ΤΟΥΣ ΘΡΥΛΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΣ» τους κρατάς μέσα στην ψυχή σου και ζεις μαζί με την μνήμη τους

Ο θρυλικός «Καίσαρας», ο γενναιόψυχος και ανίκητος πολεμιστής, έδωσε την τελευταία του μάχη με έναν αδυσώπητο και ανελέητο εχθρό. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός, παρά το γεγονός ότι οι πανέλληνες και ιδιαίτερα οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του ΠΑΟΚ ήταν γνώστες της κρισιμότητας της κατάστασης της υγείας του και παρακολουθούσαν με ιδιαίτερη αγωνία τις εξελίξεις, εκφράζοντας με τον οποιοδήποτε τρόπο την συμπαράσταση τους. Το σοκ ισχυρότατο, η απώλεια οδυνηρή. Βαρύ το πένθος στην ασπρόμαυρη οικογένεια. 

Ιδιαίτερα επώδυνο στους δικούς του αλλά και σε κάποιους από τους πολύ στενούς και έμπιστους φίλους του. Ανάμεσα τους έχω κάθε λόγο να θεωρώ και τον εαυτό μου. Στα όσα έζησα μαζί του δεκαετίες ολόκληρες στις ατέλειωτες συζητήσεις που είχαμε για τον ΠΑΟΚ, έγινα κοινωνός πολύτιμων και ακριβών παρακαταθηκών. Μου εμπιστεύτηκε απόρρητα και πολύ σοβαρά γεγονότα που σημάδεψαν την καριέρα του. Μερικά από αυτά κατά καιρούς τα παρουσίασα σε άρθρα μου η σε κάποιες από τις λίγες ραδιοφωνικές μου παρεμβάσεις, όταν διαπίστωνα ότι κάποιοι ανιστόρητοι κακοποιούσαν και διαστρέβλωναν την ιστορία του ΠΑΟΚ. 

Δεν είναι όμως της στιγμής και της ώρας όλα αυτά. Σήμερα στο μυριόστομο και συγκλονιστικό κατευόδιο στον θρυλικό «Καίσαρα», έχω να προσθέσω έναν αστερίσκο με μια κατά την άποψη μου σημαντική επισήμανση. Ότι: «Τους θρύλους δεν τους αποχαιρετάς, αλλά τους κρατάς μέσα στην ψυχή σου και ζεις μαζί με την μνήμη τους». Και ο Σταύρος Σαράφης ήταν ένας θρύλος. Συλλυπούμενος τους δικούς του, τη σύζυγο του, τον γιο του και τα εγγόνια του και προσευχόμενος για την ανάπαυση της ψυχής του αγαπημένου μου φίλου, έκρινα επίκαιρο να αναδημοσιεύσω πολύ πρόσφατο άρθρο μου, πριν από λίγες ημέρες, στη διάρκεια της περιπέτειας του, μέσα στο οποίο θα δείτε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα που αφορούν τον τεράστιο Σταύρο Σαράφη: 

«Συγκλονισμένη η «οικογένεια ΠΑΟΚ» παρακολουθεί τη σκληρή μάχη που δίνει ένας θρύλος - παιδί δικό της – του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του λαοφιλέστατου σωματείου, εκδηλώνουν με τον οποιοδήποτε τρόπο την αγωνία και το ενδιαφέρον τους, συγχρόνως και μια εκπληκτική και ομόθυμη συμπαράσταση, ευχόμενοι και προσευχόμενοι για να βγει και πάλι νικητή, ο γενναίος πολεμιστής που δεν έχασε καμία μάχη από τις πολλές που έδωσε μέχρι τώρα. 

Δύσκολες ώρες για τον μεγάλο Σταύρο Σαράφη. Κάποτε είχα γράψει σε ένα σχόλιο μου που αφορούσε την ανεπανάληπτη ομάδα του 1970 πως το «δίδυμο» Κούδα – Σαράφη σε οδηγούσε παρορμητικά και χωρίς να το θέλεις, σε έναν συσχετισμό με τα δύο κεφάλια των δύο αετών του ιστορικού εμβλήματος του ΠΑΟΚ. Αναντίρρητα αυτό το αξεπέραστο «δίδυμο» προσέγγισε αλλά και εντάχθηκε με σταθερότητα στα πλαίσια των θρύλων. Παλεύει ο Σταύρος ο φίλος μου, που με συνδέουν πολλά ιστορικά και ενδιαφέροντα μαζί του. Αγωνίστηκα με την εφημερίδα μου για την μεταγραφή του. Μετά από αυτό δεθήκαμε με μια φιλία στέρεη που ξεπερνάει τον μισό αιώνα. 

Στη διάρκεια της οποίας με έπεισε να εγκατασταθώ στην Επανωμή, στο χωριό του, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα δεκαετίες ολόκληρες να ασχολούμαστε με τι άλλο, πέρα από την αγαπημένη μας ομάδα. Ατέρμονες συζητήσεις, εξομολογήσεις, διαφωνίες και αποκαλύψεις μυστικών που τα ενταφιάζαμε, για να μην προκαλέσουμε αναταράξεις και για να μην ξύνουμε πληγές. Η κατάσταση του είναι κρίσιμη. Ελπίδες υπάρχουν και ελπίζω ότι ενισχύονται με τις ευχές και τις προσευχές της μεγάλης ασπρόμαυρης οικογένειας, αλλά και του συνόλου των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, που πάντοτε έδειχναν έναν ειλικρινή σεβασμό απέναντι στην προσωπικότητα και στο ταλέντο του. 

Η είδηση της περιπέτειας και του κινδύνου που διέτρεχε, διακινήθηκε ταχύτατα, αλλά και με έναν σεβασμό ανάλογο απέναντι σε ένα ζωντανό θρύλο του ποδοσφαίρου. Προσωπικά εύχομαι και προσεύχομαι κι εγώ μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες φίλων του ΠΑΟΚ, ο φίλος μου να σηκωθεί όρθιος και με την πρώτη ευκαιρία να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να εγκατασταθεί σε αυτήν, που ήταν το δεύτερο σπίτι του. Συνεχίζοντας να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ΠΑΟΚ, στην ομάδα που υπηρέτησε επί 45 χρόνια (17 συναπτά φορώντας και τιμώντας τη φανέλα του και τα υπόλοιπα πιστός εθελοντής και στρατιώτης, υπηρετώντας ως προπονητής και τεχνικός διευθυντής στα ένδοξα, αλλά και στα πέτρινα χρόνια). 

Ο «Καίσαρας» με το σπαθί του θεωρείται και είναι ξεχωριστός όχι μόνο σαν ποδοσφαιριστής. Σημαντικός σταθμός στην καριέρα του αποτελεί η απόφαση του να μείνει για πάντα στον ΠΑΟΚ, απορρίπτοντας στο κλείσιμο της οκταετίας του, την πρόταση της ΑΕΚ (Μπάρλος) να του δώσει ανοιχτή επιταγή 5 εκατομμυρίων δραχμών. Εμεινε όμως στον ΠΑΟΚ με πολύ λιγότερα (1 εκατομμύριο 300 χιλιάδες δραχμές) επιδεικνύοντας πόσο αγαπούσε τον δικέφαλο. Στο φινάλε της καριέρας του οι τίτλοι και οι διακρίσεις του, τον καθιστούν και τον κατατάσσουν σε περίοπτη θέση στη λίστα των κορυφαίων του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για τον ΠΑΟΚ, με 37 συμμετοχές στις Εθνικές ομάδες (και 7 τέρματα), με νομοτελειακή παρουσία στις κατακτήσεις τριών τίτλων (πρωτάθλημα Ελλάδας 1975-76 και κύπελλα 71-72, 73-74). Στο βιογραφικό του, τα ευρωπαϊκά εγκώμια για το ταλέντο του νεαρού και σεμνού Επανωμίτη από ιερά τέρατα εκείνης της εποχής (παίκτες του Άγιαξ και της Μίλαν) εντυπωσίασαν».

ΥΓ: Ζητώ συγνώμη από όλους του συναδέλφους που μου ζήτησαν χθες να πω δυο κουβέντες για τον «Καίσαρα», γνωρίζοντας το δέσιμο που είχαμε. Ειλικρινά δεν ήμουν σε θέση και σε ψυχολογική κατάσταση να το κάνω.

*Στη φωτογραφία, η πρώτη συνέντευξη με τον πιτσιρικά που τράνεψε και έφτασε στον ουρανό.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook