Τριγκώνης: "Ένας πλήρης οδηγός ζωής"

Μία ζωή μέσα στη θάλασσα. Δεν είναι και λίγα 35 χρόνια. Ο Κώστας Τριγκώνης είναι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής. Έχει κατακτήσει συνολικά 45 τίτλους στην ιστιοπλοΐα, έχοντας συμμετοχή και σε 4 Ολυμπιάδες! Μεγάλο επίτευγμα. Τα 11 χρόνια ήταν με τον Ανδρέα Κοσματόπουλο στα "470", άλλα τόσα είναι πλέον με τον Ιορδάνη Πασχαλίδη στα Tornado. Παράλληλα, ένα και πλέον χρόνο τώρα, είναι και με τη Σοφία Μπεκατώρου σε μία νέα κατηγορία, στο "Nacra 17".

Ξεχωρίζει για το πνεύμα του νικητή, που τον διακρίνει και την επιμονή του στην επίτευξη του στόχου. Είναι προσηλωμένος να εργάζεται για τον στόχο, που θέτει, με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, που προσαρμόζεται στις περιστάσεις.

Πριν από μία εβδομάδα κατέκτησαν από κοινού με τον Πασχαλίδη την πρώτη θέση στο Πανευρωπαϊκό.

Πλέον, ο πρώτος στόχος στην παρούσα φάση είναι το Project των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο το 2016. Μπορεί να είναι στα 46 του, αλλά συνεχίζει την προσπάθεια... Ο Κώστας Τριγκώνης αποκαλύπτεται σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στη "Metrosport".

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΣΜΠΑΡΕΛΑ

- Κώστα, πώς προέκυψε η ενασχόληση σου με την ιστιοπλοΐα;

"Από φωτιά...".

- Τι εννοείς;

"Ήμασταν διακοπές στη Θάσο. Να σου πω, ότι δεν πρόλαβα να γνωρίσω τους παππούδες μου. Εκείνη την περίοδο, ψάρευε ο Μιχάλης Τσουκαλάς, παππούς μου εξ αγχιστίας. Εγώ έβαλα φωτιά και οι γονείς μου, με κυνηγούσαν για να με μαλώσουν. Ο παππούς για να με γλιτώσει, με πήρε μαζί του και σαν τιμωρία με έβαλε να βάζω κουπί, να μαζεύω παραγάδια. Έπρεπε να ξυπνάω τέσσερις το πρωί... Κατάλαβε ότι είχα τρομακτική ύφεση στην ιστιοπλοΐα. Πρότεινε στον πατέρα μου να με κάνει κωπηλάτη".

- Δεν την προτίμησες όμως...

"Είδα τα πανάκια και είπα στον παππού μου ότι θέλω να πάω εκεί. Αυτό ήταν..."

- Ασχολήθηκες μικρός και με άλλα αθλήματα;

"Έπαιζα μπάσκετ. Είναι η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Ήθελα να γίνω και προπονητής. Διάβαζα, έκανα σκάουτινγκ, αλλά όταν δοκιμάστηκα στο εφηβικό, έπρεπε να είχες μπάρμπα στην κορώνη. Καλές εποχές, ήταν τότε. Στην ιστιοπλοΐα δεν χρειαζόταν σπρώξιμο. Το αγαπούσα κιόλας. Δεν είχα διανοηθεί, ωστόσο, ότι θα φτάναμε σε τέτοιο επίπεδο. Ανοίξαμε ουσιαστικά το δρόμο...".

"Δεν εκτιμάται με χρήματα"

- Το παλμαρέ σου είναι πλούσιο. Νιώθεις γεμάτος μετά από τόσους τίτλους;

"Αν ένιωθα γεμάτος, τότε θα έβγαινα στη σύνταξη. Δεν είναι οι τίτλοι το ζητούμενο. Πέτυχα πολλά, αγαπώ όμως αυτό που κάνω. Είναι τρόπος ζωής. Ακόμη και τώρα φέρνουμε τίτλους. Τα όσα έχω καταφέρει, είναι αποτέλεσμα της εκτίμησης και της αγάπης, που νιώθω για αυτό το άθλημα. Δεν έχω γίνει πλούσιος, αλλά δε μετανιώνω για τις επιλογές μου. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, είδα άλλες κουλτούρες, άλλους ανθρώπους και είναι ένα άθλημα που εξελίσσεται συνέχεια, είναι κάτι που μου δίνει ζωή και αυτό είναι ανεκτίμητο. Δεν εκτιμάται με χρήματα".

- Άλλο ο αθλητισμός, άλλο ο πρωταθλητισμός, έτσι; Τι χρειάζεται για να κάνεις πρωταθλητισμό;

"Ο αθλητισμός είναι υγεία. Ο πρωταθλητισμός πάλι είναι κατάχρηση. Απαιτεί θυσίες, πολύωρη ενασχόληση. Απαιτεί αφοσίωση, πειθαρχία, πίστη και υπομονή. Αφαιρεί χρόνο από την προσωπική σου ζωή. Δε μετάνιωσα όμως παρά το ότι αντιμετώπισα δυσκολίες. Στον πρωταθλητισμό, λύνεις τα όποια προβλήματα, ωστόσο ανεβάζεις επίπεδα και έχεις νέα δεδομένα. Αυτή είναι όμως και η ομορφιά του. Επίσης, η τεχνολογία παίζει πλέον σημαντικό ρόλο. Γενικά, αλλά και στην ιστιοπλοΐα ειδικά. Ο οικονομικός παράγοντας είναι επίσης σημαντικός, φυσικά, για να έρθουν οι επιτυχίες. Δε σημαίνει ωστόσο ότι θα τα καταφέρεις κιόλας, αν έχεις χρήματα. Πιστεύω, πώς είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, μία σύνθετη διαδικασία ο πρωταθλητισμός". 

- Γιατί όχι ταλέντο;

"Παλιά το ταλέντο σήμαινε τη δυνατότητα κάποιων ανθρώπων να αφομοιώνουν δεξιότητες, ενώ τώρα ταλέντο είναι να αντέχεις σε επίπονες διαδικασίες και δραστηριότητες. Ο όγκος της δουλειάς είναι μεγάλος. Πρέπει να είσαι συγκεκριμένος για να πετύχεις συγκεκριμένα πράγματα και στόχους. Παλιά, αν είχες απλά τη δεξιότητα ήταν πιο εύκολο".

- Σε ενοχλεί που δεν έχει τόση δημοσιότητα;

"Κάποτε με ενοχλούσε. Τώρα, με αφήνει παγερά αδιάφορο σε ένα βαθμό. Αν είχαμε προβολή, βέβαια, θα είχαμε περισσότερους χορηγούς κοντά μας. Σαν Κώστας δεν με απασχολεί πλέον, καθώς με γεμίζει αυτό που κάνω. Θεωρώ, ότι η δημοσιότητα προβάλει λάθος πρότυπα. Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα, εξαιρώ τον εαυτό μου, που κάνουν απίστευτα πράγματα. Επιστήμονες, γιατροί, φυσικοί, ηλεκτρονικοί, ότι μπορείς να φανταστείς και δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης που πρέπει. Και τα πρότυπα που προβάλλονται - κάνουν καλή δουλειά δεν λέω - ωστόσο εγώ θα ήθελα ισορροπία. Χρειαζόμαστε και τους διασκεδαστές, ηθοποιούς, τραγουδιστές, παρουσιαστές, αλλά πρέπει να προβάλλουμε και την άλλη Ελλάδα, που εργάζεται σκληρά. Δεν έχει σημασία αν πουλάει ή όχι. Η κρίση βασίζεται στο ότι δεν παράγουμε. Μήπως πρέπει να ρίξουμε την προσοχή μας και αλλού;" 

- Είναι μόνο στην Ελλάδα πιστεύεις, αυτό;

"Γενικότερο είναι το κακό. Δεν λέω ότι είναι μόνο στην Ελλάδα. Ίσως λόγω καιρού, αλλά και συνθηκών, να μας έχει παρασύρει λίγο παραπάνω".

"Γίνεσαι αυτόνομος και αυτάρκης"

- Γιατί ένας πιτσιρικάς να ασχοληθεί ενεργά με το άθλημα; Τι θα του συμβούλευες;

"Είναι άθλημα με ανοικτό περιβάλλον. Ευμετάβλητο. Οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν. Μόνο και μόνο γι΄αυτόν τον λόγο είναι συνυφασμένο με τη ζωή. Καθημερινά αλλάζουν τα δεδομένα. Πιστεύω, ότι όποιος μπορέσει και το κατανοήσει, θα είναι μία συνεχής μαθησιακή διαδικασία. Γίνεται αυτόνομος και αυτάρκης. Πιστεύω, ότι μπορείς έτσι να ανταποκριθείς στις αναποδιές της ζωής. Όταν μπορείς να προβλέψεις τις συνθήκες στη θάλασσα, τότε μπορείς να κάνεις πολλά. Μπορεί να παλεύεις για το αποτέλεσμα και να προκύψει μπουρίνι και να παλεύεις ξαφνικά για τη ζωή σου και την επιβίωση σου. Πρέπει να κάνεις κάτι για να επιβιώσεις. Θα δεχθείς τη μοίρα σου και θα πεις πνίγομαι; Όχι, φυσικά...  Είναι σπορ, που σου δίνει στοιχεία, τα οποία θα βρεις χρήσιμα στη ζωή σου. Η ουσία δεν είναι να γίνεις πρωταθλητής. Είναι ένας πλήρης οδηγός ζωής".

- Είναι σημαντικός ο συναθλητής σου. Από τις συνεργασίες, που έχεις κάνει μέχρι τώρα, είσαι ικανοποιημένος;

"Βέβαια, είναι σημαντικός. Είμαι Έλληνας, αλλά έχω κατανοήσει την έννοια της συνεργασίας. Αν συνεργαζόμασταν στην κρίση, δεν θα είχαμε αυτά τα προβλήματα. Θα ήμασταν ενωμένοι. Τουναντίον σκοτωνόμαστε και καιροφυλακτούμε για την εξουσία. Η συνεργασία είναι "must". Θα σώσει το τομάρι σου στη δύσκολη στιγμή. Εκεί έξω είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα. Είναι σημαντική η έννοια της ομάδας. Ιερή".

- Έχετε δημιουργήσει τον "Άνεμο της Ελλάδας". Θέλεις να μας εξηγήσεις για αυτή την κίνηση;

"Η λογική είναι να μαζέψουμε την τεχνογνωσία, που έχουμε από μόνοι μας και όταν τελειώσει το πρότζεκτ του Ρίο, θέλουμε να περάσουμε αυτή την τεχνογνωσία σε νέα παιδιά. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα "πακέτο" σε κάποιον, για να φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Οι επιτυχίες ερχόντουσαν αποσπασματικά. Η γνώση δεν περνούσε στους επόμενους. Κερδίζουν αθλητές και ελάχιστοι ασχολούνται με την προπονητική. Μιλάω για τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Εμείς θέλουμε να είμαστε η αρχή. Ο τρόπος είναι άλλωστε κοινός για όλα τα αθλήματα. Αλλάζουν μόνο τα τεχνικά χαρακτηριστικά και οι ανάγκες σε κάθε άθλημα. Η νοοτροπία και ο τρόπος λειτουργίας είναι κοινός".

- Στην Ελλάδα έχει μέλλον το άθλημα; Πώς είναι η κατάσταση στο εξωτερικό;

"Έχει. Με 11 χιλιάδες χιλιόμετρα παραλίες φυσικά έχει. Και σαν έννοια αναψυχής, κοινωνικοποίησης, συνεύρεσης ανθρώπων. Δημιουργική απασχόληση. Θεωρώ ότι έχουμε όλες τις δυνατότητες να είμαστε οι κορυφαίοι στον κόσμο, αρκεί να οργανωθούμε, να αποφασίσουμε τι θέλουμε και πως το θέλουμε, να έχουμε πλάνο. Έχουμε την ποιότητα και τα εχέγγυα. Μπορούμε να το πετύχουμε. Έχω δει και στο εξωτερικό καταστάσεις. Μας λείπει, πιστεύω, το πλάνο. Θεωρώ ότι είμαστε δουλευταράδες ως λαός".

- Είσαι και προπονητής. Καλύτερο από το να είσαι αθλητής; Πιο δύσκολο;

"Για μένα, είναι πιο δύσκολο. Η μέρα σου τελειώνει ως αθλητής. Εσύ ως προπονητής πρέπει να συνεχίσεις να σκέφτεσαι και να λειτουργείς γι' αυτόν. Είναι ιερός ο ρόλος του προπονητή. Έχω ψυχές, που γαλουχώ. Ο προπονητής προγραμματίζει. Δεν σηκώνει εκεί λάθη". 

"Το Ρίο και η Πολιτεία"

- Με τι ασχολείσαι πλέον; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;

"Έχουμε πλάνο. Σαν αθλητής. Στα 46 μου. Έχω ξεκινήσει ήδη την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο το 2016. Η κατηγορία είναι άλλωστε νέα. Μπήκε τον Σεπτέμβριο του 2012. Αναφέρομαι στη "Νacra 17".

- Για όσους δε γνωρίζουν, μπορείς να μας εξηγήσεις τι διαφορά έχει το "470" με τα Tornado (καταμαράν), αλλά και για το "Nacra";

"Το ένα έχει κήτος, το καταμαράν έχει δυο. Το ένα είναι φόρμουλα (σ.σ. το Tornado) και το άλλο, το Nacra είναι πιο τρελό, ίπταται. Είναι επικίνδυνο και συνάμα προκλητικό. Το 470 είναι πανεπιστήμιο. Θα σε βοηθήσει σε τεχνικές γνώσεις. Οι τρεις αυτές κατηγορίες είναι για υψηλό επίπεδο".

- Θα μπορούσε κάποιος να σε ρωτήσει. Βγάζεις χρήματα, σε σχέση με κάποια άλλα σπορ;

"Μπαίνω και μέσα. Αυτοχρηματοδοτούμενη είναι η προσπάθεια. Συνάπτουμε χορηγίες, που μπορούν μας βοηθήσουν".

- Από την πολιτεία είσαι ευχαριστημένος;

"Δεν είμαι ευχαριστημένος, όχι γιατί η Πολιτεία δεν μου δίνει χρήματα. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει άλλωστε να παίρνουμε από το κράτος, τον πατερούλη όλων. Είμαι όμως δυσαρεστημένος, γιατί δεν έκανε ένα πλαίσιο, να επιτρέψει στους αθλητές για να κλείνουν χορηγίες, έτσι ώστε να χρηματοδοτηθεί ο ελληνικός αθλητισμός. Δεν μπορούν να πάρουν άδειες από τη δουλειά για τα ολυμπιακά προγράμματα και χίλια άλλα. Έτσι, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε γόνιμο έδαφος... Δεν υπάρχει αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Ψάχνουμε χορηγούς, όταν δεν υπάρχει το φορολογικό πλαίσιο!".

- Κώστα, ο επίλογος σε σένα. Τι θα ήθελες να προσθέσεις;

"Πολλά είναι, αυτά που θέλω να πω. Υπάρχουν παρεμβάσεις, που μπορούν να γίνουν από την Πολιτεία. Τα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν στον αθλητή, για να τρέξει το πρόγραμμα του. Η Πολιτεία θα μπορούσε να σου δώσει τη βάση, τη μόρφωση, για να χτίσεις πάνω σε αυτό. Σεμινάρια επιμορφωτικά, ετήσια camp με συμμετοχή αθλητών σε τεχνογνωσία. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν ακατάλληλοι άνθρωποι σε ακατάλληλες θέσεις. Κάποιοι ήθελαν βεβαίως να βοηθήσουν, αλλά μέχρι να μάθουν το αντικείμενο, άλλαζαν τα πολιτικά δεδομένα. Χρειαζόμαστε ανθρώπους να δουλέψουν σε συγκεκριμένα πρότζεκτ. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, όμως... Έχουμε ιδέες και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα. Θέλω επίσης, να ευχαριστήσω τους χορηγούς μας, την Κατερίνα Παναγόπουλου, που είναι πρόεδρος του Πανελληνίου Αθλητικού Συλλόγου γυναικών "Καλλιπάτειρα", που είναι ο μέγας χορηγός μας. Όπως και τη "SuperFastFerries", αλλά και τη "RedBull". Επίσης, θα πρέπει να αναφερθούμε και στον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών, που στηρίζει τις προσπάθειες της "Ελπίδας". Είμαστε εθελοντικά δότες μυελού των οστών. Γινόμαστε δότες και σε περίπτωση που το δείγμα μας είναι συμβατό με κάποιο παιδί, που πάσχει από λευχαιμία, τότε είμαστε υποψήφιοι δότες. Είμαστε επομένως αλληλέγγυοι, σε οτιδήποτε προάγει την αλληλεγγύη, κάτι που λείπει από την κοινωνία μας".

Ένα βιογραφικό γεμάτο τίτλους

* Ο Κώστας Τριγκώνης γεννήθηκε το 1970 στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας και ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα από την ηλικία των 9 ετών. Η καταγωγή του είναι πάντως από τη Βέροια.

* Το παλμαρέ του είναι πλούσιο. Έχει κατακτήσει 25 Εθνικούς τίτλους, 3 Βαλκανικούς,1 Μεσογειακό, 9 Ευρωπαϊκούς (6 χρυσά, 2 αργυρά και 1 χάλκινο) και 7 Παγκόσμιους τίτλους (4 χρυσά, 2 αργυρά, 1 χάλκινα) στις κατηγορίες "470 Aνδρών" και Tornado (Καταμαράν)!

* Συμμετείχε ως τώρα σε τέσσερις Ολυμπιάδες: Ατλάντα 1996, Σίδνεϊ 2000 (στέφθηκε 8ος Ολυμπιονίκης), Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008!

* Από το 1995 έως το 2004 ήταν πάντα στο Τop 5 της παγκόσμιας κατάταξης. Πιο συγκεκριμένα, βρισκόταν στη θέση Νο 1 από το 1995 έως το 1997 και από το 2000 έως το 2003.

* Είναι μόνιμο μέλος της Εθνικής ομάδας από το1986.

* Το 2001 ψηφίστηκε από τους δημοσιογράφους της Θεσσαλονίκης ως ο καλύτερος αθλητής της πόλης.

* Στην πρώτη του συμμετοχή, σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, με τον Ανδρέα Κοσματόπουλο κατέλαβε την 7η θέση. Την ίδια θέση κατέλαβε επίσης και την πρώτη φορά, όταν συνεργάστηκε με τον Ιορδανίδη Πασχαλίδη.

* Είναι ο πρώτος Έλληνας ιστιοπλόος, που συμμετείχε σε αγώνες του ‘America’s Cup’, ενώ αποτελεί ενεργό μέλος της διεθνούς ιστιοπλοϊκής κοινότητας ως αντιπρόεδρος της διεθνούς ομοσπονδίας ιστιοπλοϊκών σκαφών τύπου Tornado.

* Ο Κώστας είναι επίτιμος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού με το βαθμό του Yποπλοιάρχου.

* Είναι διεθνής προπονητής ιστιοπλοΐας, αν και σταμάτησε φέτος. Είναι κάτοχος διπλώματος Φυσικής Αγωγής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.