Η μεγάλη κατηγορία στα χειρότερα της. Τα όσα συνέβησαν στο ντέρμπι της αγωνιστικής, αλλά και τα όσα το ακολούθησαν σε επίπεδο μιας σκληρής επικοινωνιακής σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο ΠΑΕ, ξάφνιασαν και προβλημάτισαν.
Θα μπορούσαμε να πούμε βέβαια μέχρις ενός σημείου υπήρξε αιφνιδιασμός, από τη στιγμή που είχε προηγηθεί και προϊδεάσει ένα κλίμα αντιπαλότητας, που καλλιεργήθηκε πριν από τον συγκεκριμένο αγώνα. Ο «πόλεμος» των ανακοινώσεων ξεκίνησε πριν ακόμη ακουστεί το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή, του οποίου η επιλογή άλλο και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε το 90λεπτο, άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου.
Οι φιλοξενούμενοι όπως ήταν επόμενο δεν θα άφηναν να περάσει απαρατήρητη η δικαίωση τους για τους φόβους που είχαν πριν ακόμη από τον αγώνα, όταν απορρίφθηκε το αίτημα τους για την μετάκληση ξένου διαιτητή. Πέραν όμως από τις καταγγελίες τους για τα σφυρίγματα του Διαμαντόπουλου για τα οποία θεωρούν ηθικό αυτουργό τον Κλάτενμπεργκ, οι φιλοξενούμενοι φαίρνουν στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις στις οποίες υπήρξαν θύματα τραμπουκισμών. Αναφέρονται μάλιστα σε συγκεκριμένο απειλητικό τηλεφώνημα του Δημήτρη Μελισσανίδη στον ομόλογο του Θόδωρο Καρυπίδη (σ.σ εδώ δεν υπάρχει επιβεβαίωση ποιος πήρε πρώτος τηλέφωνο).
Στον αντίποδα οι καταγγελλόμενοι ως πρωταγωνιστές των επεισοδίων υποστηρίζουν ότι αν η ΠΑΕ του Άρη καταφύγει στη δικαιοσύνη, είναι έτοιμοι να αντιπαρατεθούν με τις δικές τους αποδείξεις και αποκαλύψεις. Επί του προκειμένου ένα είναι βέβαιο, ότι όπως όλα δείχνουν θα έχουμε αρκετά επεισόδια σε αυτό το σίριαλ που μόλις προχθές ξεκίνησε, όπως επίσης θα υπάρξουν και αρκετές συμπράξεις και συμμαχίες στο παρασκήνιο. Αν θέλουμε όμως να μείνουμε επικεντρωμένοι στο αγωνιστικό κομμάτι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Άρης σαφέστατα ήταν η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Άξιζε τη νίκη. Θα τον αδικούσε ακόμη και το ισόπαλο αποτέλεσμα έτσι όπως εξελίχθηκε η αναμέτρηση. Έφυγε ωστόσο απογοητευμένος, νιώθοντας και αδικημένος.
Μετά βεβαιότητας μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτό το ποδοσφαιρικό «μόρφωμα» που συνάντησε στο ΟΑΚΑ δεν δικαίωνε ούτε υποψία πιθανολόγησης για διεκδίκηση του τίτλου. Μία ομάδα (ΑΕΚ) φοβισμένη, ανερμάτιστη και βραχυκυκλωμένη, αδύναμη να αντιμετωπίσει τα ίδια της τα προβλήματα. Πολύ περισσότερο τον ψυχωμένο και ανταγωνιστικό Άρη.
Με δυο λόγια το πανελλήνιο είδε μια ΑΕΚ λάσπη και χώμα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο μπορεί να πει κανείς ότι ο Μάντζιος με τους παίκτες του έχασαν τη μεγάλη ευκαιρία για ένα θριαμβευτικό διπλό στο ΟΑΚΑ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στη διαμόρφωση του σκορ δεν υπήρχαν και κάποιοι άλλοι λόγοι τους οποίους προαναφέραμε. Ολόκληρο το 90λεπτο οι φιλοξενούμενοι δημιούργησαν σωρεία ευκαιριών οι οποίες μετουσιώθηκαν σε ένα ισχνό αποτέλεσμα. Το ότι οι γηπεδούχοι για ένα μεγάλο διάστημα έπαιζαν με δέκα παίκτες, στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει καμία σημασία, από τη στιγμή που οι Θεσσαλονικείς ακόμη κι όταν έπαιζαν κομπλέ οι αντίπαλοι τους, ήταν σαφώς καλύτεροι.
Θέλοντας να συμπληρώσουμε τον «καμβά» της αγωνιστικής, θα πρέπει να σταθούμε αλλά και να σταυροκοπηθούμε για την έκπληξη που μας επιφύλαξε η περιβόητη αθλητική εκπομπή της κρατικής ΕΡΤ, προσφέροντας βήμα στον πρόεδρο του Απόλλωνα Σμύρνης, συμπαθέστατο κύριο Μονεμβασιώτη, για να καταγγείλει τη σφαγή (!!!) που υπέστη η ομάδα του στην Τούμπα.
Είναι να απορεί κανείς με την «αφέλεια» των παρουσιαστών αλλά και του συμπαθέστατου καθόλα συνεργάτη τους στη Θεσσαλονίκη. Σε ένα παιχνίδι με ξεκάθαρες φάσεις, με τους γηπεδούχους να έχουν την απόλυτη κυριαρχία και τους αντιπάλους τους συνολικά να έχουν καταθέσει «δυόμιση» επιθέσεις, που το βρήκε το κουράγιο ο κύριος πρόεδρος των ηττημένων και οι οικοδεσπότες που τον φιλοξένησαν να συμπεριλάβουν στα σημαντικά της όγδοης αγωνιστικής μια τόσο περίεργη, ρηχή και αστήρικτη φαντασίωση. Που στόχευε ο κύριος πρόεδρος, μήπως κάπου άλλου; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Εκείνο που δείχνει κάτι και φωτίζει κάπως το μυστήριο είναι ο ενθουσιασμός με τον οποίο υποδέχθηκαν, πρόβαλλαν και αβαντάρισαν τις δηλώσεις του τα ΜΜΕ του προέδρου του Ολυμπιακού. Με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
ΥΓ1: Ακούω κάποιες φορές σε παρεμβάσεις ραδιοφωνικών εκπομπών παράπονα οπαδικά ότι ο τάδε ή ο δείνα χαμηλώνουν ή ανεβάζουν τον τόνο της φωνής τους περιστασιακά, περιγράφοντας σχολιασμούς αγώνων. Αυτό βέβαια είναι ξεκάθαρο. Η σχολή Θαναηλάκη έχει βγάλει πολλούς αριστούχους μαθητές. Εκ των οποίων μερικοί είναι και άμπαλοι και αδέξιοι και δεν μπορούν να κρυφτούν. Άλλοι όμως είναι πανέξυπνοι, σοβαροφανείς και σπανίως ξεφεύγουν και αποκαλύπτονται. Στην ερώτηση αν έχουμε κι εδώ στη Θεσσαλονίκη Θαναηλάκηδες, θα σας απαντούσα καταφατικά.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
