμος το απολαμβάνει, διασκεδάζει, το ευχαριστιέται.
Γιορτή και θέαμα. Παντού... Εκτός από την Ελλάδα...