Oσο κυλούσε το Πρωτάθλημα, τόσο πιο πολύ με “χαλούσε” το γεγονός ότι ο Παναθηναικός έμενε στην κορυφή. Οσες φορές επιχείρησα να δω έναν αγώνα του... βαρέθηκα. Πέρα από τα πολλά τρεξίματα των παικτών του, το μόνο που είχε να παρουσιάσει ήταν μια απίστευτη συμμαχία με τη θεά Τύχη, που τον προστάτευε συνεχώς και του χάριζε βαθμούς στις καθυστερήσεις με γκολ που έπεφταν από τον ουρανό, είτε με καραμπόλες, είτε με άθελα πέναλτι χέρια των αντιπάλων, είτε με άλλους καθαρά συγκυριακούς τρόπους. Παρόμοιους με τους άλλους, που πολλές φορές προστάτευαν τη δική του εστία για να μη δεχτεί γκολ.
Κάποια στιγμή, όταν ο ΠΑΟΚ τον απέκλεισε από το Κύπελλο με μία νίκη και μία ισοπαλία και τον νίκησε στη Λεωφόρο 3-0 για το Πρωτάθλημα, πίστεψα ότι είχε τελειώσει οριστικά το παραμύθι του πρωτοπόρου που είναι και φαβορί για τον τίτλο. Κι όμως. Ο Παναθηναϊκός έμεινε όρθιος, μπήκε πάλι μπροστά, μέχρι που πιάστηκε χέρι-χέρι με την ΑΕΚ, διεκδικώντας μέχρι το φινάλε με ίσες πιθανότητες το Πρωτάθλημα. Λίγο η τύχη που δεν έπαψε να τον συντροφεύει, λίγο η πολύ καλή αμυντική λειτουργία του, λίγο η μαστερία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, κράτησαν αυτή τη φτωχή σε ποιότητα ομάδα στην κορυφή μέχρι και πριν από το προχθεσινό ματς με τον Ολυμπιακό.
Ναι, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη ομάδα. Είδαμε πολλά ωραία πράγματα από την ΑΕΚ. Είδαμε παίκτες που δεν υπάρχουν στον Παναθηναϊκό. Είδαμε ωραίο ποδόσφαιρο. Και δεν είδαμε να έχει σταθερά μαζί της τη θεά Τύχη για να της χαρίζει νίκες χωρίς να παίζει καλά. Είδαμε μια ΑΕΚ που, πιστεύω συμφωνούμε όλοι, άξιζε να πάρει το Πρωτάθλημα περισσότερο από τον Παναθηναϊκό. Ομως, αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες, με τα κρούσματα κορωνοιού σε 17 παίκτες του Παναθηναϊκού, θα μείνει στην ιστορία ως μια ακόμη τρομερή παθογένεια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα αποτελεί για πάντα έναν ακόμη λεκέ στην καταλερωμένη εικόνα αυτού που θέλουμε να ονομάζουμε “ποδόσφαιρο” εδώ στην Ελλάδα. Θα ντρεπόμαστε για πάντα με τον εξαναγκασμό μιας ομάδας να παίξει τον πιο κρίσιμο αγώνα της με 17 ασθενείς ποδοσφαιριστές, μόνο και μόνο επειδή αυτή τη χρονική περίοδο δεν ισχύουν τα πρωτόκολλα για τον covid. Και επειδή ο πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής, που αποφάσισε να παράσχει... 24 ώρες για να θεραπευτούν οι νοσούντες ποδοσφαιριστές, τυγχάνει να είναι και ιδιοκτήτης της ομάδας που θα αντιμετώπιζε ο μισητός αντίπαλός της Παναθηναϊκός. Αυτά δεν γίνονται πουθενά στον πλανήτη γη. Μόνο στο Ελλαδιστάν.
Δεν τολμώ να μεταφέρω στο χαρτί τις συγκλονιστικές δηλώσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δεν γίνεται. Θα χάσουν το νόημά τους. Μπορείτε να τις βρείτε και να τις ακούσετε με τα αυτιά σας, λέξη προς λέξη. Θα πω μόνο ότι έχει απόλυτο δίκιο να... σιχαίνεται τον εαυτό του, όπως είπε, επειδή αναγκάστηκε να γίνει ίδιος με τους απάνθρωπους που διαφεντεύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, επιλέγοντας τα όνειρα των παικτών του για την κατάκτηση του τίτλου και όχι την προστασία της υγείας τους. Ο Ιβάν τα είπε όλα, με λίγα λόγια και απλά και άντε πείτε μου τώρα αν διαφωνεί έστω και ένας από εσάς...