Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε. Χρυσάφι να άπλωνε ο Μπένετ στα πόδια τους, 30 ξένους διαιτητές και άλλους 30 για το VAR, σύνολο 60, δεν θα έβρισκε για να καλύψει τις 10 αγωνιστικές των πλέι οφ. Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο, σε μια εποχή που όλα τα ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα βρίσκονται στο φόρτε τους. Κι εμείς δεν αρκούμαστε απλώς σε ξένους διαιτητές. Απαιτούμε να είναι και ελίτ. ΟΛΟΙ. Και οι 60...
Από τη στιγμή που άνοιξε η φάμπρικα των ξένων διαιτητών, δύο τινά ήταν σίγουρο ότι θα συμβούν. Και συνέβησαν.
Το πρώτο: Είδαμε διαιτητές εντελώς ανεπηρέαστους από την τοξικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, διαιτητές των οποίων δεχτήκαμε ως ανθρώπινα όποια λάθη έκαναν. Χωρίς την καχυποψία με την οποία θα αντιμετωπίζαμε τα ίδια ακριβώς λάθη αν τα έκαναν Ελληνες.
Το δεύτερο: Οδηγηθήκαμε σε αδιέξοδο. Δεν μας αρκεί να έρχονται ξένοι, θέλουμε να είναι και ελίτ. Είδαμε ότι υπάρχουν και ξένοι ανίκανοι διαιτητές, είδαμε ότι και ξένοι μπορούν άνετα να δημιουργήσουν μπάχαλο στο Πρωτάθλημα και δεν βολευόμαστε πια παρά μόνο με ελίτ. Αλλά οι ελίτ διαιτητές της ΟΥΕΦΑ, που είναι 26 όλοι κι όλοι, 27 μαζί με τον Σιδηρόπουλο, σφυρίζουν συνεχώς στα Πρωταθλήματα των χωρών τους και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, άρα δεν έχουν κανέναν γκαϊλέ να τρέχουν να διαιτητεύουν στην Ελλάδα.
Πώς μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να επανέλθουμε στους Ελληνες. Να τους προτιμήσουμε έναντι τυχάρπαστων ξένων και να φέρνουμε ξένους όσο το δυνατόν πιο έμπειρους μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Μεγάλη συζήτηση, βέβαια, με ποια κριτήρια θα ορίσουμε τις “ειδικές περιπτώσεις”, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Δεν γίνεται να είναι και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος. Η θα φαγωθεί η πίτα, ή θα μείνει ο σκύλος νηστικός.
Το δυστύχημα είναι ότι οι Ελληνες διαιτητές μάς έχουν δείξει άπειρες φορές ότι είναι ανίκανοι. Δεν λέω εξαρτημένοι, δεν λέω καθοδηγούμενοι, δεν λέω παιδιά της οποιασδήποτε “παράγκας”. Λέω, απλώς, ανίκανοι. Χωρίς αντίληψη, χωρίς αντανακλαστικά, χωρίς σωστή αξιολόγηση σε δύσκολες φάσεις που απαιτούν ορθόδοξη εφαρμογή των κανονισμών. Και, άντε, να κάνουμε τα στραβά μάτια για τους διαιτητές γηπέδου. Πώς, όμως, να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν ακόμη και στο VAR κοιμούνται όρθιοι; Οχι, δεν μας φταίει ούτε ο Μπένετ, ούτε ο Μπαλτάκος, ούτε οι μύγες που πετάνε. Πάντα μας έφταιγαν και εξακολουθούν να μας φταίνε οι “λίγοι” Ελληνες διαιτητές, γι' αυτό καταφύγαμε στους ξένους.
Προφανώς, πρέπει να το πάρουμε αλλιώς, μήπως και βγούμε στο ξέφωτο. Κι αυτό το “αλλιώς” μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: Διαδικασία “παραγωγής” αξιόλογων Ελλήνων διαιτητών. Που θα είναι εκπαιδευμένοι άρτια και θα αξιολογούνται με αυστηρά κριτήρια. Διαδικασία που θα εμποδίζει κάθε “περίεργο” να γίνεται διαιτητής επειδή έτσι γουστάρει και επειδή έχει “μπάρμπα στην Κορώνη” που θα τον βοηθήσει να ανεβεί ψηλά. Τεράστιο ζήτημα, σύμφωνοι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να “βγάζει” τους δικούς του ικανούς διαιτητές. Και μπορεί να το κάνει. Αρκεί να το θελήσουν όλοι.
ΥΓ. Οι εμπνευστές των αθηναικών αφηγημάτων πρέπει να αποφασίσουν. Δεν είναι δυνατόν κόκκινοι, κίτρινοι και πράσινοι να μας τσαμπουνάνε όλοι μαζί ταυτόχρονα ότι η δική τους ομάδα πορεύεται μόνη απέναντι στην τοξικότητα των άλλων και τις αδικίες από τη διαιτησία. Μόνος άξιος ο... άμεμπτος Παναθηναικός κόντρα στην προπαγάνδα των υπόλοιπων, μόνη άξια η ΑΕΚ που παίζει... διαστημικό ποδόσφαιρο, μόνος άξιος ο Ολυμπιακός του... σταυροφόρου της εξυγίανσης Μαρινάκη. Γελάνε και οι πέτρες. Γιατί ακόμη και οι πέτρες ξέρουν ότι η μόνη ομάδα από την οποία ΚΕΔ και διαιτητές ζήτησαν επίσημα συγνώμη για εν ψυχρώ κλοπή βαθμών είναι ο ΠΑΟΚ...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook
