Τρίτο διαδικτυακό επιμορφωτικό σεμινάριο της ΕΠΣ Μακεδονίας

Προβλήθηκε το τρίτο διαδικτυακό επιμορφωτικό σεμινάριο της ΕΠΣ Μακεδονίας για προπονητές αναπτυξιακών ηλικιών και υπευθύνους Ακαδημιών, μέσω της EPSM.TV και, το παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αρκετά άτομα.

Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και προπονητής ποδοσφαίρου, Νίκος Φράγκος ανέπτυξε το θέμα: «Προσέγγιση και δόμηση της προπονητικής μονάδας στην αναπτυξιακή ηλικία Κ 6» και μεταξύ άλλων τόνισε:

«Η ποδοσφαιρική προετοιμασία είναι μία μακροχρόνια διαδικασία η οποία κρατάει 12 με 14 χρόνια. Αρχίζει από την προσχολική ηλικία των 4 χρονών και φτάνει μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών, δηλαδή στα 18 τους. Η προπόνηση είναι μία μεθοδική λειτουργία και ένα παιδαγωγικό – διδακτικό – νοητικό ερέθισμα που δίνεται από τον προπονητή. Είναι επίσης, μία βιολογική λειτουργία με κινητικό ερέθισμα επιβάρυνσης για τα παιδιά.

Τα παιδιά του σήμερα είναι της πολυκατοικίας και του τσιμέντου. Εάν τα παιδιά τα προσεγγίσουμε, σύμφωνα με το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται, διαπιστώνουμε ότι στην πλειονότητά τους είναι παιδιά αστικών περιοχών. Παιδιά κλεισμένα – περιορισμένα στο διαμέρισμα, μέσα σε τέσσερις τοίχους, με περιορισμένες έως μηδαμινές επιλογές για κινητική έκφραση και ελεύθερο παιχνίδι σε χώρους του τύπου της παλιάς δημιουργικής αλάνας.

Η ακαδημία αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο της παλιάς αλάνας για την αντιστάθμιση των ελλείψεων, αλλά και την εξοικείωση του παιδιού με το ποδόσφαιρο.

Σ’ αυτήν την ευαίσθητη αναπτυξιακή ηλικία (4 έως 6 χρονών) ο προπονητής είναι από τα ελάχιστα πρόσωπα που γνωρίζει το παιδί, πέραν της οικογενείας του και εκ των πραγμάτων αποτελεί τον πρώτο του ήρωα. Αυτός και ο δάσκαλος ή η δασκάλα του στο σχολείο. Ο προπονητής τα κάνει όλα. Γίνεται φίλος και είναι ένα πραγματικό πρότυπο για τα παιδιά. Η συμπεριφορά του προπονητή πρέπει να είναι πατρική και παιδαγωγική. Να επικοινωνεί μαζί τους και να μιλάει στη γλώσσα τους.

Σε ηλικία 4 ή 5 χρονών είναι μια καλή ηλικία για να πάμε το παιδί μας στο γήπεδο. Μέχρι 12 χρονών αγόρια και κορίτσια μπορούν να παίζουν μαζί. Μπορούμε να πάμε στα σχολεία και να δημιουργήσουμε μικτά τμήματα. Είναι απαραίτητη η συνεργασία σωματείων – προπονητών και γονέων, ν’ ανοίξουν δίαυλο επικοινωνίας και να αποσαφηνίσουν τη φιλοσοφία της ομάδας, τους στόχους και τους σκοπούς. Όλοι μας είμαστε ένα και πρέπει να αγκαλιάσουμε όλα τα παιδιά, όπως είναι…»