Τρία ματς με τον Αρη, δύο ήττες και μία ισοπαλία. Ενα γκολ υπέρ, τρία κατά. Ποιος; Ο επίδοξος πρωταθλητής ΠΑΟΚ. Οχι. Ετσι δεν μπορείς να πάρεις Πρωτάθλημα.
Χθες αποδείχτηκε ότι ο Λουτσέσκου ή δεν κατάλαβε τίποτε, ή δεν έμαθε τίποτε από τα δύο ματς της κανονικής περιόδου. Για μία ακόμη φορά, επέμενε να προσπαθεί να γκρεμίσει το λεωφορείο μπροστά στην εστία του Κουέστα και να ψάχνει να βρει χώρους εκεί που δεν υπήρχαν. Το αποτέλεσμα ήταν πάλι να σπάσει τα μούτρα της ομάδα, να πληρώσει πάλι μια στιγμή ομαδικής αδράνειας στην άμυνα, να οδηγηθεί σε μια ταπεινωτική ήττα και να κάνει ένα τεράστιο βήμα μακριά από τον στόχο της.
Σε όλο το πρώτο ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ ήταν τραγικός. Ολοι οι παίκτες του έμοιαζαν να είναι υπνωτισμένοι. Και δεν ξύπνησαν ούτε όταν ο Αρης προηγήθηκε. Επί 45 λεπτά κρατούσαν και ταλαιπωρούσαν την μπάλα, το μόνο που παρουσίασαν ήταν ένα σουτ άουτ του Οτο και στη μία από τις δύο μόνο επισκέψεις του Αρη στην περιοχή τους, “κατόρθωσαν” να δεχτούν και γκολ. Δίπλα στον Μορόν δεν βρέθηκε κανείς άλλος πέρα από τον... Μάρκος Αντόνιο. Αλλά κι αυτός απλώς είδε τον φορ του Αρη να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Δευτερόλεπτα πριν, ο Σαβέριο έκανε την πάσα στον Μορόν εντελώς ανενόχλητος...
Ο ΠΑΟΚ ήταν εντελώς ακίνδυνος γιατί, πολύ απλά, δεν μπορούσε να δημιουργήσει. Και δεν μπορούσε να δημιουργήσει διότι είχε για δημιουργούς δύο ανύπαρκτους χαφ, τον Μάρκος Αντόνιο και τον Μουργκ. Πάλι ο Μειτέ προσπαθούσε να τα κάνει όλα. Να καλύψει πίσω, να κλέψει μπάλες, να μοιράσει παιχνίδι, να επιχειρήσει να βγάλει μια κάθετη της προκοπής. Τάισον και Ζίβκοβιτς προσπαθούσαν από τα πλάγια, αλλά ήταν πολύ καλά κλεισμένοι με ντουμπλαρίσματα στα μαρκαρίσματα, όπως φυσικά και ο Μπράντον, που περιορίστηκε, ως συνήθως, στον ρόλο του χαμάλη.
Το πιο περίεργο, όμως, ήταν ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, που έτσι κι αλλιώς έδειχναν άδειοι από επέργεια, επέμεναν να περάσουν μέσα από το αμυντικό τείχος του Αρη και να μπουν με την μπάλα στα δίχτυα. Ηταν μια καταδικασμένη σε αποτυχία απόπειρα, όπως και οι σέντρες με αποδέκτες τους... κοντοπίθαρους επιθετικούς του ανάμεσα στους ψηλότερους μεσοαμυντικούς του Αρη. Μοναδική λύση θα ήταν να σουτάρουν, αλλά δεν σούταρε ποτέ κανείς. Μόνο ο Οτο και ο Μουργκ, αλλά κι αυτοί από απελπισία και όχι γιατί είδαν ότι έχουν καλές προυποθέσεις.
Για τον Ραζβάν Λουτέσκου, ωστόσο, πέρα έβρεχε. Αρχισε το δεύτερο ημίχρονο με την ίδια ενδεκάδα, λες και όλα πήγαιναν ρολόι. Επρεπε σώνει και καλά να φτάσουμε στο 59' για να στείλει στα αποδυτήρια Μουργκ και Μάρκος Αντόνιο (και αφού ο Σαβέριο έχασε μοναδική ευκαιρία για το 0-2), στο 70' για να αλλάξει Οτο και Μπράντον και στο 78' να βγάλει και τον Μεϊτέ, που είχε, με το δίκιο του, εξαντληθεί.
Με Κωνσταντέλια, Σβαμπ, Τζίμα, Ντεσπόντοφ και ο Οζντόεφ ο ΠΑΟΚ ζωντάνεψε, είχε ένα σουτ του Τζίμα που απέκρουσε με το σώμα ο Κουέστα, είχε μια άστοχη κεφαλιά του Μπάμπα, είχε και ένα αδύναμο σουτ του Κωνσταντέλια που δεν δυσκόλεψε τον Κουέστα, αλλά το πουλάκι είχε πετάξει, γιατί ήταν φανερή η νευρικότητα των παικτών του και η έλλειψυη καθαρού μυαλού. Ο χρόνος ήταν λίγος και γι' αυτό ευθυνόταν ο Λουτσέσκου. Είχαν χαθεί άδοξα τα 60 πρώτα λεπτά του αγώνα, όχι μόνο εξ' αιτίας της λανθασμένης τακτικής, αλλά και της επιλογής του Μάρκος Αντόνιο και του Μουργκ στην ενδεκάδα.
