Μετά τον θρίαμβο του Αρη, το περασμένο Σαββάτο, πολλές ήταν οι θεωρίες που ακούστηκαν για το πώς η ομάδα του Μπούργος πέτυχε το ποδοσφαιρικό θαύμα.
Η ανατροπή πιστώθηκε είτε στις αλλαγές του «μάγου Μπούργος», είτε «σ’ ένα παιχνίδι της μοίρας», είτε «στην μεγάλη υποστήριξη του κόσμου». Ισως όλα αυτά να αποτελούν κομμάτι της μεγάλης επιτυχίας του Αρη.
Καμία αντίρρηση. Πιστεύω όμως ότι το σημαντικότερο ήταν ότι οι «κίτρινοι» στα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα έκαναν μέσα στο γήπεδο, όλα εκείνα που μπορούσαν, αλλά για κάποιον λόγο δεν τα «έβγαλαν» στο χορτάρι στο υπόλοιπο διάστημα.
Ο Αρης όταν πλέον βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο απελευθερώθηκε από το άγχος της νίκης, αυτό που «έδενε» τα πόδια των παικτών, έπαιξε τα ρέστα του και έβγαλε ό,τι καλύτερο μπορούσε.
Η ομάδα του Μπούργος δεν έχει έλλειμα ποιότητας. Τηρουμένων των αναλογιών, η ποιότητα τού ρόστερ της παίρνει καλό βαθμό. Εχει ισάξιους ποδοσφαιριστές σ’ όλες σχεδόν τις θέσεις, που έχουν εμπειρίες και εικόνες από ανταγωνιστικά Πρωταθλήματα, εξαιρετική μεσοεπιθετική γραμμή και σταθερή απόδοση από τους αμυντικούς.
Τα στοιχεία αυτά είναι που πλέον φέρνουν τον Αρη να βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι της κατάκτησης ακόμη και της δεύτερης θέσης. Τι έλλειπε από την ομάδα; Η σταθερότητα στην απόδοση. Υπήρχαν αγώνες που έδειχνε ότι όλο το ταλέντο του ρόστερ το είχε αφήσει στα αποδυτήρια. Και από τη στιγμή που δεν είναι συστημική ομάδα, ώστε ένα «σφύριγμα» να ξεκλειδώσει την υπόθεση γκολ, λογικό ήταν ο Αρης να «πνίγεται» ακόμη και στα ρηχά.
Ανεξαρτήτως από το τι θα γίνει την τελευταία αγωνιστική, το περισσότερο ευχάριστο για τους «κίτρινους» είναι ότι σιγά-σιγά η ομάδα άρχισε να «χτίζει» ποδοσφαιρικό χαρακτήρα. Αυτόν που έχουν ανάγκη οι ομάδες οι οποίες βάζουν μεγάλους στόχους. Καλά όλα τα άλλα, όμως καμία ομάδα στον Μαραθώνιο του Πρωταθλήματος δεν μπορεί να διεκδικεί μεγάλους στόχους, αν οι παίκτες δειλιάζουν μπροστά στις προκλήσεις.
Και ο Αρης, σ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ακόμη κι όταν βρισκόταν πεσμένος στο καναβάτσο, πάντα εύρισκε τα κουράγια να σταθεί και πάλι όρθιος. Απλώς αυτό που έκανε με την ΑΕΚ ήταν η επιβεβαίωση ότι πλέον ανήκει, ουσιαστικά και τυπικά, στο γκρουπ των μεγάλων του Πρωταθλήματος.
FOCUS
Mπορεί η διοίκηση Λιόλιου να μπήκε φουριόζα στην ΕΟΚ και το πρόγραμμα της που δημοσιοποίησε να είχε σημαντικούς νεωτερισμούς, αλλά προς το παρόν άρχισε να χάνει τον βηματισμό της. Ή υποσχέθηκε περισσότερα απ’ αυτά που μπορούσε να κάνει ή η θεωρία διαφέρει από την πράξη.
