Λίντσεϊ Ροζ στο Metrosport.gr: Ο Άρης, ο Καρυπίδης, η μεταγραφή στη Λέγκια και ο Ολυμπιακός

Εκεί όπου το Metrosport.gr συνάντησε τον Ροζ...

Ο -για δεύτερη σεζόν- παίκτης της Λέγκια, έφτασε στο γήπεδο μετά από προπόνηση και, αφού «απολογήθηκε» για τα ρούχα της... δουλειάς, ξεκίνησε την ξενάγηση στην ιστορία του νέου του club, κάτω από τις εξέδρες, φιλοδοξώντας να βάλει τη φωτογραφία του, δίπλα σε εκείνες που κοσμούν τον χώρο, όπου οδηγεί στα αποδυτήρια και απεικονίζει όλους όσους συντέλεσαν στην κατάκτηση των 16 πρωταθλημάτων Πολωνίας, των 19 Κυπέλλων και των 4 Super Cup. 

 Η συνέχεια -στην πρώτη του αποκλειστική συνέντευξη σε ελληνικό Μέσο, μετά την αποχώρησή του από τον Άρη. 

«Τρελός με τον Άρη ο Καρυπίδης, μετέδιδε θετική πίεση»

Μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο μακριά από το Χαριλάου και τον Θεό του Πολέμου, είπε πολλά, γιατί ήθελε να εξωτερικεύσει σκέψεις και συναισθήματα. Κι αυτό έκανε στην κουβέντα, που είχαμε...

«Ο Άρης μού έδωσε πολλά. Από τους οπαδούς, τους προπονητές, το staff μέχρι τον πρόεδρο. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου και θα σου πω ότι, όταν έφυγα από την ομάδα, έκλαιγα για 10 λεπτά, μέσα στο ταξί. Ήταν έντονα τα συναισθήματα. Μπορεί να αποχωρούσα, παράλληλα όμως ένιωθα ευτυχισμένος που έπαιξα εδώ. Ήταν λυπηρό, όμως που άφηνα την πόλη μου, την ομάδα μου και τους συμπαίκτες μου. Μετά από έναν χρόνο, παρακολουθώ το ελληνικό Πρωτάθλημα, τον Άρη εννοείται, καθώς φέτος παίζουν εκεί και φίλοι μου που ήρθαν στην ομάδα».

Στα χρόνια που έπαιξε στον Άρη, ο Λίντσεϊ Ροζ είχε αναπτύξει ξεχωριστή σχέση με τον Θόδωρο Καρυπίδη, όπως παραδέχθηκε και ο 30χρονος αμυντικός της Λέγκια. Όταν του έγινε η σχετική ερώτηση, η πρώτη αντίδραση ήταν αυθόρμητο χαμόγελο...

«Ήταν πολύ καλή η σχέση μας. Είναι τρελός για την ομάδα, και το λέω με την καλή έννοια, διότι θέλει το καλύτερο. Είναι τρελός με τα συναισθήματά του. Έχει δώσει πολλά από αυτά στον Άρη. Είναι νέος πρόεδρος ηλικιακά και το καταλαβαίνω. Διατηρούμε την καλή σχέση και ακόμη επικοινωνούμε μέσω τηλεφώνου».

Πώς όμως αντιμετώπιζε ο Ροζ, ως παίκτης του Άρη, όπως και οι τότε συμπαίκτες του, την εκρηκτικότητα των συναισθημάτων του Θόδωρου Καρυπίδη Πόσο εύκολη ήταν η διαχείριση τους;

«Ο Άρης συνήθιζε να φέρνει, στο διάστημα που έπαιζα εκεί, ποδοσφαιριστές με εμπειρίες και καλά βιογραφικά, άρα είχαν συνηθίσει κα αποδεχθεί την πίεση. Και στα περισσότερα ματς ανταποκριθήκαμε, με κάποιες εξαιρέσεις, οι οποίες -δυστυχώς- είχαν πονέσει, όπως ο αποκλεισμός στη Ευρώπη από τη Μόλντε, την Κόλος Κοβαλίβκα, αλλά και τα δύο παιχνίδια στο Κύπελλο με ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Ο Καρυπίδης μετέδιδε θετική πίεση. Άλλωστε, ήταν λίγες οι φορές που είχε έρθει στα αποδυτήρια».

«Από τον Άρη ήρθα στη Λέγκια, αυτό!»

Εβδομάδες πριν ο Ροζ φύγει από τον Άρη για τη Λέγκια, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι θα εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη. Απλώς ήταν άγνωστος ο προορισμός. Έγινε ντόρος ότι υπέγραψε στον Ολυμπιακό και ότι από εκεί τον «αγόρασε» η Λέγκια. 

  «Θα σου πω ό,τι απάντησα σε όλους. Από τον Άρη, ήρθα στη Λέγκια. Ήμουν ποδοσφαιριστής του Άρη και από τη Θεσσαλονίκη ήρθα στη Βαρσοβία. Τα υπόλοιπα δεν τα ξέρω και δεν είναι δική μου δουλειά. Οι πληροφορίες και οι φημολογίες δεν είναι κάτι που σχολιάζω. Το θέμα είναι ποιος χρησιμοποιεί τις πληροφορίες και τι σκοπό έχει». 

 
«Με την ΑΕΚ γίνονταν... πολλά»

Η συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου και, βέβαια, η κατάκτησή του, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας όλων των ποδοσφαιριστών, που έρχονται στον Άρη, στο όριο της εμμονής, για τους πιο... ψύχραιμους. Το ίδιο συνέβη και με τον Ροζ, ο οποίος αναφέρθηκε μόνος του στα δύο παραδείγματα των αγώνων με ΑΕΚ (2020) και Ολυμπιακό (2021), στα οποία η ποδοσφαιρική μοίρα ''έπαιξε'' παράξενα τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι οδηγήθηκαν στον αποκλεισμό.

Πριν ο Ροζ επιχειρήσει τη δική του εξήγηση, ξεφύσηξε... εμφατικά:

«Προφανώς και υπήρχε πίεση από όλους, για να παίξουμε σε τελικούς, γιατί, όπως και στη Λέγκια, έτσι και στον Άρη παίζαμε σε ομάδα-νικήτρια. Τότε, είχαμε αρχίσει να χτίζουμε. Δεν πήγαμε σε τελικό, αλλά κάναμε βήματα μπροστά. Όσον αφορά τον επαναληπτικό ημιτελικό με την ΑΕΚ στη έδρα μας, έλειψε μόνο η συγκέντρωση. 

Διαθέταμε παίκτες για τίτλους και δεν ήταν θέμα εμπειρίας ή χειρισμού του τότε προπονητή, Μίκαελ Ένινγκ. Απλώς, όταν αντιμετωπίζαμε την ΑΕΚ, γίνονταν πολλά πράγματα με τη διαιτησία, ειδικά στο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ και όχι μόνο σε εκείνο. 

Μην ξεχνάμε πως και η ΑΕΚ ήταν top club τότε, όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ. Δεν ήταν εύκολο για εμάς. Είναι κρίμα που δεν πήραμε τίτλο, αλλά είχαμε μπροστά μας μεγάλες ομάδες. Πλέον, πιστεύω ότι η ομάδα πρέπει να κατακτά τίτλους. Ο πρόεδρος έφερε καλούς ποδοσφαιριστές με μεγάλα συμβόλαια και το όλο πρότζεκτ πρέπει να οδηγήσει σε τρόπαιο».

«Δεν θα ήμουν περήφανος αν σκόραρα όπως ο Μπουχαλάκης»

Την επόμενη σεζόν, μετά τον αποκλεισμό από την ΑΕΚ, ο Άρης έπαιξε με τον Ολυμπιακό -επίσης στα ημιτελικά του Κυπέλλου- παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία για το «κρυφτό» του Μπουχαλάκη και το λάθος του Κουέστα, που έφερε αποκλεισμό από τον τελικό.

«Ειλικρινά, δεν ξέρω τι συνέβη. Ήμασταν όλοι έκπληκτοι με την εξέλιξη της φάσης. Θυμάμαι ότι ο Μπουχαλάκης είχε κρυφτεί πίσω από την εστία του Κουέστα. Βρισκόμουν λίγα μέτρα μόνο μακριά του και δεν τον κατάλαβα, γιατί εκείνη στιγμή δεν κοιτούσα καν τον Χουλιάν. 

Ήμασταν τόσο λυπημένοι για ό,τι συνέβη, σε πιο χάλια ψυχολογική κατάσταση ήταν ο Χουλιάν. Γράφτηκαν πολλά στον Τύπο τότε εναντίον μας. Κάπου είναι λογικό, γιατί στην Ελλάδα ο κόσμος έχει μάθει να σκέφτεται ότι πολλά ματς ''φιξάρονται''. 

Ξέρω ότι ο Κουέστα ήταν καθαρός. Αν συνέβαινε η ίδια φάση στη Γαλλία, κανείς δεν θα υπονοούσε ''στήσιμο'', μόνο στην Ελλάδα λέγονται αυτά», είπε ο Ροζ κλείνοντας τα μάτια και σκεπτόμενος εκείνη τη βραδιά της 5ης Μαρτίου του 2021.

«Αν είσαι στην πλευρά του Μπουχαλάκη, θα σκεπτόσουν ότι κάνεις το καλύτερο για την ομάδα σου. Προσωπικά, δεν θα ήμουν περήφανος αν σκόραρα με τέτοιο τρόπο. Το γκολ όμως είναι γκολ». 

 
Τρεις προτάσεις, αλλά στον Άρη ήταν καλύτερα

Ο Λίντσεϊ Ροζ δεν άργησε να δείξει τι ποδοσφαιριστής, παίρνοντας την ευκαιρία του στον Άρη και, κάπως έτσι, δεν άργησαν να χτυπήσουν την πόρτα του και διάφορες ομάδες από την Ελλάδα. 

  «Είχα προτάσεις όσο ήμουν στον Άρη. Τώρα, όμως ανήκω στη Λέγκια», είπε χαριτολογώντας, αλλά στη συνέχεια έδωσε και λίγο... ρεπορτάζ:

«Υπήρξε ομάδα που με πλησίασε στο πρώτο 6μηνο του δανεισμού μου από τη Λοριάν στον Άρη και ήταν από Αθήνα. Στη συνέχεια, υπέγραψα νέο συμβόλαιο με τον Άρη και ένα χρόνο μετά είχα πρόταση από άλλού. Δεν είχα πρόβλημα να φύγω, γιατί μιλάμε για ποδόσφαιρο και αυτά... γίνονται. Ωστόσο, στα 2,5 χρόνια μου στη Θεσσαλονίκη, ένιωθα ότι ο Άρης ήταν η καλύτερη επιλογή. Η τρίτη πρόταση έγινε το περασμένο καλοκαίρι, πριν πάω στη Λέγκια».

«Δεν διανοούμαι τι συνέβη με τον Άλκη»

Μετά τον Φεβρουάριο του 2022 και τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, τίποτε δεν είναι το ίδιο, όσον αφορά το κομμάτι «οπαδικη βία». Η στυγερή πράξη κατά ενός 19χρονου παιδιού πήρε μεγάλες διαστάσεις και εκτός Ελλάδας.

«Έχω δει και ακούσει πολλά για τη βία στο ποδόσφαιρο σε παγκόσμια κλίμακα. Χρειάστηκα χρόνο να πιστέψω τι συνέβη με τον Άλκη, λίγο πιο πάνω από γήπεδο του Άρη. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιοι σκότωσαν ένα νέο άνθρωπο για τα χρώματα μίας ομάδας. Σκέφτηκα να συμμετάσχω κι γω σε κάποια καμπάνια μέσω social media, αλλά μετά σκέφτηκα ότι κάποιοι θα μπορούσαν να σκεφτούν αρνητικά. Δεν ήθελα να φανεί ότι χρησιμοποιώ τον θάνατό του για να προβάλω τον εαυτό μου. Εύχομαι να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον».

Το δίδαγμα των αποδυτηρίων και τα... αγγλικά

Μέσα στα «πολλά», που «εισέπραξε» ο Ροζ, αγωνιζόμενος στον Θεό του Πολέμου, προσθέστε και τη... γνώση ξένων γλωσσών, αλλά και τη σημασία των «καλών» αποδυτηρίων.

«Πρώτα απ' όλα, στη Θεσσαλονίκη, έμαθα αγγλικά. Βελτιώθηκα πολύ, κάνοντας μαθήματα και, μπορεί να μην είμαι ακόμη σε τρομερό επίπεδο, αλλά είμαι σε καλό επίπεδο. Επίσης, έμαθα και ελληνικά, αν και τα ξεχνάω πλέον, γιατί δεν έχω αφορμή να τα μιλήσω. Στη Λέγκια, όμως, έχουμε Έλληνα γυμναστή, τον Στέργιο Φωτόπουλο και με τον οποίο μιλάω σε βασικό επίπεδο. Ως άνθρωπος όμως ανακάλυψα καινούρια χώρα, νέους ανθρώπους, γεύσεις... Για μένα, το επίπεδο ζωής στην Ελλάδα ήταν κάτι σαν τελειότητα. Στο πιο ποδοσφαιρικό σκέλος, ό,τι συνέβη με τον Κουέστα και τον Ολυμπιακό, με δίδαξε πόσο σημαντικά είναι τα υγιή αποδυτήρια. Μεταξύ μας βρήκαμε τη λύση, κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις, στηρίξαμε τον Χουλιάν, ο οποίος είχε ''σπάσει'' συναισθηματικά. Ο ένας χρειάζεται τη βοήθεια του άλλου. Δυστυχώς, πολλά είναι τα προβλήματα στην Ελλάδα, γι' αυτό τονίζω πόσο σημαντικό είναι να έχεις δυνατά αποδυτήρια».

«Απεριόριστος ο σεβασμός μου στον Τόλη Τερζή»

Σάββας Παντελίδης, Μίκαελ Ένινγκ και Άκης Μάντζιος ήταν οι προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε ο Ροζ στο «Κλ. Βικελίδης», ωστόσο ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κατέχει ο Τόλης Τερζής, για τον οποίο ο αμυντικός της Λέγκια μίλησε με θερμά λόγια.

«Ο Τόλης ήταν ξεχωριστός για μένα. Εκπληκτικός άνθρωπος, έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου και είναι από τους σημαντικότερους λόγους για τα 2,5 χρόνια, που έκανα καλές εμφανίσεις με τον Άρη. Αξίζει να του δοθεί ευκαιρία να εργαστεί και ως πρώτος προπονητής, όχι μόνο ως βοηθός. Αντέχουν οι ώμοι του...ου...».

Με Παντελίδη και Μάντζιο, ο αμυντικός της Λέγκια διατηρεί ακόμη επαφή.

«Όλοι τους ήταν πάνω απ' όλα άνθρωποι. Μου έδωσαν σεβασμό, κάτι που μου έλειψε όταν έπαιζα στη Γαλλία. Ο Σάββας ήταν σαν πατέρας μου, είχαμε ξεχωριστή σχέση. Εκτιμώ πολύ και τον Μάντζιο και ήταν αμοιβαίο. Είναι λυπηρό για εκείνον που δεν έχει βρει ομάδα, μετά τον Άρη. Καλοί άνθρωποι και επαγγελματίες». 

«L», έτοιμος για νταμπλ

Η Λέγκια παλεύει φέτος για την κορυφή, μετά την κακή περσινή πορεία της (σ.σ: 10^η θέση) και την εβδομάδα που πέρασε, προκρίθηκε στους «8» του Κυπέλλου κερδίζοντας -εκτός έδρας- σε ματς νοκ άουτ την Βίσλα Πλοσκ από την οποία είχε ηττηθεί δύο ημέρες πριν στο Πρωτάθλημα. Ο Λίντσεϊ Ροζ είναι ένας από τη Λεγεώνα και τιμά το «L», της Legia, που σχηματίζουν οι οπαδοί με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού.

«Η ζωή στην Πολωνία είναι καταπληκτική, όπως και οι άνθρωποι. Πολλοί λένε ότι οι Πολωνοί είναι λίγο... κρύοι, αλλά δεν είναι αλήθεια, αντιθέτως είναι ανοιχτόκαρδοι, ειδικά οι νεότερες γενιές. Το ίδιο καλά είναι για κάποιον που έχει οικογένεια, γιατί η Βαρσοβία είναι πόλη με πολύ πράσινο και πολλά πάρκα. Μπορείς να βρεις τα πάντα. Ο καιρός δεν είναι ο ίδιος, αν συγκρίνω με την Ελλάδα, αλλά το κρύο είναι ξηρό και όχι υγρό, όπως στη Θεσσαλονίκη. 

Όσον αφορά, το αθλητικό κομμάτι, το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία. Βρισκόμαστε στη Βαρσοβία και η Λέγκια είναι η ομάδα της πόλης και, όπως στην Ελλάδα, οι οπαδοί παίζουν καθοριστικό ρόλο. Είναι «ένα» με το club. Υπάρχει μεγάλη πίεση, αλλά είναι ωραίο να παίζεις υπό πίεση και να υπάρχουν απαιτήσεις. Παίζουμε σε μεγάλη ομάδα και οι μεγάλες ομάδες χρειάζονται την πίεση».

«Χρήμα; ΟΚ, αλλά δεν είναι τα πάντα»

Το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει πλέον ο Λίντσεϊ Ροζ, τον κάνει να βλέπει κάποια πράγματα με διαφορετικό μάτι, όπως και να αποφασίζει υπό διαφορετικό πρίσμα. Χρήματα έβγαλε, θα βγάλει περισσότερα, αλλά -για εκείνον πλέον- μετρούν κι άλλα «πράγματα», όπως λέει:

«Πριν έρθω στη Βαρσοβία, πήρα αρκετές πληροφορίες για τον σύλλογο, το επίπεδο του ποδόσφαίρου και τους οπαδούς, ήξερα για τον καιρό και ήρθα έτοιμος. Το γήπεδο γεμίζει, η ατμόσφαιρα είναι τρομερή και σε όλη τη χώρα βρίσκεις καινούρια γήπεδα. Είναι καλύτερα από όσα περίμενα. Και δεν εννοώ τα χρήματα. Θα σου πω ότι δεν παίζω μπάλα για τα λεφτά, γιατί έχω απορρίψει ήδη αρκετές φορές καλά συμβόλαια, γιατί πίστευα ότι δεν μου ταίριαζε το πρότζεκτ. Είναι μεν η δουλειά μου, χρειάζονται τα χρήματα, αλλά δεν είναι τα πάντα. Οικονομικά είμαι ασφαλής, έχω κάνει επενδύσεις και προσπαθώ να διασκεδάζω το ποδόσφαιρο».

Ο Ροζ είναι άνθρωπος της προσαρμογής και δεκτικός στη μάθηση. Έμπειρος μεν, «πεινασμένος» για νέες εμπειρίες δε...

«Το μυστικό σε κάθε αλλαγή χώρας είναι η προσαρμογή. Πέρσι υπέγραψα στη Λέγκια, όντας 29 ετών και ήθελα περίπου 6 μήνες να προσαρμοστώ κι ας είμαι έμπειρος επαγγελματίας έχοντας παίξει πάνω από 300 ματς. Αρχικά, μου ήταν δύσκολο να μπω στο πνεύμα της πόλης, αλλά διασκεδάζω κάθε στιγμή στο ποδόσφαιρο. Από την προπόνηση μέχρι τα επίσημα παιχνίδια. Το ίδιο έκανα και στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Είμαι τυχερός και ευγνώμων που παίζω ποδόσφαιρο επαγγελματικά».

«Δεν αρκεί το όνομα, εκτός αν σε λένε... Μέσι»

Η γνώση είναι δύναμη και ο Ροζ παίζει και μαθαίνει. Αυτό κάνει και στο κεφάλαιο «Λέγκια», που γράφεται εδώ και 1,5 χρόνο.

«Από τη μέρα που ήρθα εδώ, κατάλαβα ότι παίρνεις αυτό που αξίζεις ή αυτό που είσαι. Άρα, αν δεν δουλέψεις σκληρά, ακόμη κι όταν είσαι στο σπίτι, ποτέ δεν θα αποδώσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Εδώ έμαθα ότι πρέπει να το παλέψεις πολύ, να προπονηθείς έντονα, για να πάρεις θέση στην ομάδα. Το όνομα δεν αρκεί, εκτός αν σε λένε Μέσι ή Νεϊμάρ. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να διασκεδάζεις την κάθε στιγμή και ο λόγος είναι ο εξής: Ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω, να σπάσεις το πόδι σου, να υποστείς τόσους διαφορετικούς σοβαρούς τραυματισμούς... Πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα».

Στη Λέγκια, πέρα από όλα τα άλλα, βρήκε κίνητρο. Μεγάλη ομάδα, μεγάλες απαιτήσεις...

«Εφόσον είσαι κομμάτι της Λέγκια, πρέπει να κερδίσεις τίτλο. Είναι παράλληλες έννοιες κι αυτό περιμένουν όλοι από εμάς φέτος. Το λιγότερο είναι το Πρωτάθλημα και το περισσότερο, όσον αφορά τα εγχώρια, το νταμπλ. Η Λέγκια είναι όπως ο Ολυμπιακός. Η πίεση είναι η ίδια. Πρέπει όμως να ξέρεις πως η λίγκα δεν είναι εύκολη. Μία ομάδα χαμηλότερης δυναμικής ή μικρότερου μπάτζετ, που μπορεί να είναι χαμηλά στον πίνακα, μπορεί να κερδίσει τον πρώτο. Εδώ δεν υπάρχει διαφθορά, δεν θα δεις να συμβαίνουν περίεργα πράγματα».

Στο ποδόσφαιρο και μετά το ποδόσφαιρο

Ο 30χρονος Ροζ έχει ένα ακόμη χρόνο συμβόλαιο με τη Λέγκια. Μετά, τα πάντα είναι ανοιχτά ωστόσο δεν είναι κατά της προοπτικής να επιστρέψει στην Ελλάδα, αν έχει προτάσεις, αλλά κυρίως τον ενδιαφέρει η προοπτική του MLS.

Στο μυαλό του δεν υπάρχει ακόμη η σκέψη της αποχώρησης από τα γήπεδα, αλλά, όταν φτάσει η στιγμή... «Ξέρω ότι θα είμαι έτοιμος. Λέγονται πολλά για τους αθλητές που σταματούν και έρχεται απότομα η κατάθλιψη, αλλά προσωπικά θα έχω προετοιμαστεί, ώστε όλα να γίνουν ομαλά».

Η ζωή του μετά το ποδόσφαιρο, μάλλον θα είναι σε κάποιον πάγκο ή κάπου εκεί τέλος πάντων.

«Γιατί να μη μείνω στο ποδόσφαιρο; Πιστεύω μου ταιριάζει και ο ρόλος του προπονητή ή και του τεχνικού διευθυντή. Δεν με φαντάζομαι ως σχολιαστή, αλλά δεν το αποκλείω. Στο μυαλό μου βρίσκεται η σκέψη να κάνω κάτι στην πατρίδα μου, τον Αγ. Μαυρίκιο, μαθαίνοντας ποδόσφαιρο σε παιδιά και να φέρω κάτι καινούριο. Έχω να τους μεταδώσω πολλά...»

«Και η Αφρική έχει πόλεμο, αλλά κανείς δεν μιλάει»

Τελευταία, η Πολωνία «έπαιξε» πολύ στα διεθνή Μέσα, επειδή έχει σύνορα με την Ουκρανία και χιλιάδες πολίτες άφησαν τις εμπόλεμες ζώνες και ήρθα σε δεκάδες περιοχής της Πολωνίας. Παρόλα αυτά, η οικογένεια Ροζ και ο ίδιος ο Λίντσεϊ δεν νιώθει κίνδυνο στην Πολωνία.

«Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν και επηρεάζονται και εκτός Ουκρανίας, λόγω του πολέμου εκεί, αλλά με την οικογένειά μου ζω φυσιολογική ζωή στη Βαρσοβία και δεν νιώθουμε ότι μπορεί κάτι να συμβεί, ακόμη κι αν η Πολωνία συνορεύει με την Ουκρανία. Είναι κρίμα γιατί ο πόλεμος είναι πόλεμος, όμως πόλεμοι συμβαίνουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη, όπως στην Αφρική, αλλά κανείς δεν μιλάει. Γι΄αυτό και δεν θέλω να επικεντρώσω μόνο στον ένα, που συμβαίνει κοντά στην Ευρώπη. Η ζωή μας εδώ πάντως δεν επηρεάζεται καθόλου»

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook