Aγαπητή Metrosport,
Ενα αυτογκόλ στα καλά καθούμενα, ένα γκολ “κρύο” και άδοξο, όταν το μυαλό είχε αρχίσει να θολώνει και η αδυναμία του ΠΑΟΚ να σκοράρει πρώτος, παρά την υπεροχή του, έστειλαν περίπατο το όνειρο της πρόκρισης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ετσι, λοιπόν, Γιουρόπα Λιγκ... παλιά μου τέχνη κόσκινο και “αντίο” σε καμιά 20αριά και βάλε επιπλέον εκατομμύρια ευρώ, συν την πίκρα των οπαδών του ΠΑΟΚ, που ζούσαν με την προσμονή να νικηθεί και αυτή η ψύχωση.
Το να πει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ έκανε μια καλή εμφάνιση είναι εύκολο, γιατί όντως ήταν καλή η εμφάνιση και οι περισσότεροι παίκτες, όχι όλοι, έκαναν ό,τι μπορούσαν. Εκείνο που “μετράει”, όμως, είναι ότι η ομάδα πλήρωσε τις κακές στιγμές της στη Ρωσία, τα δύο χθεσινά λάθη και την αδυναμία της να δημιουργήσει τόσες καλές φάσεις όσες χρειάζεται μια ομάδα για να πάρει μια καθαρή νίκη και να εξασφαλίσει την πρόκριση.
Τελικά, η κατάρα έκανε πάλι το θαύμα της. Μια ακόμη πρόκριση χάθηκε μέσα στην Τούμπα, όπως πολλές άλλες στο παρελθόν...
Ενέργεια, τρεξίματα, αλληλοκαλύψεις, αμυντική λειτουργία, τρανζίσιον, πρέσινγκ, ταχύτητα, κυκλοφορία της μπάλας μέχρι τα καρέ της Κράσνονταρ, άριστα 10. Αυτές ήταν οι αρετές του πολύ καλού στο πρώτο ημίχρονο ΠΑΟΚ, αλλά το γκολ δεν το βρήκε γιατί υστέρησε στην τελική επιλογή και γιατί έχασε, με τον Κρέσπο, τη μοναδική κλασική ευκαιρία που κατόρθωσε να δημιουργήσει.
Ο ΠΑΟΚ “έπνιξε” την Κράσνονταρ, την υποχρέωσε να είναι εντελώς ακίνδυνη και ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, κερδίζοντας πολλές μονομαχίες, χάρη στο πάθος των παικτών του και τη μεγάλη συνέπειά τους στις εντολές που πήραν για την εξουδετέρωση των αντιπάλων τους.
Το πρόβλημα ήταν ότι, παρά τις συνεχείς επιθέσεις, η μπάλα δεν έφτανε με συνδυασμούς μέσα στην περιοχή της Κράσνονταρ, παρά μόνο με σέντρες που “καθάριζε” εύκολα ο πανύψηλος Σαφόνοφ.
Τέσσερα καλά μακρινά σουτ του Ζίβκοβιτς, του Τζόλη και του Ελ Καντουρί (2) δεν ήταν αρκετά για να προηγηθεί ο ΠΑΟΚ, αλλά ίσως το γκολ να ερχόταν αν ο Πέλκας ενεργούσε πιο έξυπνα σε μια αντεπίθεση που βγήκε μετά από εξαιρετικό πρέσινγκ και κλέψιμο της μπάλας. Και, βέβαια, η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με την κοντινή κεφαλιά του Κρέσπο πάνω στον γκολκίπερ της Κράσνονταρ. Προφανώς, λάθος παίκτης βρέθηκε σε θέση βολής σ' αυτή τη φάση. Αν ο Κρέσπο, που, γενικά, αποτέλεσε τον αδύναμο κρίκο της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο, έστελνε την μπάλα στα δίχτυα, οι βάσεις για την πρόκριση θα είχαν ήδη μπει.
Με ένα ωραίο σουτ του Ζίβκοβιτς που βρήκε όμως σώμα αμυνόμενου και αμέσως μετά μια κεφαλιά του Βαρέλα απείλησε ο ΠΑΟΚ, στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο, πριν συμπληρωθεί το 60λεπτο, ο Φερέϊρα άλλαξε, απόλυτα δικαιολογημένα, τον Κρέσπο με τον Ουαγκέ και, ταυτόχρονα, πέρασε στο ματς τον Τσόλακ, για να παίξει με κλασικό φορ. Εβγαλε, όμως, τον Πέλκα κι αυτό σήμαινε ότι ο ΠΑΟΚ κάτι θα χάσει σε πάθος, σε πείσμα, σε τρεξίματα, σε ενέργεια.
Αυτό ακριβώς έγινε. Το “θέλω” του Πέλκα δεν το αναπλήρωσε κανείς, ο Τσόλακ έμεινε απομονωμένος και αναξιοποίητος ανάμεσα στους μπακ της Κράσνονταρ, ο Ουαγκέ δεν πρόσφερε τίποτε περισσότερο από τον Κρέσπο και όλοι μαζί οι υπόλοιποι “έπεφταν” σιγά-σιγά, αντί να “ανεβούν”, επηρεασμένοι ίσως και από το άγχος που λογικό ήταν να τους κυριεύσει όσο κυλούσε ο χρόνος. Σα να μην έφτανε αυτό, ήρθε και το αυτογκόλ του Μιχαηλίδη από το πουθενά, για να κάνει την κατάσταση, από δύσκολη, τραγική. Η “απάντηση” ήρθε με την κεφαλιά του Ελ Καντουρί, όμως η συγκέντρωση είχε χαθεί και η Κράσνονταρ βρέθηκε πάλι μπροστά στο σκορ με ένα γκολ για το οποίο ευθύνη έχουν όλοι οι αμυντικοί του ΠΑΟΚ. Εκείνη τη στιγμή, φυσικά, τελείωσαν όλα, αλλά, αν το δούμε ρεαλιστικά, η πρόκριση ουσιαστικά κρίθηκε από το 73΄με το αυτογκόλ. Αν δεν άλλαζαν οι ισορροπίες στο παιχνίδι και ο ΠΑΟΚ πετύχαινε πρώτος γκολ, πολύ δύσκολα θα έχανε την πρόκριση.
ΥΓ. Στήριξη χρειάζεται ο Μιχαηλίδης. Είναι κρίμα να τον τσακίσει ψυχολογικά η χθεσινή άτυχη στιγμή του
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
