Τι ψάχνεις;
Είναι μια ήρεμη δύναμη στο καράτε και πρόσφατα, πρόσθεσε έναν ακόμη τίτλο στην πλούσια συλλογή του. Δεν ήταν η πρώτη, ούτε η δεύτερη αλλά η 22η φορά που κρέμασε το χρυσό μετάλλιο στο στήθος κερδίζοντας στον τελικό της κατηγορίας των +84 κιλών στο Kumite.
Ο Γιώργος Τζάνος ευδιάθετος και με μια αυτοπεποίθηση που σε εντυπωσιάζει μίλησε στο metrosport.gr για τα επιτεύγματα, τους στόχους και τις συνήθειες του πριν δώσει μια μάχη.
Φυσικά, αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που κρύβουν τα ατομικά αθλήματα. Δεν έκρυψε τη δυσαρέσκεια του για την έλλειψη βοήθειας καθώς, όπως παραδέχθηκε πλήρωνε και τη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα, αλλά και για τα πριμ που δεν έχει λάβει για τις διακρίσεις που έχει πετύχει.
Η συζήτηση οδηγήθηκε στην απουσία του από το Τόκιο και εκεί ο διακεκριμένος αθλητής δε μάσησε τα λόγια του και μίλησε για το «κυνηγητό» του από τους ανθρώπους της παλιάς διοίκησης, όπου «για τα προσωπικά τους συμφέροντα και τον τεράστιο εγωισμό τους πολεμούσαν με οποιονδήποτε τρόπο, όποιον διαφωνούσε μαζί τους ή όποιον δεν ακολουθούσε τις εντολές τους».
Τέλος, σχολίασε τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη και τα κριτήρια που υπάρχουν για την ένταξη σε ένα σύνδεσμο οπαδών τονίζοντας ότι σε καμία περίπτωση «οι πολεμικές τέχνες δεν είναι όπλο εξουσίας».
Κατέκτησες ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Αγωνίζομαι αρκετά χρόνια και η αλήθεια είναι ότι ακόμα και σε επίπεδο Πανελλήνιου είναι δύσκολο να διατηρήσεις έναν τίτλο τόσα πολλά χρόνια, ειδικά στην κατηγορία των ανδρών. Το επίπεδο στα βαριά κιλά είναι αρκετά υψηλό και ειδικά στο εξωτερικό. Είναι μεγάλη μου χαρά στην Ελλάδα να μοιράζομαι το τατάμι με νεότερους και διψασμένους αθλητές και πραγματικά τους εύχομαι να έχουν ένα λαμπρό μέλλον γεμάτο υγεία και πολλές επιτυχίες».
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες όταν τελείωσε ο αγώνας;
«Ωχ, άλλος ένας χρόνος πέρασε (γέλια). Μετά από κάποιες ώρες και τις επόμενες ημέρες σκέφτηκα το πόσο σημαντικό είναι μεγαλώνοντας να λειτουργώ με ποιότητα και όχι τόσο με ποσότητα. Λόγω της εμπειρίας που έχω αποκτήσει μέσα από τους αγώνες τόσων χρόνων, μπορεί να μεγαλώνω και το σώμα να φθείρεται, αλλά το μυαλό, η ψυχή και το πνεύμα τώρα ξεκινούν να ανεβαίνουν».
Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο δεύτερος, ούτε ο τρίτος αλλά ο 22ος τίτλος. Ποιο είναι το μυστικό;
«Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Η σκληρή δουλειά, το πείσμα, η αγάπη για αυτό που κάνεις και η πίστη πως ότι και αν γίνει θα τα καταφέρεις, παίζουν το ρόλο τους».
Τι σε ωθεί να συνεχίσεις μετά από τόσες επιτυχίες;
«Η αγάπη που παίρνω από τους αγαπημένους μου και από τους μαθητές μου, είναι το σημαντικότερο κίνητρο. Πολλές φορές αισθάνομαι ότι ακόμα και αγωνιστικά έχω πολλά να προσφέρω καθώς πιστεύω πολύ στις δυνατότητες μου. Θεωρώ, λοιπόν, πως εφόσον έχουμε την υγεία μας, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Βάζω στην άκρη όλες τις προηγούμενες επιτυχίες και κοιτώ μονάχα μπροστά. Το παρελθόν είναι παρελθόν όσο όμορφο και αν υπήρξε. Σημασία έχει το τώρα…».
Πώς σου ήρθε η ιδέα να ασχοληθείς με το καράτε;
«Σε μικρή ηλικία είχα μεγάλη αγάπη για τις ταινίες δράσης και μέσα από τις πολεμικές τέχνες ανακάλυψα ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Στα πέντε μου χρόνια προσπάθησα να πείσω τους γονείς μου να με πάνε σε κάποια σχολή πολεμικών τεχνών. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα το καράτε και με αυτόν τον τρόπο, οι γονείς μου έσωσαν και το σπίτι μας (γέλια)».
Γιατί;
«Ήμουν πολύ ζωηρός σαν παιδάκι και το καράτε ήταν πραγματικά ο μόνος τρόπος ώστε να εξωτερικεύω την ενέργεια μου . Δεν ξέρω ποιος θα ήμουν σήμερα αν δεν είχα ενταχθεί στην οικογένεια του καράτε».
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σε ώθησε να το δεις με άλλη ματιά;
«Άρχισα κυρίως λόγω των ταινιών που με είχαν επηρεάσει πολύ. Φυσικά η υποστήριξη της οικογένειας μου και κυρίως της μητέρας μου ήταν το έναυσμα. Ο πρώτος μου δάσκαλος, μέχρι την ηλικία των 14 ετών, ήταν ο κ. Σοφοκλής Κουκάς, ο οποίος μου έμαθε πολλά και κυρίως μου έμαθε να πειθαρχώ και να ακούω.
Μετά δυστυχώς η σχολή μας έκλεισε, αλλά στάθηκα πολύ τυχερός καθώς στο δρόμο μου βρέθηκε ο δάσκαλος μου, κ. Άρης Κραββαρίτης, ο οποίος πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή. Ο δάσκαλος μου είναι σα δεύτερος πατέρας μου και πότε δεν θα ξεχάσω τον χρόνο που αφιέρωσε για μένα αλλα και για τα υπόλοιπα παιδιά. Μας είχε πραγματικά σαν μια μικρή οικογένεια.
Ένας ακόμη άνθρωπος που με βοηθάει μέχρι και σήμερα είναι ο δάσκαλος και εθνικός προπονητής μας για πολλά χρόνια κ. Κώστας Γκουβούσης ο οποίος επίσης για μένα είναι σαν πατέρας καθώς τον συμβουλεύομαι τον ακούω συνέχεια και όποτε μπορώ τον επισκέπτομαι στην Σπάρτη για προπόνηση αλλά και για να τον δω . Με τον δάσκαλο έχουμε κατακτήσει αμέτρητες επιτυχίες και έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές γέλιου και προετοιμασίας. Όποιος έχει προπονηθεί με τους δασκάλους μου καταλαβαίνει τι σημαίνει προπόνηση.
Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ξεχωριστό άτομο το οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω και να προπονούμαι μαζί του από τα 14 χρόνια μου. Τον φίλο, συναθλητή , αδερφό και πλέον, κουμπάρο μου, τον Δημήτρη Τριανταφύλλη, ο οποίος ήταν ένας από τους καλύτερους αθλητές στον κόσμο. Τον Δημήτρη τον θαύμαζα και τον θαυμάζω για ό,τι έχει πετύχει αλλά κυρίως για τον χαρακτήρα του και για αυτό που αντιπροσωπεύει σαν άνθρωπος. Ο Δημήτρης, πλέον, είναι και εθνικός προπονητής και μαζί κατακτήσαμε και πάλι φέτος, ένα ακόμη Ευρωπαϊκό μετάλλιο .
Θα ήθελα να ευχαριστήσω, επίσης, και τον δάσκαλο κ. Κανέλλη για τις ατελείωτες ώρες προπόνησης που εχει αφιερώσει για εμάς καθώς και όλους τους ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα. Όλοι έδωσαν ένα κομμάτι σε όλη αυτή την πίτα. Και θα ήθελα να τους ευχαριστήσω ολόψυχα».
Τι σε έκανε να κυνηγήσεις το όνειρο του πρωταθλητισμού και μετέπειτα, να ανοίξεις τη δική σου σχολή;
«Το όνειρο του πρωταθλητισμού το είχα από μικρή ηλικία. Ήμουν πολύ ανταγωνιστικός. Θυμάμαι ήταν δύσκολο να ασχοληθώ με κάποιο ομαδικό άθλημα. Ήθελα ό,τι συνέβαινε να το παίρνω πάνω μου. Ίσως και για αυτό το καράτε μου ταίριαξε περισσότερο.
Ο λόγος που ξεκίνησα πρωταθλητισμό ήταν τα όνειρα και η φαντασία μου. Ονειρευόμουν να κατακτήσω παγκόσμιους και ευρωπαϊκούς τίτλους . Φανταζόμουν ότι ήθελα να μείνω στην ιστορία του παγκοσμίου καράτε και ότι το όνομα μου θα έμενε σαν κάτι ξεχωριστό ανάμεσα στους παγκόσμιους θρύλους κυρίως για τον τρόπο που αγωνιζόμουν . Δεν ξέρω αν το πέτυχα και τι πραγματικά πέτυχα. Πάντως είμαι ευγνώμων και συνεχίζω ακόμα».
Είχες ένα σοβαρό τραυματισμό. Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
«Κάποια στιγμή είχα ένα σοβαρό τραυματισμό. Δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω ποτέ. Ίσα ίσα το έβρισκα σαν ευκαιρία να ξεκουραστώ, να δυναμώσω το μυαλό μου και να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω όταν ημουν καλά . Άλλωστε «ουδέν κακόν, αμιγές καλού». Σε μια δύσκολη κατάσταση βρίσκεις τον τρόπο να ανακαλύψεις θετικά στοιχεία που ίσως πριν δεν μπορούσες να δεις. Ο τραυματισμός μου με βοήθησε να εξελιχθώ πνευματικά και να δουλέψω πιο δυνατά για να θέσω νέους στόχους».
Το άθλημα εισήχθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Εσύ δεν βρέθηκες εκεί. Τι προβλήματα υπήρχαν;
«Το πρόβλημα ήταν ότι έγινε σε μια περίοδο που είχα αρκετά θέματα με την προηγούμενη τιμωρημένη διοίκηση και στο εξωτερικό ήμουν πλέον μόνος μου. Υπήρχε κάποιος παράγοντας που στο παρελθόν μεσουρανούσε και που αν χρησιμοποιούσε το μυαλό του για καλό σκοπό ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά».
Τι εννοείς;
«Δυστυχώς για τα προσωπικά του συμφέροντα και τον τεράστιο εγωισμό του πολεμούσε με οποιονδήποτε τρόπο, όποιον διαφωνούσε μαζί του ή όποιον δεν ακολουθούσε τις εντολές του. Κυνήγησε τους πάντες με δικαστήρια, μηνύσεις και στημένες δικαστικές επιτροπές. Τους δασκάλους μου , τους φίλους μου , την οικογένειά μου , τεράστιους πρωταθλητές μας, αθώες μικρές ψυχούλες. Κάποια στιγμή έπρεπε να πω και εγώ ένα τεράστιο ΟΧΙ. Είχα ένα δίλημμα που με βάση τις αξίες μου, δεν μου άφηνε πλέον καμία επιλογή».
Ποιο ήταν αυτό;
«Έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην αξιοπρέπεια μου και στα συμφέροντα μου. Διάλεξα το πρώτο γιατί το σημαντικότερο για μένα δεν είναι μόνο μια Ολυμπιάδα, που σίγουρα ηταν το όνειρο μου από μικρό παιδάκι, αλλά κυρίως να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και τους συνανθρώπους μου .
Θέλω να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να ξέρω ότι είμαι αληθινός , γνωρίζοντας ότι παλεύω για το καλύτερο με στόχο την αγάπη για τους συνανθρώπους μου και την εξέλιξη του αθλήματος, στηρίζοντας τα νέα παιδιά , τις μικρές ηλικίες και όλους αυτούς που αδικήθηκαν.
Την περίοδο αυτή, λοιπόν, είχα κυνηγητό με εξώδικα, δικαστήρια και αναρτήσεις στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Κάποιοι προσπαθούσαν να βλάψουν εμένα, το σύλλογο, τον προπονητή και την οικογένεια μας».
Και τι έκανες;
«Ότι κάνω σε ολη μου την ζωή, πολέμησα! Σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει με πόσους και με ποιους τρόπους το έπραξα, αλλά το έκανα με πολλούς και διάφορους τρόπους. Διότι έπρεπε να πολεμήσω και εγώ με τον τρόπο μου ώστε να βοηθήσω στην αλλαγή αυτής της αρρωστημένης κατάστασης.
Η Ολυμπιάδα θα τελείωνε αλλά αυτή η απάνθρωπη συμπεριφορά από κάποιους δεν θα άλλαζε και θα παρέμενε για αρκετό χρόνια αν δεν παλεύαμε όλοι για την κάθαρση και την αλλαγή. Αν η πρώην τιμωρημένη διοίκηση είχε αλλάξει νωρίτερα, πιθανόν τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Ίσως να ήταν τελείως διαφορετική η πορεία μας στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα. Αν και αυτό φυσικά δεν είναι δικαιολογία. Είναι όμως μια πραγματικότητα.
Να φανταστείς ότι και από το εξωτερικό δεν άφησαν κανέναν Έλληνα αθλητή να προκριθεί. Ήξεραν και εκεί ότι η πρώην διοίκηση της χώρας μας δεν λειτουργούσε σωστά και δυστυχώς, δεν είχαμε τη στήριξη που έπρεπε ούτε από το εξωτερικό. Ήμασταν κυνηγημένοι από παντού».
Με τις νέες συνθήκες στην επόμενη Ολυμπιάδα θα βρεθείς;
«Το 2024 στο Παρίσι που θα διεξαχθεί η Ολυμπιάδα δεν θα υπάρχει το καράτε στο πρόγραμμα. Απορούμε όλοι με αυτην την αποφαση γιατί είναι ένα άθλημα όμορφο , θεαματικό και έχει τεράστιο κοινό . Το απέδειξε στο Τόκιο. Να φανταστείς ότι στη Γαλλία έχει μεγάλη απήχηση και παρόλα αυτά η Γαλλική Ολυμπιακή Επιτροπή δεν το θέλει».
Τα ατομικά αθλήματα δεν έχουν ιδιαίτερη χρηματοδότηση. Είσαι ικανοποιημένος;
«Είμαι από τους άτυχους της όλης κατάστασης. Αλλά και τυχερός σε ότι αφορά τα νέα δεδομένα στον αθλητισμό. Πολλοί συναθλητές μας από άλλα αθλήματα, και κυρίως τα ολυμπιακά, κατάφεραν να λάβουν πολλά πριμ και να φτιάξουν την ζωή τους .
Ωστόσο, παρά τις αντίξοες συνθήκες κατάφερα να αποκομίσω κάποια πράγματα από το ελληνικό κράτος. Για παράδειγμα, την εισαγωγή μου στα ελληνικά πανεπιστήμια, την υποτροφία μου στο μεταπτυχιακό και ο διορισμός που ήρθε φέτος και αφορά την ένταξη μου ως διακεκριμένο αθλητή στο δημόσιο τομέα .
Είμαι ευγνώμων, επίσης, επειδή λόγω της σχολής και της επαφής μου με τα μικρά παιδιά και τους μεγάλους, κατάλαβα ότι αυτό που κάνω είναι απόλαυση και όχι δουλειά».
Ποιος ο ρόλος της Πολιτείας;
«Δεν μπορώ να κρύψω το παράπονο μου σε ό,τι αφορά την αναγνώριση των διακρίσεων μας από την πολιτεία καθώς είναι σχεδόν πάντοτε απούσα. Προσωπικά περιμένω το διορισμό μου 12 χρόνια. Θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία πιο γρήγορα.
Επίσης, ένα μεγαλύτερο παράπονο που το έχω εκφράσει και είμαι στα δικαστήρια είναι τα οικονομικά πριμ που δεν έλαβα ποτέ ως διακεκριμένος αθλητής . Από όλες τις διακρίσεις που πήρα, δεν έχω λάβει ούτε ένα ευρώ από το Ελληνικό κράτος και την πολιτεία. Είναι θεωρώ ντροπή.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν παροχές σε αθλητές του κάρατε που έχουν γράψει ιστορία διότι το καράτε έχει τεράστια συμμετοχή παγκοσμίως. Δεν είναι τυχαίο. Το πρόβλημα ήταν πάντα η απουσία του καράτε από την Ολυμπιάδα. Εκεί υπάρχουν προβλήματα και οι αθλητές από επαγγελματίες γίνονται ερασιτέχνες . Αυτό δεν σημαίνει όμως , ότι τους πετάμε στα σκουπίδια … Προσωπικά στο εξωτερικό με γνωρίζουν περισσότερο από ότι στην ίδια μου την χώρα».
Αναγκάστηκες ποτέ να βάλεις χρήματα από την τσέπη σου για να συμμετέχεις σε κάποιο τουρνουά;
«Θα μιλήσω για την προολυμπιακή περίοδο, όπου διεξαγόταν τουρνουά ανά τον κόσμο και έπρεπε να ταξιδέψουμε για να μαζέψουμε βαθμούς για την πρόκριση. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, τον κ.Σπύρο Καπράλο, ο οποίος γνώριζε την αθλητική μου πορεία και μαζί με αλλους αθλητές μας στήριξε όσο κανένας άλλος .
Εμένα και άλλα παιδιά μας έφερε σε επαφή με μεγάλους χορηγούς. Ήρθα σε επαφή με τη Stoiximan με την οποία συνεργάστηκα για τέσσερα περίπου χρόνια και η οποία μου στάθηκε ως μεγάλος χορηγός μαζί με την εταιρία της herbalife . Θελω να τους ευχαριστήσω για όλα . Η στήριξη και η χορηγία τους ήταν ανεκτίμητες».
Εκτός από τους χορηγούς κάποια άλλη στήριξη υπήρχε;
«Δεν υπήρχε καμία άλλη στήριξη. Τα προβλήματα με την προηγούμενη διοίκηση ήταν πολλά. Φανταστείτε ότι δεν ξόδεψε ούτε μισό ευρώ για να μας καλύψει τα έξοδα για όλα αυτά τα ταξίδια. Το έκανε τυπικά μόνο μια φορά σε ένα πρωτάθλημα και στα επίσημα πρωταθλήματα. Δεν ξόδεψε ούτε ένα ευρώ για τις υπόλοιπες συμμετοχές.
Πλήρωνα μέχρι και τη συμμετοχή μου στα τουρνουά . Αν ήθελα να πάρω τον προπονητή μου μαζί, έπρεπε να πληρώσω εγώ όλα του τα έξοδα. Το έκανα μερικές φορές. Ό,τι μπορούσαμε ξοδεύαμε.
Υπήρχαν φορές στο παρελθόν που έβγαινα πρωταθλητής Ευρώπης, έπαιρνα μετάλλια και διακρίσεις και η προηγούμενη διοίκηση την επόμενη χρονιά μου ζητούσε να πληρώσω τα πάντα από τη δική μου τσέπη. Σα να ήθελαν να με εκδικηθούν που την προηγούμενη χρονιά είχα βγει πρωταθλητής Ευρώπης. Ήταν άσχημες οι καταστάσεις και χωρίς λογική. Υπήρχε κακία μέσα τους. Όλα αυτά, όμως, έχουν τελειώσει και προχωράμε μπροστά».
Πριν λίγες ημέρες είχαμε τη δολοφονία ενός νεαρού παιδιού. Πώς το σχολιάζεις αυτό;
«Ένας λόγος που έπαψα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο είναι αυτός. Πολλές φορές όταν πήγαινα σχολείο , παρατηρούσα συχνά τέτοιου είδους φαινόμενα . Δυστυχώς, τα παιδάκια φανατίζονται από μικρά στα σχολεία , χωρίς να καταλαβαίνουν τον λόγο. Έτσι λοιπόν κάποιοι κερδοσκοπούν , πουλάνε και γεμίζουν γήπεδα . Ενώ άλλοι σφάζονται δήθεν για μια φανέλα.
Θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για τον 19χρονο. Τα φαινόμενα χουλιγκανισμού πρέπει να σταματήσουν γιατί στο τέλος κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και τις ομάδες αλλά μόνο για το φανατισμό και την βία. Κάποιοι εξυπηρετούν τα προσωπικά τους οφέλη, τα οποία δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό και τα αθλητικά ιδεώδη.
Τα παιδιά αυτά είναι παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον δίχως αγάπη, στοργή, κοινωνική μόρφωση και ο μόνος τρόπος για να εκφραστούν είναι η βία. Είμαστε όλοι ενάντια σε αυτό. Πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές από την ελληνική πολιτεία γιατί τα φαινόμενα αυτά διώχνουν τους ανθρώπους από τον αθλητισμό».
Ένα από τα βασικά προσόντα για να μπεις σε ένα σύνδεσμο οπαδών και να φτάσεις ψηλά στην ιεραρχία είναι να ξέρεις πολεμικές τέχνες. Το καράτε είναι μια από αυτές. Θεωρείς ότι εξυπηρετούν τέτοιο σκοπό;
«Όταν ένας άνθρωπος αποκτά δύναμη, το πώς θα τη χρησιμοποιήσει αφορά την προσωπικότητα του και τους ανθρώπους που συναναστρέφεται. Για παράδειγμα, ένας αστυνομικός μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του σωστά μπορεί και λάθος. Το ίδιο και ένας δικαστής η ένας πολιτικός.
Ένας άνθρωπος των πολεμικών τεχνών, αν είναι αληθινός θα έχει ως στόχο να ενώσει, να αγαπήσει και να φέρει την ειρήνη. Λέμε ότι αν χρειαστεί να πολεμήσεις για τις αξίες, τα ιδανικά και την οικογένεια σου, φρόντισε να κερδίσεις. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα φαινόμενα και οι πολεμικές τέχνες δεν είναι όπλο εξουσίας ή βιαιοπραγίας . Οι πολεμικές τέχνες έχουν σα μέγιστο στόχο την φώτιση και όχι τον σκοταδισμό .
Όταν κάποιος είναι ανόητος, δεν χρησιμοποιεί το νου του. Επομένως, όταν θα αποκτήσει τέτοιου είδους ικανότητες, θα τις χρησιμοποιήσει λάθος. Είναι σημαντικό όταν πάμε σε μια σχολή πολεμικών τεχνών να κοιτάξουμε ποιος είναι ο δάσκαλος, ποια η ομάδα, πώς λειτουργεί και τι σκοπό έχει.
Το καράτε πάντως δεν θεωρώ πως είναι μια από αυτές τις πολεμικές τέχνες που προάγουν την βία αλλά ακριβώς το αντίθετο».
Ο κορωνοϊός επηρέασε τις προπονήσεις σου, την ψυχολογία σου;
«Μας έχει επηρεάσει όλους. Πρέπει να κοιτάξουμε τα θετικά. Πολλοί βρήκαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούσαμε πριν, να γυμναζόμαστε μόνοι μας.
Ωστόσο, χάσαμε την ομαδικότητα και την επαφή. Το μεγαλύτερο κακό έγινε στους μικρούς αθλητές καθώς η κατάσταση αυτή τους άφησε πίσω. Κάποια παιδάκια πήραν κιλά και κάποια άλλα σταμάτησαν την προσπάθεια και έχασαν το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Ελπίζω να επιστρέψουν κάποια στιγμή».
Ακολουθείς κάποια «τελετουργία» πριν από κάθε μάχη;
«Γενικά πριν από μεγάλους και σημαντικούς αγώνες κλείνομαι στον εαυτό μου. Αποφεύγω τις πολλές επαφές. Μου αρέσει να ακούω μουσική, να οραματίζομαι τι θέλω να συμβεί και να πηγαίνω σε μέρη που μου αρέσουν. Παίρνω τη μηχανή μου και πηγαίνω στη θάλασσα, στου Φιλοπάππου ή στην Ακρόπολη».
Έχεις κάποια γούρια;
«Μικρός προσπαθούσα να βρω κάποιο γούρι. Αισθανόμουν καλύτερα και νόμιζα ότι θα με βοηθούσε να πάω καλύτερα. Κάποιες φορές λειτουργούσε. Έτσι πίστευα. Για παράδειγμα, είχα ένα κομποσκοίνι μέσα από το γάντι μου, η μια ιδιαίτερη πέτρα που είχα βρει μικρός σε μια παραλία. Όταν ήμουν μικρούλης πίστευα ότι η πέτρα αυτή θα μου φέρει γούρι και δεν θα χάνω ποτέ από κανέναν. Μιλάμε για μικρή ηλικία όμως.
Το γούρι θεωρώ είναι κάτι που δημιουργούμε με το μυαλό μας και του δίνουμε δύναμη . Αν πιστέψουμε σε αυτό, λειτουργεί. Αν πιστέψουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό, τότε λειτουργεί ακόμα περισσότερο. Καθώς τα πάντα είναι ενέργεια. Είναι σαν ένα χάπι placebo».
Πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι;
«Παλαιότερα τέσσερις με πέντε ώρες. Πλέον όχι τόσο πολύ. Είναι απαιτητικό άθλημα. Προσπαθώ όσο περνούν τα χρόνια να μειώνω τον περιττό χρόνο και να τον αναπληρώνω ποιοτικά ώστε να δουλεύω πάνω σε εξειδικευμένα προγράμματα , αποφεύγοντας έτσι τους περιττούς τραυματισμούς και την περιττή κόπωση ».
Ακολουθείς κάποια ειδική διατροφή;
«Βέβαια. Σε περίοδο αγώνων ακολουθώ μια αυστηρή διατροφή. Γενικότερα, πιστεύω ότι αν προσέχεις τη διατροφή σου χωρίς υπερβολές και έχεις μέτρο, τότε τρέφεσαι σωστά έτσι και αλλιώς. Η διατροφή είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής μας είτε κάνεις πρωταθλητισμό είτε όχι. Για αυτό και αποφάσισα να κυνηγήσω και το δεύτερο πτυχίο μου πάνω στη διαιτολόγια σπουδάζοντας και πάλι στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο».
Η οικογένεια στέκεται δίπλα σου;
«Η οικογένεια για μένα είναι το παν. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την μητέρα μου διότι με μεγάλωσε σχεδόν μόνη της. Τον πατέρα μου, δυστυχώς, τον έχω χάσει όπως και αρκετά αγαπημένα πρόσωπα . Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η ζωή».
Στον ελεύθερο σου χρόνο τι προτιμάς να κάνεις;
«Προτιμώ συνήθως κάτι που να με χαλαρώνει. Μου αρέσουν επίσης τα extreme sports , να πηδάω με αλεξίπτωτο και να ανακαλύπτω καινούργια μέρη. Μου αρέσει το διάβασμα, το σινεμά, το θέατρο, και να ακούω την αγαπημένη μου μουσική ».
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου παρατήρησα ότι κάνεις σεμινάρια σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο. Υπάρχει ανταπόκριση;
«Υπάρχει ανταπόκριση. Φαντάσου ότι κάθε φορά που ταξιδεύω αισθάνομαι σαν σταρ . Ο κόσμος εκτιμά τη δουλειά μας. Βλέπω αφίσες μου σε σχολές του εξωτερικού , dvd με εμένα, φωτογραφίες κλπ και πραγματικά είναι πολύ συγκινητική η αγάπη που λαμβάνω. Εχω διδάξει σεμινάρια σε πάνω από 40 χώρες ανά τον κόσμο . Είμαι ευγνώμων που έχω ταξιδέψει και έχω γνωρίσει τόσους πολλούς ανθρώπους από διαφορετικά κράτη και διαφορετικές κουλτούρες.
Διοργανώνεις και καμπ;
«Το πρώτο καμπ διεξήχθη στην όμορφη Κω. Η συμμετοχή ήταν τεράστια και είχαμε πάνω από 10 χώρες. Ήταν κάτι πολύ όμορφο. Το δεύτερο έγινε στην Κόρινθο, όπου και εκεί υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση , τώρα ετοιμάζω και το επόμενο».
Έχεις σκεφτεί να σταματήσεις;
«Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Όταν σταματάς, έχεις την ευκαιρία να ανακαλύψεις πόσο όμορφη είναι η ζωή κάνοντας άλλα πράγματα. Είναι κάτι που το περιμένω και δεν το φοβάμαι . Ωστόσο, δεν έχω γράψει την ιστορία που θα ήθελα να γράψω, έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω και να προσπαθήσω λίγο ακόμη».
Ποιος ο επόμενος στόχος σου;
«Να εξελιχθώ σε όλους τους τομείς, να είμαι υγιής και να διασκεδάζω πλέον στον κάθε μου αγώνα σαν να είναι ο τελευταίος».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας
