Στο ποδόσφαιρο αξία έχει το τελικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό ο Αρης θα πρέπει να νιώθει απογοήτευση που έφυγε από τη «Λ. Αλεξάνδρας» με άδεια χέρια, παρότι χθες έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση. Η απογοήτευση μεγαλώνει γιατί δέχτηκε το μοναδικό γκολ στις καθυστερήσεις. Σε μία στιγμή αδράνειας και από μία στημένη φάση, που προήλθε από ένα παιδαριώδες φάουλ.
Είναι λοιπόν πολλοί οι λόγοι που φουντώνουν το θυμό του οργανισμού Αρης. Υπάρχει όμως και κάτι που λειτουργεί… αποσυμπιεστικά. Είναι η εικόνα της ομάδας και στα 90 λεπτά, απέναντι στον πρωτοπόρο και αήττητο Παναθηναϊκό. Ο Αρης χθες ήταν καλός. Όχι μόνο δεν δείλιασε απέναντι στους «πράσινους», αλλά έδειξε διάθεση να φύγει νικητής από το γήπεδο. Και το πάλεψε επί 90 λεπτά. Για τον Αρη, το χθεσινό, ήταν ένα από τα κομβικότερα παιχνίδια της φετινής χρονιάς. Η πίεση που υπήρχε για να διώξει από πάνω του τα σύννεφα της αμφισβήτησης, δεν απορροφήθηκε από τη νίκη επί του Ιωνικού. Απλώς της έβαλε φρένο. Η απαίτηση όμως του κόσμου για ένα βράδυ που ο Αρης με την απόδοση του θα σκόρπιζε αισιοδοξία, παρέμεινε.
Αλλωστε υπήρχε και το βαθμολογικό κίνητρο. Γιατί όσο ο Βόλος μπερδεύεται στα πόδια των ομάδων του big 5 τόσο παραμένει αναγκαίο ο Αρης να μη χάσει την επαφή του με τα ψηλά του βαθμολογικού πίνακα.
Οι απουσίες των Μπράμπετς, Μαντσίνι και Καμάτσο ήταν δεδομένος, αλλά και το βάθος του πάγκου των «κίτρινων» καλό «εργαλείο» ώστε να μην έχει ιλίγγους ο Πάρντιου. Και αυτό αποδείχθηκε στην πράξη. Ο Αγγλος που πλέον άρχισε να μαθαίνει καλά το ρόστερ, διάλεξε ένα σχήμα που προσέφερε ασφάλεια. Εβαλε τον Εμπακατά στο δεξιό άκρο του κέντρου με αποτέλεσμα ο Αρης να έχει μεγαλύτερη δύναμη μεσοαμυντικά. Υπήρχαν μάλιστα σημεία του αγώνα που ο Οντουμπάτζιο μετακινούνταν μέσα στην περιοχή σε ρόλο τρίτου κεντρικού αμυντικού, και ο Εμπακατά κάλυπτε το κενό στο δεξιό άκρο της άμυνας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το καλό παιχνίδι του Ετέμπο, αλλά και τα τρεξίματα τόσο του Ιτούρμπε όσο και του Ματέο Γκαρσία είχαν ως αποτέλεσμα ο Αρης να κάνει το καλύτερο πρώτο ημίχρονο της φετινής χρονιάς.
Ετσι αφού ξεπέρασε ανώδυνα την… ορμή του γηπεδούχου Παναθηναϊκού στα πρώτα 15’ λεπτά, που δημιούργησε τρεις καλές ευκαιρίες, αντέδρασε, έκλεψε μπάλες και έγινε απειλητικός δύο φορές. Σπατάλησε όμως χωρίς λόγο δύο εξαιρετικές ευκαιρίες.
Το δεύτερο ημίχρονο δεν είχε θεαματικές αλλαγές στην αγωνιστική ισορροπία μεταξύ των δύο ομάδων. Ο Αρης συνέχισε να έχει το μυαλό του στα ανασταλτικά μαρκαρίσματα, έβαζε δύσκολα στον Παναθηναϊκό όταν προσπαθούσε να «χτίσει» επιθέσεις κι όλα κυλούσαν όπως τα είχε σχεδιάσει ο Πάρντιου. Ο Αγγλος προσπάθησε να βοηθήσει ακόμη περισσότερο την ομάδα, βάζοντας τον Πάλμα αντί του Ιτούρμπε (63ο) και τον Γκρέϊ αντί του Ζερβίνιο, στο ίδιο λεπτό. Οι αλλαγές δεν βοήθησαν, όπως και αυτή του Ντιόπ (80ο) αντί του Εμπακατά.
Κι έτσι φθάσαμε στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων όπου έγινε το… κακό. Τι μένει από τον χθεσινό αγώνα. Η μαχητικότητα του Αρη, η ανασταλτική του λειτουργία και τα τρεξίματα όλης της ομάδας. Ισως είναι το μήνυμα ότι η ομάδα… επέστρεψε.
