Έλυσε τη σιωπή της η μαθήτρια Λυκείου που επί χρόνια γινόταν στόχος άγριου bullying από συμμαθητή της σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Όπως εξήγησε η ίδια, μιλώντας στο grtimes, υπήρξε δέκτης των απειλών του συμμαθητή της για χρόνια, κατά τα οποία ένιωθε μόνη, εγκλωβισμένη και απελπισμένη. Το μαρτύριό της στο σχολείο ξεκίνησε το 2018 και συνεχίστηκε επί σειρά ετών.
Ο δράστης την έβριζε και τη μείωνε σε καθημερινή βάση ενώ, σύμφωνα με την καταγγελία των γονιών της κοπέλας, η διευθύντρια του σχολείου, παρότι υπήρξε ενήμερη, δεν έκανε τίποτα για να δώσει τέλος στη βία.
«Όλα αυτά τα χρόνια υποφέρω, λέω, “Θεέ μου, γιατί να συμβεί αυτό σε μένα, γιατί σε μένα;”», ανέφερε το κορίτσι, του οποίου το μαρτύριο ξεκίνησε όταν ήταν 14 ετών. «Το μόνο που κράτησε μέχρι σήμερα και συνεχίζω να παλεύω, αν και έχω ταλαιπωρηθεί ψυχολογικά από αυτό που μου συνέβη, είναι οι γονείς μου, η αγάπη τους και η ευθύνη που ένιωθα απέναντι τους να μην τους στενοχωρήσω ποτέ. Δεν ξέρω πού θα μπορούσαν να έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ειλικρινά είναι κάτι που δεν μπορώ να δώσω απάντηση», σημειώνει.
«Δεν έβλεπα φως, μόνο σκοτάδι»
«Αποφάσισα να μιλήσω για αυτό που μου συνέβη. Δεν ήταν απλό για μένα, πιστέψτε με. Όλα αυτά τα χρόνια υποφέρω. Οι εικόνες από εκείνη την περίοδο δε θα φύγουν ποτέ από τη ζωή μου, από το μυαλό μου, από την ψυχή μου. Λέξεις ειπωμένες με τόσο μίσος και κακία από ένα συμμαθητή μου. Που αποφάσισε να μου επιτεθεί λεκτικά, να μου κάνει μπούλινγκ, εστιάζοντας στην εξωτερική μου εμφάνιση.
“Πελεκάνε… γυαλάκια, ανώμαλη… λέξεις, βρισιές, με ήχο και τόνο κακοποιητικό. Σε ένα κορίτσι στα 14 του, να ακούει όλα αυτά κάθε μέρα… Το σκέφτεστε λίγο; Κάθε μέρα… Το ίδιο μαρτύριο. Προσπαθούσα να το κρύψω από τους γονείς μου, δεν ήθελα με τίποτα να καταλάβουν ότι συμβαίνει αυτό, δεν ήθελα να τους στενοχωρήσω. Μέχρι που μια μέρα το ποτήρι ξεχείλισε. Αφού δεν σταμάτησε μόνο ο συμμαθητής μου στη λεκτική βία αλλά μου επιτέθηκε κιόλας σκίζοντας την τσάντα μου! Έφυγα τρομοκρατημένη. Σπίτι…. να προλάβω να πάω σπίτι… Δεν άντεχα άλλο, με έπιασαν τα κλάματα. Φτάνω, με βλέπουν οι γονείς μου παθαίνουν σοκ… Τους τα λέω όλα! Προσπάθησαν να με ηρεμήσουν, είναι τόσο ευγενικοί και καλόψυχοι άνθρωποι και το μόνο που μου είπαν είναι να είμαι εγώ καλά και πως όλα θα τα διορθώσουμε. Εγώ δεν ήθελα να πάω άλλο σχολείο, δηλαδή, πώς το λένε; Δεν άντεχα άλλο.
Πηγαίνουν, το συζητούν με τη διευθύντρια, η οποία υπόσχεται ότι θα κάνει κάτι, αλλά τελικά δεν έκανε τίποτα. Και εκείνος συνέχιζε… Κάποια στιγμή σταμάτησε. Πήγαμε πια Λύκειο, όμως δυστυχώς όλο αυτό με είχε πια καταβάλει. Πίεζα τον εαυτό μου να δείχνει καλά. Δεν ήμουν. Δεν ήθελα να έχω παρέες, δεν ήθελα να πηγαίνω ούτε καν στο σχολείο. Και σας το λέει αυτό μια κοπέλα που ήταν άριστη μαθήτρια, πρώτη σε όλα τα μαθήματα. Μπορείτε να το διαπιστώσετε άλλωστε. Ήθελα να σπουδάσω, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μετά από αυτό, έχασα τον εαυτό μου, έχασα εμένα. Και δυστυχώς, όλες αυτές οι σκέψεις και τα μαύρα συναισθήματα επέστρεψαν. Δεν έβλεπα φως, μόνο σκοτάδι», δηλώνει η ίδια στο grtimes.gr.
