Ωστόσο, παρά τις διαβεβαιώσεις της Βρετανίας για προστασία των πολιτικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων Αράβων, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του τοπικού πληθυσμού, οι πρώτες λέξεις της διακήρυξης ήταν σαφής: επρόκειτο για την πρώτη δημόσια έκφραση υποστήριξης του σιωνισμού από μια μεγάλη πολιτική δύναμη, που άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο η εν λόγω εβραϊκή εθνική πατρίδα να καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα της Παλαιστίνης.
Φτάνοντας στο σήμερα, μετά από δύο ιντιφάντες, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ακόμη περισσότερη ανάμειξη τρίτων δυνάμεων, το 80% των χωρών μελών του ΟΗΕ δηλώνει έτοιμο να αναγνωρίσει κι επίσημα την ύπαρξη Παλαιστινιακού Κράτους, το οποίο τελεί υπό την απειλή του αφανισμού λόγω των ισραηλινών πυρών, που έχουν καταστρέψει ολοσχερώς σχεδόν ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι στιγμής, 151 χώρες από τις 193 χώρες μέλη του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων οι:
Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ανδόρα, Πορτογαλία και Μονακό
Βρετανία
Καναδάς
Αυστραλία
Ρωσία
Το «πράσινο» φως για την αναγνώρισε έχουν δώσει ήδη όλες οι αραβικές χώρες, η Αφρική, η Λατινική Αμερική και το σύνολο των ασιατικών χωρών, με την Αλγερία, που ήταν η πρώτη χώρα, εν έτει 1988, η οποία αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης, να παραμένει ακλόνητη υπέρ του πάγιου αιτήματος του παλαιστινιακού λαού.
Ωστόσο, τουλάχιστον 39 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, απορρίπτουν την ιδέα δημιουργίας του παλαιστινιακού κράτους. Κατά της ανεξαρτησίας των Παλαιστινίων τίθενται ακόμη
η Ιαπωνία
το Καμερούν
ο Παναμάς
η πλειονότητα των κρατών της Ωκεανίας
Πώς, όμως, θα καταστεί δυνατή η αναγνώριση του κράτους;
Βάσει της Σύμβασης του Μοντεβιδέο, οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση μιας κρατικής υπόστασης είναι η ύπαρξη
καθορισμένης επικράτειας
μόνιμου πληθυσμού
κυβέρνησης
ικανότητας σύναψης σχέσεων με άλλες κρατικές δυνάμεις
Επί της ουσίας, αυτό θα σήμαινε για την Παλαιστίνη, που πληροί μόνο δυο κριτήρια, ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε καθορισμό της επικράτειάς της, κάτι που θα καταστεί δυνατό μόνο με την επίτευξη ειρήνης. Κι αυτό γιατί για τους Παλαιστίνιους, το κράτος τους αποτελείται από: την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, περιοχές που βρίσκονται υπό ισραηλινό έλεγχο. Κι όλα αυτά την ώρα που από το 1967 μέχρι και σήμερα, εβραϊκοί οικισμοί έχουν περικυκλώσει τις περισσότερες εκτάσεις γης, αποκόπτοντας, δε, την πόλη από τη Δυτική Όχθη.
Αυτό, όμως, που αποτελεί ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί είναι η ύπαρξη κυβέρνηση, καθότι από την τελευταία αιματηρή σύρραξη Χαμάς και PLO, στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη υπάρχουν δυο διακριτές και αντίπαλες κυβερνήσεις: την Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Όχθη υπό τον Μαχμούντ Αμπάς και τη Χαμάς στη Γάζα.
