Να μη φοβηθούμε, να πάρουμε τα παιδιά μας και να πάμε στο γήπεδο, για να τελειώνουμε με όλα αυτά τα εγκληματικά στοιχεία””, μας είπε χθες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Μάλιστα.
Δηλαδή αν στις 12 Φεβρουαρίου πάρουμε τα παιδιά μας και πάμε στα γήπεδα θα τελειώσουμε με τη βία και τους ταραξίες. Πώς θα γίνει, αλήθεια; Θα μας φοβηθούν, ή θα μας σεβαστούν; Αν είναι έτσι, γιατί τα έκλεισαν δυο μήνες τα γήπεδα; Γιατί δεν τα άφησαν ανοιχτά για να μας φοβούνται και να μας σέβονται οι ταραχοποιοί;
Δεν κατηγορώ τον συγκεκριμένο υπουργό, γιατί όποιος κι αν ήταν στη θέση του τις ίδιες αρλούμπες θα έλεγε. Και το ίδιο τεράστιο μηδενικό θα είχε να παρουσιάσει ως αποτέλεσμα των μέτρων που (υποτίθεται) θέσπισε και εφάρμοσε η κυβέρνησή του για να αντιμετωπίσει την οπαδική βία. Αλλά, πέρα από τα ανόητα και άσχετα με το πρόβλημα μέτρα και πέρα από τις φανφάρες των εκάστοτε κυβερνώντων που είναι... αηδιασμένοι, αγανακτισμένοι και ορκισμένοι να πατάξουν τη βία, υπάρχει η ουσία που καμία κυβέρνηση, κανείς υπουργός, κανείς πολιτικός, δεν μπορεί ή δεν θέλει να συνειδηοποιήσει.
Η βία είναι βία. Η “οπαδική” είναι μόνο μία μορφή βίας, με συγκεκριμένη αιτία, ή, απλά, με συγκεκριμένο πρόσχημα. Ολα τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται ΕΚΤΟΣ γηπέδων. Ή με “ραντεβού θανάτου”, ή με επιθέσεις σε συνδέσμους, ή με τυχαίες συναντήσεις οπαδών που καταλήγουν σε συγκρούσεις στους δρόμους. Αλλωστε, όλα τα θύματα που θρηνήσαμε “έπεσαν” σε δολοφονικές επιθέσεις ΕΚΤΟΣ γηπέδων. Ο Νάσος Κωνσταντίνου, ο Αλκης Καμπανός, ο Μιχάλης Κατσούρης. Μοναδική εξαίρεση, τα γεγονότα του τελικού Κυπέλλου ΠΑΟΚ-ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό το 2017. Τότε που οι “φωστήρες” της Αστυνομίας είχαν τη φαεινή ιδέα να αφήσουν εντελώς αφύλακτη την αερογέφυρα που συνέδεε τα δύο “πέταλα” του σταδίου.
Η λεγόμενη “οπαδική” βία έπαψε προ πολλού να έχει σχέση με όσα συμβαίνουν εντός γηπέδων. Λογικό και φυσιολογικό, καθώς στους 100 αγώνες οι 95 γίνονται με οπαδούς μόνο των γηπεδούχων ομάδων. Συνεπώς, είναι αυτονόητα βλακώδες το μέτρο του “λουκέτου” στα γήπεδα, από τη στιγμή που καμία λύση δεν μπορεί να δώσει για τις εχθροπραξίες που γίνονται μακριά από τα γήπεδα.
Καιρός, λοιπόν, μια κυβέρνηση αυτής της ταλαίπωρης χώρας, που λέγεται Ελλάδα, να ασχοληθεί σοβαρά με τη βία. Χωρίς το “οπαδική” μπροστά. Γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα καθημερινό φαινόμενο, που εκδηλώνεται όπου μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς και έχει δράστες όχι μόνο οπαδούς ομάδων, αλλά πάσης φύσεως, προέλευσης, ηλικίας και φύλλου “εγκληματικά στοιχεία”, όπως τα ονόμασε ο Χρυσοχοϊδης.
Υπουργέ, ο κόσμος θα ξαναπάει στα γήπεδα και δεν χρειάζεται τη δική σου προτροπή. Ομως, ούτε η υποχρεωτική αποχή του έλυσε το πρόβλημα, ούτε η επάνοδός του στις κερικίδες θα το λύσει. Αφήστε, λοιπόν, τους φιλάθλους ήσυχους, αφήστε τα γήπεδα ανοιχτά, πάψτε να ασχολείστε με ένα δένδρο και προσπαθήστε να βελτιώσετε το δάσος. Είναι εύκολο; Οχι, δεν είναι. Αλλά το να νιώσετε, επιτέλους, ότι το ποδόσφαιρο και οι ποδοσφαιρόφιλοι δεν φταίνε σε τίποτε, είναι πανεύκολο.
ΥΓ. Αλήθεια, αν τυχόν από τις 12 Φεβρουαρίου και μετά, πλακωθούν κάπου κάποιοι οπαδοί, θα ξαναβάλει η κυβέρνηση “λουκέτο”; Από εδώ και πέρα αυτή θα είναι πάντα η... αποφασιστική “απάντησή” της σε κάθε κρούσμα “οπαδικής” βίας;
