Τα πράγματα είναι απλά. Πολύ απλά, είναι. Ο Θεός δίνει το ταλέντο. Ο άνθρωπος βάζει την δουλειά. Κοινός παρονομαστής και του ταλέντου και της δουλειάς… Το μυαλό. Το δίνει ο Θεός. Το λειτουργεί ο άνθρωπος!
Να πούμε λοιπόν, πως αυτή είναι η …εξίσωση της επιτυχίας. Κι αφορά τα παιδιά τα οποία ξεχωρίζουν στη γενιά τους. Κουλιεράκη, Κωνσταντέλια, Κούτσια, Τζίμα, Τσαούση. Η λύση αυτής της εξίσωσης ανοίγει διάπλατα την πόρτα της επιτυχίας.
Για τα δεδομένα του Μεγαλοδύναμου φυσικά, δεν χωρά κουβέντα. Για τα δεδομένου του ανθρώπου χωρά πολλή κουβέντα. Ταλέντο το οποίο δεν δουλεύει και δεν έχει τα μυαλά μέσα στο κεφάλι… εξίσωση δε λύνει. Επιτυχία, σοβαρή επιτυχία δεν γνωρίζει σε βάθος ζωής. Μένει με την εφήμερη της αποδοχής του ως ταλέντου. Ζει με περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαις…
Το ταλέντο είναι ο σπόρος. Γεωργός είναι ο παίκτης. Όσο δυνατός και να είναι ο σπόρος, όσο δυνατός να είναι ο γεωργός… Εάν κι εφ’ όσον δεν γίνει δυνατή καλλιέργεια – δε λυθεί η …εξίσωση, κατά πως λέμε - για να αποδοθούν καρποί, πάει τζάμπα το θείο χάρισμα. Πάνε τζάμπα οι θυσίες, οι κόποι , οι αγωνίες, τα ξενύκτια, τα τρεξίματα γονέων για τα παιδιά τους. Και μένουν τα λόγια περί «next big thing», περί «5 εκ. ευρώ ανά πόδι», περί «θεϊκού ταλέντου» και περί «σφαγής στην ποδιά» του ταλέντου.
Εδώ πάντως, σας παρακαλούμε, να μην προσωποποιήστε τις αναφορές μας. Δεν αφορούν έναν ειδικά. Αφορούν καθένα γενικά…
Για όλα αυτά τα χαρισματικά παιδιά έχουμε πει πως οφείλουν απέναντι κατ’ αρχήν στις οικογένειες τους και στη συνέχεια, στον ίδιο τους τον εαυτόν, να ψάξουν και να ψαχθούν. Να ψάξουν πόσα «θεϊκά ταλέντα» πριν από αυτούς... Όταν ο Θεός έβρεχε μυαλά, αυτοί και κράνος φορούσαν και κράνος κι ομπρέλα κρατούσαν! Για να εξελιχθούν έτσι σε διάττοντες αστέρες. Πυροτεχνήματα! Να ψαχθούν μήπως υπάρχουν συμπτώματα ανάλογης… στάσης τους, όταν ο Θεός έβρεχε μυαλά!
Τέτοια συμπτώματα είναι η αλαζονεία, η οκνηρία, η λαγνεία, η απληστία, η κενοδοξία (…φιγούρα). Αυτά είναι κι από τα «θανάσιμα αμαρτήματα» τα οποία δεν αναφέρονται στα Ιερά Ευαγγέλια της Χριστιανοσύνης αλλά η Ορθόδοξη Εκκλησία – αν κι η Καθολική Εκκλησία τα επικαλείται ως τέτοια – τα χαρακτηρίζει «αμαρτωλά πάθη».
Τέλος πάντων. Ξεφύγαμε…
Να ψάξουν και να ψαχθούν όλα αυτά τα παιδιά με το «θεϊκό ταλέντο». Να μην ακολουθήσουν δρόμο αδιέξοδο. Όπως ακολούθησαν πολλά άλλα παιδιά, τα οποία έζησαν την ίδια εφήμερη δόξα. «Τυφλώθηκαν» από την ίδια τους τη λάμψη. Δε έλυσαν την εξίσωση. Βρέθηκαν στο σκοτάδι. Άντε στο ημίφως… Για να μην είμαστε υπερβολικοί κι ισοπεδωτικοί!
Αυτά τα παιδιά – εκτός από χαρισματικά - είναι και τυχερά. Το ταλέντο τους ξεχώρισε μέσα σε μία οικογένεια, την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Αυτή όχι μόνον δεν τα αδικεί. Τα ευνοεί παντί τρόπω. Όχι μόνον δεν τους κλείνει την πόρτα για το μέλλον. Αναζητά κι ανοίγει την καλύτερη. Οφείλουν - αν μη τι άλλο - σεβασμό στον ΠΑΟΚ και φυσικά, στον Ιωάννη Σαββίδη. Ο δικός του νταλκάς για τις Υποδομές διαμόρφωσε συνθήκες ανάδειξης τους. Για να τα λέμε τα πάντα, όλα…
Ο οφειλόμενος σεβασμός αποδίδεται αφ’ ενός δια ποτίσματος της φανέλας με τον «δικέφαλο» στο στήθος, με τον ιδρώτα τους. Κι αφ’ ετέρου δια κοινής πτήσης στους ευρωπαϊκούς αιθέρες με προορισμό την αγκαλιά μιας άλλης, επίσης μεγάλης, ομάδας!
Και παντού και πάντοτε παιδιά μακριά από «αμαρτωλά πάθη»!
Οψόμεθα…
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook