Ξέσπασε η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, με αφορμή τη νέα γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους.
Όπως είπε, μιλώντας στο OPEN, η κυρία Κούλα Αρμουτίδου, «η Ελένη έφυγε σαν μάρτυρας και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και δεν θα επαναπαυτούν μόνο σε αυτή τη φρικτή δολοφονία έξω από το ΑΤ. Θα ακολουθήσουν και άλλες δολοφονίες, χειρότερες. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το χειρότερο. Μπροστά σε Αστυνομικό Τμήμα έγινε φρικτή δολοφονία, σφαγιάστηκε ένα κορίτσι; Μου είναι αδιανόητο. Πήγε να ζητήσει προστασία στα όργανα της τάξης, που όταν ορκίζονται, ορκίζονται πίστη, προστασία του πολίτη (…). Και οι αστυφύλακες με τους 9 μήνες εκπαίδευσης, δεν εκπαιδεύονται σωστά. Με τόσους μήνες εκπαίδευσης βάζεις στο Αστυνομικό Τμήμα 22 ετών κοπέλα, να προσφέρει τι; Δεν πρέπει να είναι με συναδέλφους, να μαθαίνει;».
Σε ερώτηση για το τι σκέφτεται κάθε φορά που ακούει για νέα γυναικοκτονία, η κυρία Αρμουτίδου υποστήριξε: «Απογοητεύομαι, πληγώνομαι φοβερά και μου επανατραυματίζουν το ίδιο τραύμα που έχει πλημμυρίσει την ψυχή μου και τη ζωή μου. Μου αιμορραγούν την ψυχή και απογοητεύομαι πολύ. Και αυτό το κοριτσάκι όπως κινήθηκε να πάει στο ΑΤ μου θύμισε πολύ την Ελένη μου που πήγε μετά τον βιασμό της στο αστυνομικό τμήμα της Ρόδου και ήταν ένας Πατρινός αξιωματικός και ένας αστυφύλακας, που το έδιωξαν το παιδί μου, αυτοί οι δύο δολοφόνοι της Ελένης. Και όταν έγινε η δολοφονία του παιδιού, αυτοβούλως πήγαν στην ανακρίτρια. Και μετά ήρθαν οι αδιάφθοροι, από την Αθήνα και τα βρήκαν όλα σωστά. Πόσο σωστά τα βρήκαν; Αλλά κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
Γ
Η κυρία Αρμουτίδου πρόσθεσε: «Τι έκανε η Αστυνομία, πού ήταν η προστασία; Δεν έπρεπε αυτό το κορίτσι να το κρατήσουν; Δεν πρέπει αυτή η Πολιτεία σε τέτοιες περιπτώσεις να πληρώνει ξενοδοχεία; Σε ένα άλλο σημείο, όχι στο σπίτι, στο σπίτι που ξέρει ο κακοποιητής, ο δολοφόνος. Θα έφευγε από εκεί και θα την έβρισκε στο σπίτι, θα παραβίαζε την πόρτα, θα έμπαινε μέσα με το μαχαίρι και θα την σκότωνε. Αφού τον απέρριψε, θα το έκανε». «Είναι σαθρό το σύστημα», συμπλήρωσε.
Ακόμη, ανέφερε πως «ο πρωθυπουργός ήρθε και εγώ αυτό που πρόλαβα να πω ήταν για τους νόμους, την αυστηροποίηση των ποινών. Και μην μου λέτε πως δεν θα επιφέρει αποτελέσματα. Εμένα που με έχουν καταδικάσει σε ισόβια κάθειρξη, που το σπίτι μου είναι η φυλακή μου και το δωμάτιο το κελί μου και πονάω και αιμορραγώ και ζω μόνο με τις αναμνήσεις, με το τότε, τι να σκεφτώ;».
