Δεν θυμάμαι κανέναν παίκτη του ΠΑΟΚ (και οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας) που να έχει δηλώσει ποτέ ότι θέλει να φύγει. Κι αν θέλει να φύγει, δεν το λέει δημοσίως, αλλά στον μάνατζέρ του και εκείνος στους ανθρώπους της ομάδας, παρακινώντας τις σχετικές συζητήσεις για να βρεθεί μια λύση, ανάλογα με την περίπτωση.
Αυτή την εποχή ιδιαίτερα, προς το τέλος τη σεζόν, όλοι οι παίκτες των οποίων τα συμβόλαια οδεύουν προς τη λήξη τους ή πρόκειται να μπουν στον τελευταίο χρόνο της ισχύος τους, δηλώνουν ότι επιθυμούν την ανανέωση ή την επέκτασή τους. Ειδικά οι παίκτες του ΠΑΟΚ λένε ότι είναι χαρούμενοι στην ομάδα, στη Θεσσαλονίκη, γενικότερα στην Ελλάδα. Κι αυτό ακριβώς, αν είναι ειλικρινές, δείχνει ότι... δεν είναι παίκτες αντάξιοι της φανέλας και των στόχων του ΠΑΟΚ.
Αλήθεια, υπάρχει μεγάλος παίκτης, που να νιώθει χαρούμενος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να μην έχει τη φιλοδοξία να παίξει σε κάποια σοβαρή προδοσφαιρικά χώρα; Οχι βέβαια. Εδώ, έχουμε πολύ πρόσφατο παράδειγμα. Ηρθε ο Καγκάβα στον ΠΑΟΚ και είπε φόρα-παρτίδα ότι θέλει να επανέλθει στο ποδόσφαιρο μέσω του ΠΑΟΚ για να συνεχίσει μετά την καριέρα του σε ένα μεγάλο ευρωπαικό κλαμπ σαν αυτά στα οποία είχε παίξει παλιότερα. Μπορεί ο Καγκάβα, στα χάλια που βρίσκεται, να μην μπορεί να σταθεί ούτε στον Α.Ο. Πετραλώνων, το θέμα είναι, όμως, ότι ως πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Ντόρτμουντ, στο σκεπτικό της επανόδου του στην ενεργό δράση ο ΠΑΟΚ και η Ελλάδα αποτελούσαν απλώς ένα σκαλί.
Οταν, λοιπόν, δηλώνεις χαρούμενος γιατί θα παραμείνεις στον ΠΑΟΚ και την ποδοσφαιρική Ελλάδα, σημαίνει ότι δεν είσαι κατάλληλος για τον ΠΑΟΚ. Γιατί ο ΠΑΟΚ πρέπει (αν το θέλει δεν παίρνω όρκο...) να γίνει μια μεγάλη ευρωπαική ομάδα και για να το πετύχει πρέπει να πείσει να φορέσουν τη φανέλα του παίκτες που δεν θέλουν να έρθουν. Παίκτες, δηλαδή, που ξέρουν ότι αξίζουν πολλά, που έχουν μεγάλες φιλοδοξίες και που νιώθουν ότι δεν θα είναι καθόλου χαρούμενοι σε μια ελληνική ομάδα, έστω από τις μεγαλύτερες στη χώρα, έστω και αν πάρουν πολλά χρήματα.
Για να το δούμε και αλλιώς, το ζήτημα δεν είναι αν οι παρόντες παίκτες του ΠΑΟΚ θέλουν να παραμείνουν, αλλά αν ο ΠΑΟΚ θέλει και, κυρίως, αν ΠΡΕΠΕΙ να τους κρατήσει. Γιατί να μη θέλει να μείνει ο Ροντρίγκο, ή ο Μπάμπα, ή ο Νινούα; Γιατί να μη θέλουν, τώρα στα γεράματα, ο Κρέσπο και ο Βαρέλα; Γιατί να μη θέλουν ο Αουγκούστο και ο Ελ Καντουρί; Πού θα βρουν καλύτερα; Πουθενά. Ο ΠΑΟΚ, όμως, μπορεί να βρει καλύτερους από αυτούς. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να αναβαθμίσει το ρόστερ του, αποκτώντας παίκτες με ποιότητα τέτοια που να να εγγυάται σε μεγάλο βαθμό την επίτευξη των στόχων του.
ΥΓ. Είναι κενές περιεχομένου τοι δηλώσεις του τύπου “θέλω να μείνω στον ΠΑΟΚ” και με εκνευρίζουν. Κανείς παίκτης δεν κερδίζει εκτίμηση επειδή λέει ότι θέλει να μείνει. Το να θέλει να μείνει ο Τζόλης ενώ τον ζητούν μεγάλες ομάδες, κάτι μου λέει. Αλλά το να θέλει να μείνει ο Ελ Καντουρί, δεν μου λέει απολύτως τίποτε. Στο κάτω-κάτω, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τα λόγια κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Ποιος καλός παίκτης του ΠΑΟΚ μπορούσε να φύγει τα τελευταία χρόνια και δεν έφυγε; Για ποιόν υπήρχε αξιόλογη πρόταση από ξένη ομάδα και δεν ζήτησε να πάρει μεταγραφή; Ο Λούκας; Ο Ροντρίγκες; Ο Τσίμιροτ; Ο Πρίγιοβιτς; Ο Πέλκας; Ο Ακπομ; Ο Λημνιός; Ο Γιαννούλης; Για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή...
