Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟΚ μπήκε γερά και πάλι στην διεκδίκηση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά την μεγάλη νίκη που πέτυχε στη Λεωφόρο επί του Παναθηναϊκού την περασμένη Κυριακή.
Δεν ξέρω αν είναι οι πιο ώριμες συνθήκες μετά το 2019 για να στεφθεί και πάλι πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ.
Δεν ξέρω αν το επόμενο διάστημα ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του θα μπορέσουν να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να ξεπεράσουν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο αυτή την σεζόν, να σταθούν απέναντι στους... κακούς τους δαίμονες, την ΑΕΚ και τον Άρη, να βρουν τον τρόπο να τους νικήσουν και να βάλουν το κερασάκι που τους λείπει από την τούρτα.
Αυτό που ξέρω είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν δείχνει καμία διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη για να ξανακερδίσει τα πρωτεία.
Είτε καταφέρει, τελικά, να γίνει και πάλι πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ είτε όχι, αυτό που πρέπει νομίζω να κρατήσουμε είναι μια σειρά από θετικά στοιχεία που διαθέτει και που δεν τα βρίσκεις εύκολα σε ελληνική ομάδα.
Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα για μια ελληνική ομάδα να παίζει τόσο ωραίο ποδόσφαιρο.
Δεν το βρίσκεις εύκολα σε ομάδα κορυφής στο ελληνικό ποδόσφαιρο να συνδυάζει τόσο επιτυχημένα την αποτελεσματική τακτική με την προσφορά θεάματος.
Σπάνια συναντάς στο ελληνικό ποδόσφαιρο ποδοσφαιριστή/ες ομάδας του Big4 που να τυγχάνει/ουν καθολικής αποδοχής από τους φιλάθλους όλων των ομάδων.
Θα μου πείτε "μα, είναι δυνατόν, μια ομάδα με όλα αυτά τα θετικά που μας παρουσιάζεις να υπάρχει περίπτωση να μην στεφθεί πρωταθλήτρια?"
Η απάντηση είναι απλή: μπορεί και να μην στεφθεί πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ. Παρότι προσωπικά πιστεύω ότι έχει πάρα πολλές πιθανότητες, σίγουρα μεγάλη ικανότητα για να πετύχει τον στόχο του και πολλά αποθέματα, απαραίτητα για μια τόσο απαιτητική αποστολή.
Μάχες... αποδείξεων είναι αυτές που ακολουθούν για τον ΠΑΟΚ στο υπόλοιπο της σεζόν. Κι όχι μόνο στο πρωτάθλημα. Όχι μόνο στα πλέι οφ
Αλλά και στο Conference League. Διότι κι αυτό είναι στο κάδρο. Με το ίδιο ενδιαφέρον για τον ΠΑΟΚ, με την ίδια δίψα και την ίδια επιθυμία για μια μεγάλη διάκριση.
