Ο ένας πήρε τον εξαφανισμένο αγωνιστικά και καθημαγμένο οικονομικά ιστορικό Απόλλωνα της Αθήνας, τον συμμάζεψε, τον έστησε όρθιο, τον εξυγίανε, τον δυνάμωσε και δίχως να δώσει ούτε υποψία δικαιώματος για εμπλοκή του σε παρασκηνιακές και εξωθεσμικές βοήθειες, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τον ανέβασε στην μεγάλη κατηγορία. Στον χώρο, δηλαδή, που βρισκόταν πριν από μερικά χρόνια και από τον οποίο "αυτό-εξορίστηκε", λόγω φτώχειας και ανυπαρξίας προοπτικών. Ο εφοπλιστής, Σταμάτης Βελλής που "υποχρεώθηκε" να έρθει σε "επαφή" και να συνδιαλαγεί με συγκεκριμένους θεσμικούς (τα γνωστά λαμόγια), αλλά και γενικότερα με ό, τι και με όσους έχουν σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο, διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Διστακτικός στην αρχή, άφησε τον χρόνο να κυλήσει, παρεμβαίνοντας ελάχιστες φορές, διακριτικά, και αυτό μόνον σε ορισμένες κραυγαλέες και σκανδαλώδεις περιπτώσεις. Οι οποίες συμπτωματικά αφορούσαν σκανδαλώδεις εύνοιες και παροχές σε συγκεκριμένες ομάδες της μεγάλης κατηγορίας. Σιγά σιγά και διαπιστώνοντας ότι όλα όσα κυκλοφορούσαν σαν φήμες στην πιάτσα, ιδιαίτερα για στημένες διαιτησίες και για προστατευόμενα παραρτήματα, όπως επίσης και για προγραφές "μελλοθανάτων" (υποψηφίων δηλαδή για υποβιβασμό), ανέβαζε τους τόνους της φωνής του, δείχνοντας συγχρόνως και πικρά μετανιωμένος γιατί υποχρεώθηκε να τσαλαπατήσει μέσα στα βρωμόνερα μιας χαβούζας.
Γύρω του η σαπίλα, η ανομοία, αλλά και η ασυλία η οποία σκανδαλωδώς και γενναιόδωρα δινόταν σε αυτούς που κακοποιούσαν το άθλημα, τον έβγαζε έξω από τα ρούχα του. Αντιτάχθηκε στο "καθεστώς" της νέας παράγκας, για την οποία αξίζει να σημειωθεί ότι διατηρούσε επιφυλάξεις ως προς την υπαρξή της. Δεν φίλησε χέρι, δεν ζήτησε προστασία και έφτυσε πολλές φορές τις "προξενήτρες" που επιχείρησαν να του προτείνουν δορυφορικές σχέσεις εξάρτησης. Συνέχισε μία καθαρή, περήφανη και εγωκεντρική διαδρομή, όπως ακριβώς το είχε αποφασίσει από το ξεκίνημά του. Βέβαια, αυτό το "πλήρωσε" η ομάδα του.
Όπως, βέβαια, και ο ίδιος πλήρωσε με μεγάλο οικονομικό κόστος την ανοησία του, όπως πολλές φορές το τόνισε, να ασχοληθεί με "κάτι" που δεν άξιζε ούτε την περιφρόνηση του. Βίωσε δραματικές καταστάσεις που αδυνατούσε να τις πιστέψει. Είδε με οργή αλλά και με δέος πως δρα η "συμμορία". Διαπίστωσε με ποιον τρόπο "προστατεύονται" οι λεγόμενοι δορυφόροι, αλλά και πως "πληρώνουν" οι περήφανοι και αρνούμενοι να συμπλεύσουν με το σύστημα της παράγκας.
Ενα σύστημα που θεμελίωσε ο "θείος" με τους... "κοκκαλιάρηδες" και το οποίο συνεχίζουν σήμερα και οι διάδοχοί τους. Ο υποβιβασμός της ομάδας του, η οποία ήταν μέσα στους προγραμμένους και όχι στους προστατευόμενους, όπως ο τρόπος με τον οποίο συντελέστηκε τον εξόργισαν. Κάποια στιγμή βγήκε και τα είπε πολύ "χοντρά". Τον κάλεσε ο εισαγγελέας και με τον ίδιο τόνο και με την ίδια καθαρότητα τα επανέλαβε (στην έρευνα η οποία αφορούσε την δράση της εγκληματικής οργάνωσης). Σχεδόν άμεσα με την λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων του ιστορικού Απόλλωνα αποχώρησε (όπως και το είχε προαναγγείλει) από τον πλέον δύσοσμο και ελεεινό χώρο -έτσι τον χαρακτήρισε- που γνώρισε ποτέ, χαρίζοντας τις μετοχές του και παραδίδοντας μία ομάδα πραγματικό κόσμημα.
Απομακρύνθηκε ένας επενδυτής αξιολογότατος για να παραμείνουν... οι "φυτευτοί", οι "γλάστρες", οι "δοτοί" και οι "πληρεξούσιοι". Εφυγε με το κεφάλι ψηλά και αυτό του το αναγνωρίζουν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Ελληνες ποδοσφαιρόφιλοι. Ο έτερος... του "διδύμου" των "ανένταχτων" και εκτός της σφαίρας επιρροής και προστασίας του "πατισάχ", Αγρινιώτης, όπως όλα δείχνουν, είναι υποχρεωμένος να "συνεχίσει" τον δικό του "Γολγοθά", την στιγμή που δεν κατάφερε να απεμπλακεί όπως επίμονα και πολλές φορές το έχει δηλώσει.
Συναισθηματικός τύπος ο Φώτης Κωστούλας δεν θέλησε να εγκαταλείψει εύκολα την ομάδα και την πόλη του μετά απ' όσα με τόσο κόπο και τόσο χρήμα δημιούργησε, το μικρό θαύμα του σύγχρονου Παναιτωλικού. Η μέχρι τώρα διαδρομή του, προσφορά του και το έργο του, τον κατατάσσουν σε μία σειρά από τους ελάχιστους αξιόλογους παράγοντες και επενδυτές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι αυτός όμως διέπραξε το ίδιο "λάθος" με τον Βελλή. Δεν δέχτηκε να ενταχθεί στο δορυφορικό σύστημα και απέρριψε αρκετές φορές τις σχέσεις εξάρτησης και αλληλοεξυπηρέτησης που του πρότειναν. Ετσι μπήκε στο στόχαστρο των γνωστών ντελάληδων της παράγκας. Από την φύση του ψύχραιμος αντιδρά με νηφαλιότητα, χωρίς βέβαια να χαρίζεται στους καθοδηγούμενους επικριτές του.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που με παρεμβάσεις του έδειξε ότι τους περιφρονεί και δεν τους φοβάται. Και ότι γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στον χώρο. Κι αυτός πολλές φορές έφτασε στο σημείο να τα βροντήξει. Δεν θέλησε να ρίξει, όμως, στο κενό τον Παναιτωλικό. Προσπάθησε να βρει μία διάδοχη κατάσταση. Δεν τα κατάφερε. Ηδη οι προειδοποιητικές "βολές" προς το πρόσωπο του άρχισαν. Το διαισθάνεται και το γνωρίζει. Ωστόσο, και αυτός όπως και ο Βελλής δεν πρόκειται να σκύψει κεφάλι. Δεν θα φιλήσει ποτέ χέρι, ούτε και θα απλώσει χέρι σαν ζήτουλας. Είναι περήφανος και όταν θα κρίνει και ο ίδιος ότι πρέπει, τότε θα αντεπιτεθεί. Για την ώρα φτύνει προς την ίδια κατεύθυνση με τον Βελλή.
