Ο άστεγος που έγινε ο «βασιλιάς της ταινίας» και κατέκτησε την Ν. Υόρκη

O Joel Alvarez αποκαλείται ο «βασιλιάς της ταινίας», καθώς οι δημιουργίες του από ταινία έχουν προκαλέσει αίσθηση στον χώρο της μόδας. Πώς όμως ο «βασιλιάς της ταινίας» της εβδομάδας μόδας ξεπέρασε την έλλειψη στέγης και έγινε ο πιο σκανδαλώδης σχεδιαστής στην πασαρέλα:

Ο άνδρας πίσω από τα πολύ τολμηρά «ρούχα» από ταινία αποκαλύπτει πώς ξεκίνησε από τα στριπτιζάδικα του Μαϊάμι, αφού έμεινε με μόλις ένα δολάριο στην τσέπη του.

Πώς ο σχεδιαστής έκανε όνομα στον χώρο της μόδας

Ο Joel Alvarez, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μαϊάμι, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στη φετινή Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, αφού κάλυψε μοντέλα με σύνολα από ταινία στην πασαρέλα. Όμως, ο Αμερικανός πρώτης γενιάς από την Κούβα δεν είχε πάντα έναν τόσο υψηλού προφίλ τρόπο ζωής, αφού στο παρελθόν πέρασε μήνες «ζώντας στο αυτοκίνητό του» χωρίς «ούτε ένα δολάριο στο όνομά του».

Ο Joel Alvarez βρισκόταν στο «χαμηλότερο σημείο» της ζωής του, όταν είχε μια τυχερή ευκαιρία. Πίσω στο 2008, ζούσε στο αυτοκίνητό του και πάλευε να τραφεί σε αυτό που περιέγραψε ως «το χαμηλότερο σημείο της ύπαρξής του».Είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του είχε πεθάνει, αλλά κληρονόμησε ένα «μικρό, υποβαθμισμένο ακίνητο» που ήταν «ακατάλληλο για να ζήσει».

«Το σπίτι μύριζε σαν βρεγμένο σκυλί. Είχε ροζ νερό που έβγαινε από την μπανιέρα όταν τραβούσα το καζανάκι και υπήρχαν τρύπες στην οροφή που είχαν το μέγεθος ενός φούρνου μικροκυμάτων. Μπορούσα κυριολεκτικά να δω τον ουρανό από το σαλόνι.

Έπεσα στα γόνατα, κοίταξα τον νυχτερινό ουρανό και έκλαιγα. Ρώτησα τι έκανα για να με τραβήξουν τόσο χαμηλά στο έδαφος;». Καθώς όμως καθάριζε την κατοικία, ανακάλυψε ως εκ θαύματος ένα κουτί στη ντουλάπα που περιείχε 26.000 δολάρια.

Ανακάλυψε ότι τα χρήματα ανήκαν στον εκλιπόντα παππού του, ο οποίος τα είχε βάλει στην άκρη στα τέλη της δεκαετίας του '60 για μια δύσκολη μέρα, αλλά δεν τα είχε ξοδέψει ποτέ. «Μετά από πολλά χρόνια που θεωρούσα "την πιο δύσκολη εποχή" της ζωής μου, έβαλα γρήγορα τα χρήματα σε λειτουργία με την ελπίδα να διορθώσω τα χρέη μου και να αλλάξω τη ζωή μου», συνέχισε.

«Αρχικά έβαλα μια νέα στέγη πάνω απ'το κεφάλι μου και ξεπλήρωσα το Ford Focus στο οποίο ζούσα. Γλέντησα λίγο και έδωσα χρήματα στην οικογένεια και τους φίλους μου. Όταν είσαι νέος, αυτό το ποσό μοιάζει με περιουσία, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι 26.000 δολάρια δεν θα κρατούσαν για πολύ στην εποχή μας». Όπως ανέφερε, έβαλε τα τελευταία 1.500 δολάρια για την αγορά μιας φωτογραφικής μηχανής, η οποία ήταν αυτή που τελικά ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστή μόδας.

Πώς ο σχεδιαστής ξεκίνησε την καριέρα του στον κόσμο της μόδας

Χρησιμοποιώντας τη νέα του φωτογραφική μηχανή, ο Alvarez άρχισε να φωτογραφίζει μερικές από τις γυναίκες που εργάζονταν στο τοπικό Hooters, πριν αρχίσει να συνδέεται με μοντέλα από το Μαϊάμι μέσω του Myspace.

Μέσα σε λίγους μήνες, άρχισε να δημοσιεύεται σε τοπικά περιοδικά και συνέχισε να κερδίζει δημοσιότητα και τελικά φωτογράφιζε για τεράστια περιοδικά όπως το Maxim και το Playboy - εξακολουθώντας να χρησιμοποιεί την αρχική Canon που είχε αγοράσει με τα χρήματα του παππού του.

«Μια μέρα ένα μοντέλο εκτός πόλης με έκλεισε για μια φωτογράφηση και στην τελευταία μας λήψη έβγαλε ένα ρολό ταινίας και μου ζήτησε να την βιντεοσκοπήσω», εξήγησε. 

Δεν είχα ιδέα από πού να ξεκινήσω ή τι περίμενε. Έτσι, ξεκίνησα χωρίς να το σκεφτώ και άρχισα να την βιντεοσκοπώ. Το σχέδιο ήταν τόσο ατελές και εξαιρετικά σφιχτό. Έμοιαζε με τον άνθρωπο Michelin που έχασε έναν αγώνα με λαστιχάκια.

Αλλά συνέχισα γιατί έβλεπα συνεχώς γραμμές και βρήκα την ικανότητα να συμπληρώνω το σώμα προσθέτοντας γραμμές και δημιουργώντας αρνητικούς χώρους που καλούσαν τους θεατές».

Από εκεί και πέρα, ο Alvarez άρχισε να δουλεύει με ντόπιες χορεύτριες σε κλαμπ του Μαϊάμι, εξηγώντας ότι άρχισε να εργάζεται «τρεις ή τέσσερις νύχτες την εβδομάδα» βιντεοσκοπώντας έως και έξι γυναίκες. «Έπρεπε να δουλεύω γρήγορα και να φτιάχνω σχέδια που δεν θα κατέρρεαν όταν χόρευαν, εκεί ανέπτυξα τις περισσότερες τεχνικές μου», συνέχισε.

Μέσα σε λίγα χρόνια, η φήμη του σχεδιαστή βρέθηκε να εκτοξεύεται και να γίνεται viral, όταν εργάστηκε σε μια φωτογράφηση με μια πρώην Μις Πουέρτο Ρίκο σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση το 2017.Ο Alvarez τη στόλισε με ένα σύνολο με χρυσή ταινία για - μια διαδικασία που κατέγραψε σε ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο γρήγορα συγκέντρωσε δεκάδες εκατομμύρια θεατές και του απέφερε μια νέα λεγεώνα θαυμαστών.

«Τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου άρχισαν να συρρέουν και η ζωή μου άλλαξε για άλλη μια φορά», θυμάται. «Είναι ασφαλές να πούμε ότι το The Black Tape Project μου έσωσε τη ζωή και τώρα είμαι σε θέση να παρέχω στην οικογένειά μου, στον κύκλο μου και στον εαυτό μου».

Χρεώνει τους θαυμαστές του 999 δολάρια για VIP εμπειρίες στα σόου του

Τώρα, ο Alvarez έχει γίνει βασικό μέλος στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, εντυπωσιάζοντας τακτικά τα πλήθη με τα απίστευτα τολμηρά σύνολα ταινίας του. Έχει μετατρέψει τις εμφανίσεις του στην εβδομάδα μόδας σε μια επικερδή επιχείρηση, πουλώντας εισιτήρια για τα σόου του έως και 999 δολάρια το τεμάχιο για μια VIP εμπειρία στα παρασκήνια.

Ο σχεδιαστής πωλεί επίσης ρολά από την ταινία σώματος που φέρει την υπογραφή του σε διάφορα χρώματα στην ιστοσελίδα του. Η πιο βασική μαύρη απόχρωση ξεκινάει από 9,99 δολάρια το ρολό, ενώ οι πιο ζωντανές επιλογές - συμπεριλαμβανομένων των μεταλλικών χρυσών, μπλε και ροζ - κοστίζουν έως και 29,99 δολάρια το καθένα. Αλλά ο Alvarez δεν περιορίζει την τέχνη του μόνο στα μοντέλα της πασαρέλας.

Στο παρελθόν είχε προσκληθεί στη Βιέννη για να τυλίξει με ταινίες σε θρυλικά supercars - τη Ferrari 488 Spider και τη Lamborghini Urus - στο ράλι δρόμου Gumball 3000. Εκεί κέρδισε τη διάκριση για το καλύτερο σχέδιο περιτυλίγματος (Best Wrap Design), πριν του προσφερθεί μια συνεργασία με τη Lamborghini του Μαϊάμι για να κολλήσει με ταινία το ντεμπούτο της Karma Revero 2.0 του 2020 στην Art Basel του Μαϊάμι.

Μιλώντας για την πορεία του σε προηγούμενη συνέντευξη που μοιράστηκε στο Instagram, ο Alvarez δήλωσε: «Ήμουν πάντα περισσότερο καλλιτέχνης παρά επιχειρηματίας. Και τώρα είμαι ένας πολύ καλός επιχειρηματίας επειδή έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Θυμάμαι που οι φίλοι μου μου έλεγαν ότι πρέπει να βγάλεις το καπέλο του καλλιτέχνη και να βάλεις το καπέλο του επιχειρηματία…

Αλλά δεν θέλω να σταματήσω να είμαι καλλιτέχνης και δεν θέλω να αλλάξω αυτό που είμαι και τον τρόπο που σκέφτομαι ότι το πάθος μου προέρχεται από την τέχνη μου και ότι ο τρόπος που είμαι προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από το παρελθόν που πέρασα».

Πηγή:www.iefimerida.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook