Δεν χωράει περιθώρια στο συμπέρασμα ότι η Εθνική ομάδα
απέτυχε. Σε Μουντιάλ 48 ομάδων, μέσα από
όμιλο με Δανία και Σκωτία και με την
ταμπέλα «μιας από τις πιο ταλαντούχες-που
είναι-φουρνιές που είχε ποτέ το ελληνικό
ποδόσφαιρο», μένουμε εκτός τελικής
φάσης. Πολλά μπορεί να ειπωθούν και να
γραφτούν για το τι έφταιξε, δύο στοιχεία
όμως είναι βέβαια: η ομάδα αποδείχθηκε
πολύ άγουρη και, επιπλέον, της έλειπαν κάποια
βασικά χαρακτηριστικά.
Αρχικά, το μεγάλο σε εύρος σκορ με την
Λευκορωσία (5-1) δημιούργησε την αίσθηση
ότι η Εθνική μας θα πάει με φόρα σε όλα
τα προκριματικά. Δυστυχώς, όμως, η ήττα
από τους Δανούς στο «Γ. Καραϊσκάκης»
ήρθε να μας προσγειώσει απότομα και να
αναδείξει το πόσο άγουρη ήταν αυτή η
ομάδα να διαχειριστεί τις προοπτικές
που «φωνάζει» ότι διαθέτει.
Προβάλαμε υπερβολικά το ταλέντο της
στο 5-1 επί της Λευκορωσίας και επίσης
υπερβολικά πολύ οι διεθνείς μας έχασαν
την αυτοπεποίθησή τους μετά την ήττα
από τους βίκινγκ. Εχω την αίσθηση ότι
αυτή η πληγωμένη ψυχολογία φάνηκε και
από την ώρα που οι Σκωτσέζοι ισοφάρισαν
στην Γλασκώβη, τότε που χάθηκε εντελώς
το καθαρό μυαλό. Και η επικύρωση όλων
των παραπάνω ήρθε χθες στην Κοπεγχάγη.
Δυστυχώς, όμως, ομάδα που δεν μπορεί να
διαχειριστεί όλες τις ψυχολογικές
καταστάσεις δεν μπορεί να πετύχει τίποτα
στο ποδόσφαιρο.
Εκτός της πνευματικής/ψυχολογικής
παραμέτρου, υπάρχουν και τα αγωνιστικά
χαρακτηριστικά. Η ομάδα αυτή, για πρώτη
φορά ίσως τόσο έντονα στην ιστορία της,
πήγε να παίξει τόσο επιιθετικά/κυριαρχικά.
Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι αυτή η διάθεσή
της συνοδεύτηκε από γύμνια σε πολλά
στοιχεία της ανασταλτικής συμπεριφοράς
της.
Εχει μεγάλο πρόβλημα στις στατικές
φάσεις όπως φάνηκε, όχι μόνο χθες στην
φάση του 2-0 της Δανίας, αλλά κυρίως στην
Σκωτία, εκεί όπου οι αντίπαλοί μας
απειλούσαν, σχεδόν μόνιμα με κόρνερ ή
φάουλ (έτσι ήρθαν τα δύο πρώτα γκολ
τους), υπερτονίζοντας την αδυναμία που
δείχνει η Εθνική μας στην αεράμυνα. Παράλληλα, φάνηκε και πρόβλημα στις αμυντικές μεταβάσεις. Προφανώς, παίζει ρόλο η έλλειψη κάποιων
ακόμη ψηλών κορμιών, ειδικά από τον χώρο
του κέντρου, εκεί που εντοπίζεται η πιο
έντονη έλλειψη χαρακτηριστικών. Ζαφείρης,
Κουρμπέλης, Σιώπης, Μάνταλος, Μουζακίτης
(άγνωστο γιατί δεν έπαιξε βασικός στα
δύο τελευταία ματς, ενώ υπήρχε το παράδειγμα του αγώνα
με την Σκωτία στο Nations League)
είναι καλοί παίκτες, αλλά κακά τα ψέματα,
αυτή η Eθνική δεν διαθέτει μονάδες με
την προσωπικότητα του Καραγκούνη, του
Ζαγοράκη, του Κατσουράνη και του Μπασινά.
Το τιμ του Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να
ψάξει πολύ να βρει έναν χαφ με άλλα
χαρακτηριστικά από αυτά που διαθέτει
τώρα η Εθνική στο κέντρο της και τα δύο τελευταία ματς των προκριματικών, ίσως πρέπει να χρησιμοποιηθούν γι' αυτό τον σκοπό.
Ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να αλλάξει
την διαχείριση του Κωνσταντέλια
Κάνοντας αναφορά στο
όνομα του Γιοβάνοβιτς, δεν μπορεί κανείς
να παραλείψει τα λάθη διαχείρισης του
υλικού από τον Σέρβο τεχνικό. Καταρχάς,
προς αποφυγή παρεξηγήσεων, κάποιοι
παίκτες που, προσωπική άποψη εκφράζοντας,
αδικήθηκαν στα τελευταία ματς (είμαι
σίγουρος άθελα) από τον Ομοσπονδιακό
τεχνικό, πήραν τις ευκαιρίες από εκείνον.
Ο Γιαννούλης είναι
ένα τέτοιο παράδειγμα και προσωπικά
έχω ακόμη απορία γιατί η Εθνική δεν
στηρίχθηκε σταθερά, όπως το είχε κάνει
στο ματς του
Nations League με
την Σκωτία, στην συνεργασία του Κατερινιώτη
μπακ με τον Τζόλη, δύο ποδοσφαιριστών που
γνωρίζουν άριστα ο ένας τον άλλο, υπήρξαν
συμπαίκτες σε δύο ομάδες, αλλά και
συγκάτοικοι στην Αγγλία και η χημεία
τους είναι τέλεια.
Το πιο μεγάλο,
στρατηγικό κατά την άποψή μου, λάθος
του Γιοβάνοβιτς είναι η διαχείριση του
Κωνσταντέλια. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο
θα μπορούσε να συνυπάρξει με τον αρχηγό
Μπακασέτα που είναι κεφάλαιο στο
αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, όμως, η
Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να μην
εκμεταλλεύεται στο έπακρο το σπάνιο
ταλέντο του «Ντέλια», ενός παίκτη που βγαίνει
μία φορά στα 20, 30 χρόνια. Το επιθετικό
παιχνίδι της Εθνικής θα πρέπει να είναι
χτισμένο πάνω στην ποδοσφαιρική ιδιοφυία
του Βολιώτη άσου που με μία-δύο ενέργειές
του μπορεί να «ξεκλειδώσει» ένα ματς.
Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα υπάρχουν
διαστήματα που θα πρέπει να ανεχτεί μία
μέτρια παρουσία του η ομάδα μας, όμως,
όλοι γνωρίζουν ότι μόλις ο Κωνσταντέλιας
πατάει το γκάζι, η Ελλάδα αλλάζει
επίπεδο.
Κλείνοντας, ναι, ήταν
πολύ γερό το χαστούκι που φάγαμε, αλλά
η αίσθηση ότι αυτή η Εθνική πρέπει να
στηριχθεί γιατί δείχνει ότι κάτι
περιμένεις από αυτή δεν αλλάζει. Υπάρχει
πολύ ταλέντο, πλέον και εμπειρία, ασχέτως
αν πολλές μνήμες πονάνε, χρειάζεται
απλά να γίνουν τα επόμενα σωστά βήματα.
Υ.Γ. Και κάτι για εμάς τους εκπροσώπους του Τύπου: Εχω την αίσθηση ότι τα φίλτρα μας πρέπει να γίνουν πιο αυστηρά σε ό,τι αφορά στην κριτική μας, αν πραγματικά θέλουμε να βάζουμε τον πήχη των απαιτήσεων ψηλά. Και πρώτα βάζω τον εαυτό μου.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
