Είναι από τους ποδοσφαιριστές που έχουν διαπρέψει σχεδόν σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκαν ως νέοι, κέρδισε αρκετά τρόπαια και ατομικές διακρίσεις και φόρεσε τη φανέλα της ομάδας που λάτρεψε από μικρό παιδί.
Ο Φικάγιο Τομόρι άρχισε τη ζωή του από τον Καναδά, μετακόμισε στο Λονδίνο και με τις ευλογίες του πατέρα του μπήκε στις ακαδημίες της Τσέλσι. Περιπλανήθηκε αρκετά μέχρι να βρει στο δρόμο του τον Φράνκ Λάμπαρντ και να πάρει φανέλα βασικού στην πρώτη ομάδα.
Ο κορωνοϊός τον κλόνισε αλλά ο Πάουλο Μαλντίνι είχε το αντίδοτο. Το πάθος των Ιταλών φιλάθλων του έδωσε ξανά νόημα στη ζωή του, γέννησε τη φλόγα που έμοιαζε να είχε χαθεί και ο 25χρονος αμυντικός απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο που πατά στο χορτάρι.
Από τον Καναδά στο Λονδίνο
Ήρθε στον κόσμο στις 19 Δεκεμβρίου του 1997 στο Κάλγκαρι του Καναδά. Οι γονείς του κατάγονται από το Οσόγκμπο που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Νιγηρία. Λίγο πριν γεννηθεί, αποφάσισαν να αποχαιρετήσουν τα πάτρια εδάφη και να μετακομίσουν αρχικά στο Λάγος της Νιγηρίας και έπειτα, στον Καναδά. Έμειναν εκεί για επτά χρόνια αλλά γεννήθηκε μέσα τους η ανάγκη να εκτεθούν σε μια νέα κουλτούρα και να αλλάξουν περιβάλλον για αυτό και πήραν τις βαλίτσες τους στο χέρι και εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο.
Ο Τομόρι φοιτούσε σε ένα σχολείο που του έδινε την ευκαιρία να μάθει τις απαραίτητες γνώσεις και ταυτόχρονα, να εξασκεί τις ικανότητες του και στο ποδόσφαιρο. Οι σχολικοί αγώνες και τα «μπράβο» των δασκάλων του τού γέννησαν την επιθυμία να ασχοληθεί επαγγελματικά.
Οι γονείς του και ο ίδιος από μικρό παιδί υποστήριζαν την Τσέλσι και έβαλε στόχο να γίνει μέλος της ακαδημίας των Λονδρέζων. Φυσικά, δεν ήταν τόσο εύκολο. Έπρεπε να κάνει υπομονή, να δουλέψει σκληρά για να μπορέσει να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Δεν άργησε να έρθει αυτή η στιγμή καθώς οι σκάουτερς του αγγλικού συλλόγου τον εντόπισαν και τον κάλεσαν για δοκιμές στο κέντρο ανάπτυξης.
Έλαμψε στις ακαδημίες της Τσέλσι
Μόλις στα οκτώ του χρόνια έγινε μέλος των ακαδημιών της Τσέλσι. Η εξέλιξη του ήταν ραγδαία και ανέβαινε γρήγορα τα σκαλοπάτια. Φρόντιζε να ακούει τις οδηγίες των προπονητών του και να εκτελεί με ακρίβεια ό,τι του ζητούσαν. Η σεζόν 2015-2016 ήταν το σημείο αναφοράς στη νεανική του καριέρα καθώς βοήθησε την ομάδα νέων του συλλόγου να πετύχει διαδοχικές νίκες στο UEFA Youth League και στο FA Youth Cup. Σκόραρε και στους δυο τελικούς και αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς στην ακαδημία.
Οι επιτυχίες και οι καλές εμφανίσεις δεν σταμάτησαν εκεί. Την επόμενη χρονιά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κ20 από την Αγγλία και τη μεθεπόμενη βοήθησε την Κ21 να κερδίσει το τουρνουά της Τουλόν.
Ο φόβος επιβεβαιώθηκε αλλά ο Λάμπαρντ τον «έσωσε»
Παρά τις ικανοποιητικές του παρουσίες, ήξερε ότι η Τσέλσι λατρεύει να δίνει δανεικούς τους νεαρούς παίκτες που ξεχωρίζουν από τις ακαδημίες της ώστε να πάρουν χρόνο συμμετοχής. Φοβόταν ότι δεν θα έπαιρνε την ευκαιρία να δείξει τις δυνατότητες του στην πρώτη ομάδα και εν τέλει, βγήκε αληθινός. Ολοκληρώνοντας τη θητεία του στα τμήματα υποδομής του συλλόγου, οι συμμετοχές στους «μεγάλους» ήταν αρκετά περιορισμένες και ο δανεισμός ήρθε ως φυσικό επακόλουθο.
Παραχωρήθηκε κατά σειρά σε Μπράιτον, Χαλ και Ντέρμπι. Στην πρώτη κατέγραψε μόλις 10 συμμετοχές ενώ στη δεύτερη ο χρόνος συμμετοχής αυξήθηκε καθώς έκανε 26 εμφανίσεις και μοίρασε και δύο ασίστ. Όμως, δεν ήταν ικανοποιημένος και αναζητούσε την ομάδα που θα τον εμπιστευτεί.
Ο Λάμπαρντ τον παρακολουθούσε και αποφάσισε να τον πάρει στην Ντέρμπι. Ο Τομόρι κατάλαβε ότι αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία και φρόντισε να επιβεβαιώνει καθημερινά τον Άγγλο ότι πήρε τη σωστή απόφαση. Κέρδισε φανέλα βασικού, βοήθησε την ομάδα να φτάσει στον τελικό των πλέι οφ του πρωταθλήματος και στο τέλος της χρονιάς πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη. Μια επίδοση που κατάφερνε πρώτη φορά ένας δανεικός παίκτης στην ιστορία του συλλόγου. Κατέγραψε 55 παιχνίδια, δύο γκολ και μια ασίστ.
Ο Άγγλος τεχνικός εκτίμησε τις ικανότητες του και όταν αντικατέστησε τον Μαουρίτσο Σάρι στον πάγκο της Τσέλσι, τον πήρε μαζί του. Ο Φικάγιο δεν μπορούσε να το πιστέψει. Πατούσε το χορτάρι μαζί με τους φίλους του και αγωνιζόταν με τη φανέλα της ομάδας που λάτρευε από παιδί. Ζούσε για την Τσέλσι και δεν ήθελε να χάνει στιγμή από τα παιχνίδια της. Πλέον, είχε και εκείνος φανέλα βασικού και φρόντισε να γράφει τις εμφανίσεις του σε βίντεο για να τις βλέπει μετά και να διορθώνει τον εαυτό του.
Όλα κυλούσαν όπως τα είχε ονειρευτεί αλλά ο κορωνοϊός του χτύπησε την πόρτα. Τίποτα δεν ήταν ίδιο ξανά. Ο χρόνος του περιορίστηκε, η ψυχολογία του άρχισε να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και δεν ήξερε τι να κάνει για να αλλάξει κατεύθυνση.
Η κλήση του Μαλντίνι και το σκουντέτο
Είχε πελαγώσει αλλά ένα ιταλικό νούμερο, άλλαξε τα πάντα. Ο Πάουλο Μαλντίνι τον κάλεσε για να του προτείνει να αγωνισθεί ως δανεικός στη Μίλαν. Όταν είπε στον πατέρα του τι είχε συμβαίνει, εκείνος απόρησε και έμοιαζε να μη το πιστεύει. Ένας θρύλος του ποδοσφαίρου τι ήθελε από το γιο του.
Μαθαίνοντας πληροφορίες για το τηλεφώνημα αυτό, ο μπαμπάς του ενθουσιάστηκε και άρχισε να του εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τι εστί Μίλαν. Ο Τομόρι σάστισε, δεν ήξερε τι να κάνει. Ήταν έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο βήμα; Άρχισε να ρωτά συμπαίκτες του που αγωνίστηκαν στην Ιταλία και όσα έμαθε, τον βοήθησαν να απαντήσει θετικά και να διώξει κάθε φόβο του.
Τον Ιανουάριο του 2021 μπήκε στο αεροπλάνο με προορισμό το Μιλάνο και αφού πέρασε με επιτυχία τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, υπέγραψε το συμβόλαιο του. Έκανε μια περιήγηση στο μουσείο του συλλόγου, θαύμασε τα πολλά τρόπαια που βρισκόταν εκεί, κοίταζε τις φωτογραφίες στους τοίχους και πήρε στα χέρια του τη στολή του.
Η μυρωδιά αυτής της φανέλας έμοιαζε διαφορετική. Δέος πλημμύρισε την ψυχή του και αγωνία για το αν θα κατάφερνε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Την πρώτη του χρονιά έπαιξε σε 22 παιχνίδια και σημείωσε ένα γκολ. Οι συμμετοχές του αυξήθηκαν τη δεύτερη καθώς έκανε 40 εμφανίσεις ενώ τη φετινή χρονιά έχει ήδη 30 συμμετοχές και έχει πετύχει ένα τέρμα.
Η στιγμή που θα μείνει αποτυπωμένη στη μνήμη του ήταν η επιστροφή στην κορυφή μετά από πολλά χρόνια. Η Μίλαν μετά από προσπάθειες 11 ετών κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα και οι σκηνές που ακολούθησαν τον στιγμάτισαν για πάντα. Παρόλο που η ομάδα αγωνιζόταν στο γήπεδο της Σασουόλο, οι οπαδοί είχαν γεμίσει το 90%. Οι πιστοί ακόλουθοι της Μίλαν είχαν φροντίσει να προμηθευτούν τα μαγικά χαρτάκια χωρίς να υπολογίζουν το κόστος για να δουν το παιχνίδι αυτό.
Όπως περιέγραψε ο ίδιος ο Τομόρι «όταν ο διαιτητής σφύριξε για τελευταία φορά, οι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και άρχισαν να πανηγυρίζουν μαζί μας. Θα θυμάμαι πάντα αυτόν τον τύπο που με άρπαξε από τους ώμους και άρχισε να με ταρακουνάει. Φώναζε δυνατά «Σε ευχαριστώ, αυτός ο τίτλος σημαίνει τα πάντα για εμάς. Δεν μπορείς να καταλάβεις».
Έμοιαζε πραγματικά με τρέλα. Ένα κόκκινο ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους του Μιλάνου και φίλαθλοι κάθε ηλικίας βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν αυτό το τρόπαιο. Οι στιγμές ήταν μαγικές και ο Φικάγιο κατάλαβε τι σημαίνει να παίζεις για τη Μίλαν. Δεν είχε καμία σχέση με το Νησί. Εκεί εύκολα σε κρίνουν και δεν σε αναγνωρίζουν στο δρόμο. Στην Ιταλία, οι οπαδοί ζουν και αναπνέουν για τη μπάλα και όταν κερδίζεις είναι σα να τους χαρίζεις τον ουρανό και για αυτό σε κάνουν Θεό τους.
Tips
1. Το παρατσούκλι του είναι Φικ.
2. Η οικογένεια του έχει σχέση με την πολιτική καθώς ένα μέλος της, η Οτούνμπα, υπήρξε Αναπληρωτής Κυβερνήτης της Πολιτείας του Οσούν.
3. Από τα πρώτα του βήματα στην ακαδημία της Τσέλσι ανέπτυξε μια υγιή φιλία με τον Τάμι Έιμπραχαμ. Και οι δυο έκαναν όνειρα να φτάσουν στην κορυφή και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
4. Του αρέσει να απομακρύνεται από όλους και από όλα για να μπορέσει να βάλει το μυαλό του σε τάξη και να καταστρώσει τα πλάνα του για το μέλλον του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
5. Η κινητήριος δύναμη του είναι η οικογένεια του. Έχει μεγάλη αδυναμία στη μαμά του και επιδιώκει καθημερινά να κάνει τους γονείς του να χαμογελούν.
