Όσοι θυμούνται την πορεία του Πάμπλο Γκαρσία ως ποδοσφαιριστή γνωρίζουν ότι μία από τις αγαπημένες φράσεις του πριν τους αγώνες με τον ΠΑΟΚ ήταν το «να μπούμε στο ματς με το μαχαίρι στα δόντια». Το πάθος του, ο δυναμισμός του, το γεμάτο δύναμη παιχνίδι του ξεχώριζε και πολλές φορές παρέσυρε και τους συμπαίκτες του. Στο διάστημα που είναι προπονητής της ανδρικής ομάδας, αυτά τα στοιχεία δεν τα βλέπουμε. Αντιλαμβάνομαι ότι ο χαρακτήρας μίας ομάδας εξαρτάται κυρίως από τους ποδοσφαιριστές της, αλλά και πάλι το να είναι τόσο ξένος σε σχέση με τον χαρακτήρα του προπονητή της, όπως τον είχε γνωρίσει ο κόσμος ως παίκτη, πάει πολύ.
Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό χθες στην Λεωφόρο, το μαχαίρι δεν βρέθηκε πουθενά και δεν υπήρχαν, παρά ελάχιστοι, που έτριξαν λίγο τα δόντια...
Προσωπική άποψη καταθέτοντας, ο Πάμπλο Γκαρσία εμφανίζεται πολύ συναισθηματικός προπονητής για την ομάδα του, στοιχείο που δεν βοηθά ούτε τον ΠΑΟΚ, ούτε τον ίδιο. Το αντίθετο συμβαίνει. Ο Ουρουγουανός τεχνικός μοιάζει να επηρεάζεται συναισθηματικά πάρα πολύ από την εξέλιξη των αγώνων, σε σημείο που να χάνει την καθαρή σκέψη.
Αρκεί μόνο να θυμηθείτε την εικόνα του ΠΑΟΚ στο πρώτο 25λεπτο στην Λεωφόρο και τι έγινε μετά την φάση του γκολ του Μακέντα και θα αντιληφθείτε την διαφορά.
Προφανώς, παίζει ρόλο το γεγονός ότι είναι άπειρος και δεν έχει και δίπλα του και κάποιον να τον καθοδηγεί με την εμπειρία του στις δύσκολες στιγμές. Αυτό, όμως, είναι θέμα για περίοδο καλοκαιρινής προετοιμασίας, οπότε επανερχόμαστε στο παιχνίδι.
Τι είδους αγώνα είδαμε στην Λεωφόρο; Μία αναμέτρηση που ΠΑΟΚ είχε τρεις φορές περισσότερες τελικές σε σχέση με τον Παναθηναϊκό (12 έναντι 4), επίσης τρεις φορές περισσότερα γεμίσματα (18/45 έναντι 3/16) και 14-1 κόρνερ.
Κι όμως δεν μπόρεσε να σκοράρει για πρώτη φορά μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και παράλληλα δέχθηκε και τρία γκολ. Μετά την ολοκλήρωση του ματς, διαπίστωσα μία τάση στις δηλώσεις από πλευράς ΠΑΟΚ ότι το να χάνεις ένα τέτοιο ματς εξηγείται μόνο με όρους... μεταφυσικής.
Ας με συγχωρέσουν, αλλά θα διαφωνήσω. Το να έχεις περισσότερη ώρα μπάλα στα πόδια σου και να την φέρνεις γύρω ή και μέσα στην περιοχή του αντιπάλου, δεν σημαίνει ότι έχεις πάρει τον τίτλο της καλύτερης ομάδας και θα σου δώσουν και βραβείο γι’ αυτό.
Απαιτείται ουσία στο παιχνίδι και χθες αυτή την είχε μόνο ο Παναθηναϊκός. Η τριάδα Βιγιαφάνες-Χατζηγιοβάνη-Μακέντα δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιβληθεί της αμυντικής γραμμής των «ασπρόμαυρων» και μάλιστα το έκανε με τέτοιο τρόπο που... εξοργίζει. Οι τρεις τους είχαν παρόμοια συνεργασία με αυτή του αγώνα της κανονικής διάρκειας της σεζόν και πέτυχαν να στείλουν το μήνυμα στον Μπόλονι ότι είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν τον τίτλο του MVP του χθεσινού ματς.
Υπάρχει και κάτι ακόμη, όμως: Η αποκάλυψη του Βιγιαφάνες ότι μελέτησε το βηματάκι που κάνει ο Πασχαλάκης πριν τις εκτελέσεις φάουλ και ουσιαστικά, με τον σχεδιασμό που έγινε, σημάδεψε στο σημείο που έβλεπε το πρόβλημα.
Αυτό που μεγεθύνει τον προβληματισμό είναι ότι, ο ΠΑΟΚ στις δικές του «λεπτομέρειες» στο παιχνίδι δεν πρόσεξε.
Στο πρώτο τέρμα, κι ας έχουν δεχθεί και πάλι παρόμοιο γκολ στο ματς της κανονικής διάρκειας Πρωταθλήματος, υπάρχουν συγκεκριμένοι παίκτες που κάνουν λάθος κινήσεις και δεν «διαβάζουν» σωστά την φάση που κατέληξε στο γκολ του Μακέντα. Στην φάση του 2-0 ο Νιάς φεύγει στην κόντρα επίθεση, ένας με τέσσερις παίκτες του ΠΑΟΚ, και του γίνεται φάουλ. Είναι πραγματικά να απορεί κανείς για το τι είδους επικοινωνία υπάρχει στην διάρκεια των αγώνων μεταξύ των παικτών και πώς τόσο καιρό δεν έχουν βελτιωθεί στην απόδοση τους ως σύνολο.
Ενδεχομένως να δουλεύουν πολύ πάνω στις λεπτομέρειες στημένων και όχι μόνο φάσεων, δυστυχώς για εκείνους δεν βγαίνει στα παιχνίδια.
Όπως και να χει, αυτοί ορίζουν το μέλλον τους αρχής γενομένης από τον ημιτελικό με την ΑΕΚ. Η δουλειά που πρέπει να κάνουν είναι κυρίως ψυχολογική (χρόνος δεν υπάρχει άλλωστε) και από τις εμφανίσεις τους από εδώ και πέρα θα κρίνουν και την δημόσια εικόνα τους και το μέλλον της ομάδας.
