Mια τελευταία ευκαιρία έχει αύριο ο ΠΑΟΚ για να σώσει την παρτίδα της φετινής σεζόν με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Δεν θα είναι ο φοβερός και τρομερός θρίαμβος, δεν θα είναι ούτε καν κάτι ασυνήθιστο τα τελευταία χρόνια, θα είναι όμως ένα τρόπαιο και η τροπαιοθήκη του ΠΑΟΚ δεν ξεχειλίζει ακόμη.
Με τη μεσολάβηση και των εκλογών κοντέψαμε να ξεχάσουμε το ποδόσφαιρο, αλλά γι' αυτό το τελευταίο ματς της αγωνιστικής περιόδου οι δύο φιναλίστ είχαν αρκετό χρόνο για να οργανωθούν, να προετοιμαστούν και να επουλώσουν πληγές από τους τραυματισμούς κομβικών παικτών τους. Το πόσο έτοιμοι αγωνιστικά είναι θα φανεί πάνω στο χόρτο. Οπως θα φανεί το πόσο το θέλουν και πόσο το πιστεύουν. Παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους και είναι πολύ σημαντικός σε τέτοιες περιπτώσεις.
Θα φέρω ένα παράδειγμα με έναν αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ που είδα προχθές. Η Λιντς που καιγόταν για βαθμούς έπαιζε στο Λονδίνο με την αδιάφορη Γουέστ Χαμ, με την οποία δεν τη χώριζε και κάποια τεράστια διαφορά, παρά μόνο έξι βαθμοί. Δηλαδή, ήταν περίπου ισοδύναμες στο Πρωτάθλημα. Μπήκε αρκετά καλά στο παιχνίδι, πριν συμπληρωθεί το 15λεπτο προηγήθηκε και φάνηκε ότι θα κάνει το βήμα σωτηρίας που ήθελε. Και όμως. Μετά το 0-1... έπαψε να υπάρχει στο γήπεδο. Η Γουέστ Χαμ χωρίς να κουραστεί ιδιαίτερα πέτυχε τρία γκολ, έχασε αλλά τόσα και νίκησε πανεύκολα καταδικάζοντάς την ουσιαστικά με υποβιβασμό.
Γιατί όμως έπαψε να υπάρχει η Λιντς, ιδιαίτερα μετά την ισοφάριση. Το έβλεπες ξεκάθαρα: Μηδέν πάθος, μηδέν πίστη. Και το κακό άρχιζε από τον πάγκο. Απαθής ο προπονητής, με κανένα συναίσθημα, με καμία παρέμβαση, με καμία φωνή, απλά και μόνο μασουλούσε την τσίχλα του λες και δεν συνέβαινε τίποτε, απαθείς και οι παίκτες, με καμία αποφασιστικότητα στις διεκδικήσεις της μπάλας, με καμία σοβαρότητα για να κάνουν κάποια αξιόλογη επίθεση και να αμυνθούν σοβαρά και με κανένα σημάδι που να δείχνει ότι πιστεύουν στη νίκη.
Εδειχναν ότι παίζουν απλά για να παίζουν. Για να τελειώσει κι αυτή η τυπική διαδικασία και να γυρίσουν στο Λιντς για να ξεκουραστούν. Ειλικρινά, πρώτη φορά το είδα αυτό και μάλιστα στην Πρέμιερ Λιγκ από μια ομάδα που παίζει την παραμονή της και έχει και την τύχη να προηγηθεί στον αγώνα. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι δεν αρκεί να μπορείς, αλλά πρέπει να το θέλεις πολύ και να το πιστεύεις.
Θεωρητικά και με βάση την εικόνα των πλέι οφ του Πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί. Δεν είναι καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ, ούτε έχει καλύτερο ρόστερ από την ΑΕΚ. Αφού μιλάμε, όμως, για ένα ματς, το “δεν μπορεί”, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ισχύει, μπορεί κάλλιστα να εξουδετερωθεί από το “θέλω” και το “πιστεύω ότι μπορώ”. Αν οι παίκτες του ΠΑΟΚ το θελήσουν περισσότερο από τους αντιπάλους τους και πιστέψουν ότι μπορούν, το πιθανότερο θα είναι να μπορέσουν. Να τι άλλο περιμένω να δω πάνω στο χόρτο πέρα από τις συνθέσεις που θα “κατεβάσουν” οι δύο προπονητές και τη στρατηγική που θα επιλέξουν.
ΥΓ. Στο αυτονόητο κίνητρο που πρέπει να νιώσουν όλοι οι παίκτες για την κατάκτηση του τροπαίου, πρέπει αρκετοί από αυτούς να προσθέσουν την ανάγκη που έχουν να περάσουν το τεστ για το αν αξίζουν να παραμείνουν στον ΠΑΟΚ με ανανέωση του συμβολαίου τους. Γι' αυτούς ο τελικός του Κυπέλλου θα είναι ένα κομβικό κριτήριο.
