Οι άνθρωποι στριμωγμένοι σε αίθουσες να ακούσουν τον Σταθμό της Αλήθειας.
Στα μικρά τους δωματιάκια διαμονής , όπως και σήμερα, μια κάμερα να τους παρακολουθεί και μια οθόνη αναπαράγει τις ίδιες ειδήσεις της Αλήθειας.
Αυτή η λέξη είναι η αγαπημένη μου, είτε την υπηρετώ είτε όχι, γιατί από την ανθρώπινη φύση ποιος μπορεί να ξεφύγει;
Α και λήθη σημαίνει : Οχι στην λήθη: Ναι στην μνήμη.
Ένας γεγονός δηλαδή, που ο κάθε παρατηρητής του, επιβεβαιώνει ως έτσι, άσχετα από την χρονική στιγμή που συμβαίνει, όσες φορές συμβεί.
Η επανάληψη του επιβεβαιώνει το κάθε προηγούμενο αποτέλεσμα.
Ένα πείραμα στην φυσική η στην χημεία.
Αν λάβουμε την λέξη σαν εξίσωση με παραμέτρους: Δένει την Αλήθεια με την Παρατήρηση, την Παρατήρηση με την Γνώση και την Γνώση επιβεβαιωμένη με την Επιστήμη.
Έτσι είχα δέσει την Αλήθεια στο μυαλό μου.
Την είχα συνδέσει με αυτό τον τρόπο με το Επίσταμαι.
Την επιστήμη.
Γιατί αν μη τι άλλο, η επιστήμη σαν κάτι αντικειμενικό, δε μπορεί παρά να υπηρετεί την Αλήθεια.
Δε το δέχομαι πλέον σαν θέσφατο.
Στην εποχή μας διαπιστώνουμε ότι η Επιστήμη υπηρετεί ένα αφήγημα που υπηρετεί με την σειρά του μια πολιτική. Και επιβάλλεται ως έτσι.
Από την άλλη πάλι, στην ανθρώπινη ζωή η Αλήθεια μοιάζει να είναι κοντά στην λέξη Δοξασία.
Για τον κάθε ένα η Αλήθεια μπορεί να είναι διαφορετική.
Είναι πρόβλημα γιατί δεν την αγγίζουμε.
Την αλήθεια δεν την πιάνουμε.
Δεν την ακουμπάμε με τα χέρια μας.
Δε μπορούμε να την ψηλαφήσουμε όπως ένα άγαλμα όμορφο, που σε αγαλλιάζει σα βρεθείς εμπρός του.
Η όραση μας έχει ένα μειονέκτημα.
Είναι ικανή στο να μας παραπλανήσει.
Να την ερμηνεύσουμε την εικόνα κατά την σκέψη μας, την καλλιέργεια μας, τον πολιτισμό μας, την θρησκεία μας η την αθρησκεία μας, με την ηθική μας.
Έτσι, χανόμαστε λοιπόν στην αδυναμία της ταυτοποίησης.
Έτσι οι αλήθειες γίνονται μυριάδες. Όσα τα κεφάλια των ανθρώπων. Και ήταν εκεί εμπρός μου η λέξη και με κορόιδευε τόσο καιρό.
Οι λέξεις που είναι σα καράβια και ιστορίες ολόκληρες μπορούν να διηγηθούν αν μπαρκάρεις μαζί τους, έχουν αυτή την ικανότητα.
Α Λήθη.
Έχει δύο άκρες η Λήθη μέσα της.
Η μιά του λάθους.
Άρα η Αλήθεια κουβαλάει την γνώση που έχει αφαιρέσει από μέσα της όλα τα λάθη των ανθρώπινων πράξεων, που οδήγησαν σε αυτήν Στο μικρό περιεχόμενο με την δύναμη της πυρηνικής ενέργειας.
Της σχάσης του Ψεύδους από τον Ατομικό της Λογαριασμό.
Αυτό επισυνάπτει την Λαμπρότητα της Αλήθειας.
Αφαιρέθηκε το λάθος.
Η άλλη άκρη της λέξης λήθη, είναι το ήθος.
Έχουν έναν περίεργο τρόπο οι Ελληνίδες λέξεις να είναι μαρτυριάρες.
Εκείνος που υπηρετεί την Αλήθεια, πρέπει να υπηρετεί το ήθος.
Το αγαθό (άγει το ήθος) και το καλό.
Η η Αλήθεια να υπηρετεί το ήθος, το αγαθό και το καλό.
Τώρα έγινε η λέξη μου πραγματικά μετρήσιμο μέγεθος! Τώρα σπάνε οι οθόνες εμπρός στα μάτια μας.
Οι οθόνες της εικόνας, που τεμπέλικα παρακολουθούμε μπας και κάποιος μας πει Αλήθεια.
Αν η ζωή θέλει κόπο και πόνο και ιδρώτα, η Αλήθεια θέλει όλη την δύναμη του σύμπαντος για να την ανακαλύπτουμε, η απλά να την βάζουμε σε αυτά τα φίλτρα.
Δεν έχει λάθος μέσα της και υπηρετεί και την υπηρετούν άνθρωποι με ήθος και καλότητα.
Σπάζουν οι οθόνες της τηλεόρασης, των λάπτοπ, των κινητών. γιατί δε μέσα στην σπορά τους, δεν έχουν αυτή την ικανότητα.
Δε φτιάχτηκαν να υπηρετούν την Αλήθεια.
Φτιάχτηκαν να υπηρετούν όλους τους αφέντες.