Τσουκαλάς: «Ενα αξιοπρεπές ποδοσφαιρικό περιβάλλον»

Τα τελευταία 2,5 χρόνια βγάζει το “ψωμί” του στην Ουγγαρία. Μιλά με τα καλύτερα λόγια για το “αξιοπρεπές ποδοσφαιρικό περιβάλλον”, το οποίο βιώνει, παρά το γεγονός ότι ζει καθημερινά μακριά από την οικογένεια του.

Ο Σταύρος Τσουκαλάς έκανε επάγγελμα, το παιχνίδι, με το οποίο έπαιζε μικρός και αυτό είναι κάτι, που τον καλύπτει.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Μπασμπαρέλα

Μιλά στη “Μetrosport” και το metrosport.gr για τις εντυπώσεις του από την Ουγγαρία, καθώς και για τους Κοντρέρας, Μπόλονι και... Ζιντάν, το παράδειγμα του ΟΦΗ, την αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ, το εντυπωσιακό του ρεκόρ με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ενώ δίνει ενδιαφέρουσες ατάκες σε ποδοσφαιρικές ερωτήσεις.

- Σταύρο, έγινες πλέον μόνιμος κάτοικος Ουγγαρίας μετά από 2,5 και πλέον χρόνια. Τί σε κρατά εκεί;

“Ηταν εύκολη απόφαση να μείνω εδώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος, τόσο από τις συνθήκες, οι οποίες επικρατούν στην ομάδα, όσο και από το Πρωτάθλημα”.

- Πώς είναι το ποδόσφαιρο στην Ουγγαρία;

“Είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Ημουν κι εγώ ένας απ’ αυτούς, που δεν πίστευα ότι είναι τόσο καλά, μέχρι που το διαπίστωσα, όταν ήρθα εδώ. Η οργάνωση είναι υψηλού επιπέδου.

Η Ουγγαρία έχει αξιοπρεπές ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Κάθε χρόνο βλέπω τρομερή εξέλιξη. Σε κάθε παιχνίδι γίνεται μία μικρή γιορτή για τους φιλάθλους. Εκτιμούν πρώτα την προσπάθεια και ύστερα το αποτέλεσμα. Ηταν κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση από την αρχή”.

“Η Κυβέρνηση επενδύει στο ποδόσφαιρο”

- Προπονητικά, τί διαφορές υπάρχουν με την Ελλάδα;

“Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ομάδα υπάρχουν εγκαταστάσεις, με ανοικτά και κλειστά γήπεδα, λόγω καιρού. Οι παροχές αποκατάστασης και εκγύμνασης είναι εξαιρετικές.

Τι να πω; Σου παρέχουν τα πάντα. Εμείς απλά σκεφτόμαστε μόνο το παιχνίδι. Δεν υπάρχουν ελλείψεις. Για παράδειγμα. Οτι διαθέτει μία ομάδα Bundesliga, υπάρχει και εδώ. Βέβαια, υπάρχει η βοήθεια της Κυβέρνησης, η οποία επενδύει στο ποδόσφαιρο και βοηθά τους προέδρους, αλλά και τις ομάδες”.

- Πώς είναι η ζωή εκεί;

“Τρομερά ήσυχη… Είμαι σε μία πόλη με λίγους κατοίκους. Είναι κάτι όμως που μου αρέσει. Υπάρχει ηρεμία και μεγάλη ασφάλεια”.

- Τί σ’ έκανε αρχικά να επιλέξεις την Ουγγαρία και την Κισβάρντα;

“Επέλεξα την Ουγγαρία, γιατί ήθελα πολύ να παίξω στο εξωτερικό. Οσο για την Κισβάρντα, γιατί έδειξε με την καθημερινή προσέγγιση, εκείνες τις μέρες, ότι με ήθελε πολύ”.

- Σκέφτηκες να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

“Υπήρξαν στιγμές, που κοίταξα να επιστρέψω. Κυρίως για οικογενειακούς λόγους. Η οικογένεια μου δεν είναι, άλλωστε, εδώ. Τα παιδιά μου πηγαίνουν σχολείο, οπότε δεν μπορούμε να τα έχουμε εδώ. Θέλει υπομονή γι’ αυτή την κατάσταση και τα καταφέρνουμε ως τώρα”.

Οικογένεια από… απόσταση

- Πόσο δύσκολο είναι να έχεις μακριά την οικογένειά σου; Σ’ επηρεάζει καθόλου;

“Το να μην έχω την οικογένεια μαζί μου είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Σίγουρα, προσπαθώ να μη με επηρεάζει στον αγωνιστικό χώρο, αλλά το να λείπει από τη ζωή μου ότι πιο σημαντικό έχω, επηρεάζει αρνητικά το ψυχολογικό κομμάτι σε μεγάλο βαθμό πολλές φορές, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Πρέπει να παλεύεις και με αυτό το κομμάτι κάθε μέρα και η λέξη υπομονή σε μια τέτοια κατάσταση είναι το αντίδοτο”.

- Ακόμη πιο δύσκολα και με τον Covid, έτσι; Παίζει επίσης ρόλο;

“Είναι πολύ δύσκολο συναίσθημα. Φέραμε στον κόσμο, το τρίτο ματς παιδί, τον Μάιο, κι εγώ το είδα δύο εβδομάδες στις αρχές Ιουνίου. Θα το δω ξανά, τώρα, στις γιορτές, πρώτα ο Θεός, γιατί δεν μπορούσα να ταξιδέψω όλο αυτό τον καιρό”.

“Το παράδειγμα του ΟΦΗ”

- Είχες κάποια πρόταση για να πας σε άλλο Πρωτάθλημα;

“Οσο καιρό είμαι εδώ είχα δύο επίσημες προτάσεις. Η μία ήταν από την Πολωνία και η άλλη από το Βέλγιο. Αποφάσισα όμως να μείνω εδώ”.

- Ουκ ολίγα παιδιά φεύγουν εκτός συνόρων. Γιατί πιστεύεις;

“Πολλά παιδιά προτιμούν το εξωτερικό, αν υπάρχει η επιλογή, λόγω του ότι θέλουν να ζήσουν και μία διαφορετική κουλτούρα. Να δουν, δηλαδή, πως βλέπουν και εκτός των δικών μας συνόρων το ποδόσφαιρο”.

- Τί σε ενοχλεί στο ποδόσφαιρο;

“Δεν έχω να πω ότι κάτι με ενοχλεί. Από τη στιγμή που κάνω ως επάγγελμα το παιχνίδι, το οποίο μεγάλωσα, με καλύπτει. Από τις αλάνες, όταν παίζαμε μικρά παιδιά, αγωνίζομαι πλέον σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι όμορφο συναίσθημα. Από εκεί και πέρα, αν υπάρχει κάτι αρνητικό, μένει εκτός μυαλού μου”.

- Τί πρέπει να γίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο για να έρθουν αλλαγές προς το καλύτερο; Αν σου ζητούσαν, τί ιδέες θα είχες να προτείνεις;

“Δεν είμαι ο ειδικός. Ως φίλαθλος, όμως, θα σου πω ότι μου αρέσει η συμπεριφορά, την οποία βγάζουν ορισμένες ομάδες, όπως για παράδειγμα ο ΟΦΗ. Ο τρόπος, με τον οποίο ασχολούνται, είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Σπάνια έχω δει ανακοίνωση είτε για διαιτησία, είτε για αντιπάλους και σκέφτονται μόνο πως θα κάνουν κάτι για να βελτιώσουν την εικόνα του ποδοσφαίρου. Μακάρι να υπάρχει αυτή η νοοτροπία απ’ όλες τις ομάδες και μόνο θετικό αποτέλεσμα θα έφερνε κάτι τέτοιο”.

- Ποια είναι τα χαρακτηριστικά, που απαιτούνται για έναν αμυντικό μέσο στη σύγχρονη εποχή;

“Ποδοσφαιρική ευφυΐα και να είναι αθλητής. Είναι δύο σημαντικά στοιχεία”.

“Εξαιρετικός άνθρωπος”

- Είχες ρεκόρ 81 συνεχόμενων αγώνων με τον ΠΑΣ. Τί χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής για να το κάνει;

“Είναι κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει τότε. Απλά αγωνιζόμουν και έτσι έφτασε εκεί ο αριθμός. Οφείλεται στην υγεία, την οποία μου έδωσε ο Θεός και δεν είχα τραυματισμούς. Υστερα παίζει ρόλο πιστεύω η καλή διαχείριση του σώματος, σε συνάρτηση με τη σκληρή καθημερινή δουλειά. Συν τοις άλλοις, είναι και η καλή αποκατάσταση μεταξύ παιχνιδιών και προπονήσεων”.

- Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες;

“Ο κ. Μπόλονι. Αν και δεν έπαιξα πολλά παιχνίδια μαζί του. Ηταν και τη χρονιά, την οποία είχα μείνει εκτός δράσης για τρεις μήνες, οπότε δυσκόλεψε παραπάνω.

Ωστόσο, έμαθα πολλά μαζί του. Ισως τα περισσότερα. Με όσους δούλεψα, τους σέβομαι και έχω πάρει πράγματα από τον καθένα. Πάντως, μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όταν μου μίλησε σε προπόνηση, μπροστά σε όλους, σαν μικρή απολογία ας πούμε, λέγοντας μου ότι με αδίκησε, μη δίνοντας μου πολλές ευκαιρίες. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος και πολύ καλός προπονητής”.

- Επαιξες σε αρκετούς συλλόγους, όπως στους Δόξα, ΠΑΣ, Αστέρα, Απόλλωνα Σμύρνης. Πώς θα χαρακτήριζες το πέρασμά σου στον κάθε ένα εξ αυτών με λίγες λέξεις;

“Στον ΠΑΣ ήμασταν ομάδα οικογένεια. Η Δόξα ήταν ουσιαστικά η πρώτη επαγγελματική ομάδα. Ο Αστέρας είχε τρομερό επίπεδο οργάνωσης και ανθρώπους, οι οποίοι αγαπούν τον σύλλογο. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι ιστορικό σωματείο, με πρόεδρο (σ.σ. Μονεμβασιώτης), ο οποίος θυσιάζει πολλά για το καλό του”.

“Κοντρέρας και τραυματισμοί”

- Ποιον θα ήθελες οπωσδήποτε για συμπαίκτη σου, απ’ όσους αγωνίστηκες;
“Αγωνίστηκα όντως με πάρα πολλούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές. Αν είχα να διαλέξω μόνο έναν; Τον Πάμπλο Κοντρέρας”.

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχεις αντιμετωπίσει ως ποδοσφαιριστής;

“Τα σημαντικά εμπόδια είναι οι τραυματισμοί. Δόξα τον Θεό, δεν είχα κάτι πολύ σοβαρό”.

- Τί έχεις κρατήσει από τον ΠΑΟΚ; Θα ήθελες να μοιραστείς μία ιστορία, την οποία δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

“Κρατώ όλες τις θετικές και τις αρνητικές στιγμές. Βασικά, όσες μπορώ να θυμάμαι. Αυτές είναι εξάλλου, που χτίζουν τις εμπειρίες”.

“Αν έκανα υπομονή...”

- Γιατί αποφάσισες να φύγεις από τον ΠΑΟΚ;

“Εφυγα σε μία εποχή, λίγους μήνες πριν έρθει στην ομάδα ο κ. Σαββίδης, κι ενώ είχα υπογράψει τον προηγούμενο χρόνο τετραετές συμβόλαιο. Τότε είχε αναλάβει, τη στιγμή που έφυγα, ο κ. Βρύζας με προπονητή τον κ. Δώνη. Είχαν αποφασίσει να φύγω από το ρόστερ.

Ετσι, αφού δεν με ήθελαν, επέλεξα να σπάσω το συμβόλαιο, που νομίζω ήταν λάθος κίνηση τότε. Ηθελα να πάω κάπου, όπου με υπολόγιζαν και θα με θεωρούσαν σημαντικό. Ετσι είχα φύγει και πήγα στον ΠΑΣ Γιάννενα.

Βέβαια, πριν υπογράψω στον ΠΑΣ, είχαμε δώσει τα χέρια με ομάδα από τη Ρωσία. Ωστόσο, η συμφωνία δεν επικυρώθηκε στην πράξη, διότι δέχτηκαν μεγάλη ποινή για απαγόρευση μεταγραφών. Δεν πήγα τελικά. Βέβαια, συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Είναι οι συγκυρίες. Για κάποιες φορές γίνονται για καλό και άλλες όχι…”.

- Γιατί λες ότι ήταν λάθος κίνηση;

“Ηθελα να βρίσκομαι σε μία ομάδα με διοίκηση, όπως του κ. Σαββίδη. Αν δεν είχα αποφασίσει να φύγω τότε και έκανα υπομονή, θα ήμουν εκεί. Ηθελα να ζήσω τον ΠΑΟΚ με δυνατή διοίκηση, ως ποδοσφαιριστής. Ημουν εκεί από τα 16 μου. Πάντα το θέμα ήταν μία δυνατή διοίκηση, η οποία θα άλλαζε τα πάντα. Ηθελα να το ζήσω.

Βέβαια, δεν με άφηναν να συμμετέχω στις προπονήσεις εκείνη την περίοδο. Εκανα μόνος μου στις 8 η ώρα το πρωί, κι αυτό με επηρέασε ψυχολογικά.

Εδώ ταιριάζει η συγκυρία. Από την άλλη, δεν το παρεξηγώ, επειδή όταν μία ομάδα δεν θέλει κάποιον, υπάρχουν κάποιες πιέσεις, όπως αυτές, που έζησα. Τόσο με τον κ. Βρύζα, όσο και με τον κ. Δώνη δεν έχω κανένα απολύτως θέμα.

Πολύ απλά, δεν τους άρεσα ως ποδοσφαιριστής. Είναι τελείως αποδεκτό. Ισως ένα αρνητικό ήταν ότι δεν με επέτρεπαν να προπονούμαι με την ομάδα, αλλά ίσως αυτό δεν έφερνε την καλύτερη πίεση για να φύγω.

Πρόσεξε, δεν το λέω ως παράπονο, για να μην παρεξηγηθώ. Απλά, έτσι έχει η όλη κατάσταση”.

“Υψηλοί στόχοι, καθημερινός αγώνας”

- Είχες κάποιο πρότυπο;

“Ο Ζιντάν είναι ο ποδοσφαιριστής, τον οποίο έχω παρακολουθήσει περισσότερο από κάθε άλλον. Αυτόν είχα ως πρότυπο από μικρός”.

- Παίζει ρόλο η εξωγηπεδική ζωή για τους ποδοσφαιριστές ή όλα έχουν να κάνουν μόνο με την παρουσία τους στο γήπεδο;

“Οσο σημαντικός είναι ο ρόλος κάθε ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο, άλλο τόσο είναι και εκτός γηπέδου. Για μένα είναι 50% στο γήπεδο και το άλλο μισό εκτός αγωνιστικού χώρου”.

- Τί θα ήθελες να περάσεις ως μήνυμα στον επίλογο;

“Υψηλούς στόχους και καθημερινό αγώνα, με στόχο τη βελτίωση στη ζωή μας και στη δουλειά μας”.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news