Άντε πάλι. Θέμα συζήτησης, ξανά. Εάν είναι ή δεν είναι καλύτερος προπονητής, ο Ραζβάν Λουτσέσκου, στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Η θέση μας περί τέτοιων συγκρίσεων είναι γνωστή τοις πάσι. Έτσι, επιμένουμε: Δεν είναι αντικειμενικές. Δεν είναι ίδιες οι εποχές. Δεν είναι ίδιες οι ομάδες.
Θα μπορούσαμε, να φαντασθούμε – καθώς μόνον στη φαντασίας μας δύναται, να συμβεί – τα πεπραγμένα τού Λες Σάνον ή τού ΓκιούλαΛόραντ ή τού Άγγελου Αναστασιάδη; Εάν είχαν τους παίκτες, τους οποίους είχε ο Ραζβάν Λουτσέσκου; Δε θα μπορούσαμε. Και τούμπαλιν… Θα μπορούσαμε, να φαντασθούμε τα πεπραγμένα του Ραζβάν Λουτσέσκου; Εάν είχε τους παίκτες, τους οποίους είχανο Λες Σάνον, ο ΓκιούλαΛόραντ κι ο Άγγελος Αναστασιάδης; Δε θα μπορούσαμε!
Και για να ιντριγκάρουμε ακόμη περισσότερο το θέμα… Θα μπορούσαμε, να φαντασθούμε, τι «ψάρια θα έπιαναν» εκείνοι, εάν είχαν κυβερνήτη στην τράτα τους, τον Ιβάν Σαββίδη;
Τέτοιες συγκρίσεις είναι – επιμένουμε εμείς – υποκειμενικές. Ακόμη και με αριθμούς (οι οποίοι φέρονται, να λένε πάντα την αλήθεια) …πασπαλισμένες δεν αποδίδουν πλήρως την ακρίβεια τους. Είναι διαφορετικά μεγέθη, σε διαφορετικές περιόδους, με διαφορετικές συνθήκες. Καθεμία και καθείς τις επιχειρεί με γνώμονα τα προσωπικά βιώματα του.
Να πάρουμε παράδειγμα… Εμάς. Θεωρούμε ασύγκριτα κορυφαίο αριστερό αμυντικό στην ιστορία του ΠΑΟΚ, τον Κώστα Ιωσηφίδη. Δεν τολμούμε, να αναφερθούμε σε Γιώργο Κούδα κι Σταύρο Σαράφη. Θα ήταν ιεροσυλία. Θεωρούμε επίσης, ασύγκριτα κορυφαίους τους ακραίους επιθετικούς Αχιλλέα Ασλανίδη, ΔημήτρηΠαρίδη και Παναγιώτη Κερμανίδη. Οι γηραιότερες γενεές δε θα δεχόταν κουβέντα για την θρυλική τριπλέτα: ΦόρηΓεντζή, Λάμπη Κουϊρουκίδη,ΛευθέρηΠαπαδάκη. Εμείς επίσης, δε θα δεχόμασταν κουβέντα, για τους ασύγκριτα κορυφαίους κεντρώους, Χρήστο Τερζανίδη και Γιώργο Σκαρτάδο. Οι νεότερες γενεές πίνουν νερό στο όνομα του Πάμπλο Γκαρσία, του Αντελίνο Βιεϊρίνια…
Δεν προχωρούμε περαιτέρω υπό τον φόβο έκθεσης μας από την στιγμιαία μνήμη μας. Δε θέλουμε, να χρεωθούμε εξ αιτίας κάποιου… κενού της, κάποια μη αναφορά μας σε πρόσωπα ασύγκριτα κορυφαία!
Είναι κι ορθό, είναι και λογικό κάθε γενεά, να έχει τα δικά της βιώματα. Να λατρεύει διαφορετικά πρόσωπα. Να θυμάται τις δικές της εποχές. Τούτο δε, ακόμη κι εάν οι εποχές πλέον, είναι… εναλλασσόμενες. Δεν είναι συνεχείς.
Φυσικά, όσοι προπονητές κι όσοι παίκτες… Όσες ομάδες δηλαδή… Έχουν κατακτήσει τίτλους είναι ξεχωριστές. Έχουν υπογράψει τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Τις έχουν ζήσει και τις έχουν χαρεί γενεές ΠΑΟΚτσήδων. Γιατί να πρέπει, να τις βάλουμε στο…ζύγι της λάμψης; Για να βρούμε την εκλαμπρότερη;
Εμείς λοιπόν, διαφωνούμε οριζοντίως και καθέτως με τέτοιες συγκρίσεις. Τις σεβόμαστε απόλυτα. Δεν τις κρίνουμε και βέβαια δεν – μακριά από εμάς αυτά – τις κατακρίνουμε.
Κι επιμένουμε, να θεωρούμε, πως η υποκειμενικότητα είναι η αφετηρία για κάθε επιλογή σε τέτοιες συγκρίσεις. Με τον Λες Σάνον, τον ΓκιούλαΛόραντ και τον Άγγελο Αναστασιάδη έτυχε, να έχουμε μία καλημέρα. Κατά πως λέει ο λόγος. Με τον Ραζβάν Λουτσέσκου δεν έτυχε. Πως μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί;
Για να τα λέμε τα πάντα, όλα…
ΥΓ 1 : Επιμελώς φροντίζουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, να παραμένει στο περιθώριο η κατάπτυστη (μήτε και τον σίελο μας δεν πρέπει σπαταλούμε γι’ αυτήν…) Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι πληγή ανοικτή, βλέπετε. .Να γνωρίζετε απλά, πως ελληνική Βουλή δεν έχει ψηφίσει τους τρεις «εφαρμοστικούς νόμους» της!
ΥΓ 2 : Θυμίζουμε απλά, πως υπέρ της επαίσχυντης Συμφωνίας ψήφισαν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κι οι ανεξάρτητοι βουλευτές Έλενα Κουντουρά, Κατερίνα Παπακώστα, Σταύρος Θεοδωράκης, Σπύρος Δανέλλης, Γιώργος Μαυρωτάς (σημερινός ΓΓΑ, ήτοι επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας), Σπύρος Λυκούδης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος κι ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος από τους ΑΝΕΛ, του Πάνου Καμμένου…
