Δεν ξέρω αν η προχθεσινή εμφάνιση του Λευτέρη Χουτεσιώτη ήταν… performance career που λένε και οι Αμερικάνοι, σίγουρα όμως ήταν από τις κορυφαίες στην καριέρα του αλλά όχι αρκετή για την αποφυγή της ήττας. Κακά τα ψέματα, στο δεύτερο ημίχρονο αναδείχθηκε η συντριπτική διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων και ακόμη περισσότερο, αυτή στον τομέα του κινήτρου.
Η μεν ΑΕΚ προσπάθησε απελπισμένα να διατηρηθεί σε τροχιά διεκδίκησης τίτλου και βαστώντας… βαριοπούλες γκρέμιζε το τείχος του Χουτεσιώτη και ο δε Αρης δεν είχε καμία σχέση με την όμορφη εικόνα που παρουσίασε στο πρώτο ημίχρονο. Γιατί εκεί είχε εξαιρετικές αντιδράσεις, ισορροπία σαν ομάδα, ταχύτητα στο transition παιχνίδι και μια φανερή αδυναμία στο αριστερό άκρο της άμυνάς του όπου κανείς εκ των δύο μπακ (Φατόρε, Μοντόγια) δεν κατάφερε να σταματήσει τον καταπληκτικό Αμραμπαντ. Ο Αρης είχε επίσης σε εξαιρετική μέρα τον Μανού Γκαρθία ο οποίος ξεδίπλωσε το ταλέντο του μ’ ένα σωρό περίτεχνες ενέργειες βγάζοντας παράλληλα την ομάδα του σε παιχνίδι μετάβασης.
Ακριβώς το αντίθετο έγινε στο δεύτερο. Καθώς ο Βερστράτε είχε κίτρινη κάρτα και ο Βεργέτης τις έβγαζε με ευκολία από το τσεπάκι του, η είσοδος του Τζούρασεκ στο γήπεδο σε ρόλο αμυντικού χαφ δεν θα μπορούσε να εξισορροπήσει την αδυναμία στον άξονα. Ο δε Μοντόγια είχε διαρκές πρόβλημα με τον Αμραμπαντ και καθώς η ΑΕΚ ενέτεινε την πίεσή της ο Αρης «κλειδώθηκε» στο δωμάτιο του πανικού εμφανίζοντας τρομακτική δυσκολία ακόμη και στη διαχείριση απλών φάσεων.
Κακά τα ψέματα, αυτό το 1-2 με την υπογραφή του MVP του πρχθεσινού αγώνα (σ. σ. Αμραμπαντ) φαινόταν από τα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους καθώς η ισορροπία στο γήπεδο είχε χαθεί και οι τελικές προσπάθειες δεν ήταν μοιρασμένες (σ. σ. στο πρώτο ημίχρονο ήταν 7-10 για την ΑΕΚ) αλλά μονόπλευρες.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αρης δεν είχε λειτουργία στον άξονα, η αριστερή πλευρά του έμπαζε και καθώς η ΑΕΚ ενίσχυσε και τον άξονά της με τον Αραούχο εν τέλει πήρε αυτό που ήθελε γιατί είχε μεγαλύτερο κίνητρο, γιατί επίσης έφερε από τον πάγκο παίκτες όπως οι Αραούχο, Λιούμπισιτς, Πινέδα και Φερνάντες.
