«Τα αγαθά κόποις κτώνται», μάθαινε τότε, ο Αριστοτέλης στον Μέγα Αλέξανδρο. Που να ήξερε ο σπουδαίος Σταγειρίτης φιλόσοφος, πως οι κόποι τώρα, πηγαίνουν χαμένοι και τα αγαθά δεν κτώνται… Όσο (κι) από διαιτησίες εξαρτώνται!
Ναι, (κι) από διαιτησίες! Στην Τρίπολη ο ΠΑΟΚ, κλώτσησε – εφετινή του αδυναμία - την καρδάρα με το γάλα. Κι εκ των υστέρων αποδεικνύεται περίτρανα πως αδικήθηκε από την διαιτησία. Ορθά, ορθότατα βέβαια, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ καθιστά σαφή τη θέση της. Η αδικία δεν κρύβει την αδυναμία. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ λοιπόν, αναδεικνύει – έστω κατόπιν εορτής - την αδικία στη φάση του 2-2. Απαγγέλλει κατηγορία. Προσδοκά τιμωρία. Δε θα αλλάξει κάτι. Άντε και τιμωρούνται οι διαιτητές. Για λίγο καιρό θα ξαποστάσουν. Και ξανά προς τα ίδια θα τραβήξουν.
Κι ο περιβόητος Κομίνης τιμωρήθηκε. Ε, και; Επανήλθε. Τα αγαθά όμως, ενός οργανισμού (διοικητική και τεχνική ηγεσία, παίκτες και στελέχη της ομάδας), τα οποία με κόπους είχαν κτηθεί, χάθηκαν το 2018! Ο Κομίνης, τι έχασε;
Ορίσθηκε μάλιστα, και δάσκαλος διαιτησίας! Εδώ τα λόγια είναι περιττά.
Τι έκανε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ τότε, για να βρει εκείνο το δίκιο της; Ότι κάνει και τώρα, γι’ αυτό. Ούτε εκείνο βρήκε. Ούτε αυτό θα βρει. Δεν μπορεί φυσικά, να κάνει κι αλλιώς.
Γενικά κι ειδικά αγγίζονται οι διαιτητές! Παράγοντες, προπονητές, παίκτες και λοιπά στελέχη μιας ομάδας… εξοστρακίζονται. Οι διαιτητές δεν αγγίζονται. Καρφί δεν τους καίγεται, για τον κόπο των άλλων. Εξάλλου κατά πως είπαμε, δεν αγγίζονται. Κι εδώ έχει σημασία η πρόληψη. Η θεραπεία δεν βοηθά. Είναι αθεράπευτη. Ανίατη είναι η διαιτησία.
Εν τούτοις όλες οι ομάδες επιμένουν τη θεραπεία. Έτσι χαΐρι να μην περιμένουν. Ακολουθώντας ίδιο δρόμο, ίδια κατάληξη έχουν. Θα αλλάξει η κατάληξη, εάν δρόμο αλλάξουν. Κι επενδύσουν στην πρόληψη. Όχι άλλο… κάρβουνο στη θεραπεία!
Πριν την προσέλευση στο ταμείο μετρά η πρόληψη. Μετά την απομάκρυνση (κραυγάζεις, δεν κραυγάζεις για αδικία…) από το ταμείο… Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί… βαθμοί!
Αν και το ζητούμενο είναι, να μένουν ζωντανοί. Τούτο εξαρτάται αφ’ ενός από την ομάδα την ίδια. Κι αφ’ ετέρου από την διαιτησία. Για να τα λέμε τα πάντα, όλα…
Παρεμπιπτόντως, στον πάγκο του ΠΑΟΚ αλλά κι όσοι έμμισθοι του, έμμεσα ή άμεσα (παροικούντες ή μη την… αυλή της ΠΑΕ) έβλεπαν τον αγώνα της Τρίπολης… Χαμπάρι δεν πήραν, για την ένοχη φάση; Δεν πήραν! Έτσι δεν πιάσθηκε η διαιτησία με τη γίδα στην πλάτη τότε.
Και μετά, από ποιόν να ζητήσει εξηγήσεις ο Ιβάν Σαββίδης;
ΥΓ 1: Διαβάζουμε στο λεξικό: «Τομάρι» (Πληθυντικός «τομάρια») Ουσιαστικό. Ουδέτερο. Το δέρμα, το πετσί. Μειωτικά: Η η ανθρώπινη υπόσταση κάποιου, ο εαυτός του. Υβριστικά: Ο παλιάνθρωπος, ο τιποτένιος…
ΥΓ 2: Απορούμε στο πρακτικό: Εάν πείτε ένα τομάρι, τομάρι… Το(ν) υβρίζετε;
ΥΓ 3: Κι εάν πείτε ένα παλιοτόμαρο, παλιοτόμαρο - παλιό μεν αλλά τομάρι δε - τον υβρίζετε επίσης ;
ΥΓ 4 : Το τομάρι πάντως, ως είδος ανθρώπου, ευδοκιμεί στον τόπο μας. Λιπαίνεται από τον ωχαδερφισμό κι αναπτύσσεται κυρίως, εξ αιτίας της περιρρέουσας ατιμωρησίας των όλων…
