Θεωρείται λογικό (ως ένα σημείο) ο
Πάμπλο Γκαρσία, με δεδομένο τον απορφανισμό του ρόστερ και την εμφανέστατη έλλειψη εναλλακτικών λύσεων, να είναι ανήσυχος και να επιδίδεται διαρκώς σε διερευνήσεις δυνατοτήτων και σε ασκήσεις ετοιμότητας μέσα από αλλεπάλληλα rotation.
Κάτι που αρκετές φορές προκάλεσε αποσυντονισμούς και δυσκολίες που με τη σειρά τους οδήγησαν σε αποσταθεροποιήσεις αγωνιστικές, με βαθμολογικές απώλειες. Όπως επίσης θεωρείται λογικό ότι ο κύκλος των διερευνήσεων και των ασκήσεων μετά και την προχθεσινή παράσταση έχει κλείσει.
Ο συμπαθέστατος Ουρουγουανός κόουτς έχει πλέον διαμορφώσει ολοκληρωμένη άποψη και απόλυτα κατασταλαγμένος μπορεί να προχωρήσει σε αποφάσεις που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την κατάσταση, στοχεύοντας εκεί που ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να δώσει όχι μόνο λύσεις αλλά και ισχύ, διαφοροποιώντας με σωστές επιλογές τις όποιες μειονεξίες και παθογένειες έχουν αντιμετωπιστεί μέχρι τώρα.
Ο Πάμπλο αυτή τη στιγμή μαζί με τους παίκτες του έχουν μπροστά τους ένα μεγάλο «στοίχημα». Κι αυτό αφορά περισσότερο τον ψυχισμό τους και λιγότερο το πρόβλημα της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων. Είναι βέβαιο πως ο κόουτς δούλεψε με μεγάλο πάθος πάνω σε αυτήν την «ιδιαιτερότητα». Πόθος και στόχος του να παρουσιάσει από εδώ και πέρα μια άλλη ομάδα, έναν «άλλο
ΠΑΟΚ».
Μοιράζεται με τους παίκτες του την πρόκληση και το «στοίχημα», διαβεβαιώνοντας ο ένας τον άλλον ότι ήρθε η ώρα να αποδείξουν πως είναι ικανοί να παλέψουν και να κερδίσουν τους δύο στόχους της αγωνιστικής περιόδου. Στα «βαθιά» λοιπόν ο ΠΑΟΚ από την Κυριακή.
Χρήση και κατάχρηση της κίτρινης κάρτας
Συμπληρώνω το σημερινό μου σημείωμα με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχόλιο του Νίκου Φιλιππιάδη, τέως διεθνούς διαιτητή που έγραψε τη δική του ιστορία στον χώρο, όντας ο πρώτος – ίσως και ο μόνος – που κοντραρίστηκε με τον Ολυμπιακό, αδιαφορώντας για τις απειλές και τις μηνύσεις με τις οποις προσπάθησαν να τον λυγίσουν.
Γράφει: «Παρακολουθώντας παιχνίδια της Σούπερ Λιγκ να τα διευθύνουν ξένοι διαιτητές, διαπίστωσα ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας στις κινήσεις τους και γενικότερα στις αποφάσεις τους μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Κινήσεις ελεύθερες, χωρίς να τους διακατέχει το άγχος και με λίγη προσοχή και παρατηρητικότητα διέκρινα και διαφορετική συμπεριφορά προς τους παίκτες και πάντα με ευγένεια σε σχέση με τους δικούς μας διαιτητές.
Εκείνο όμως που μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση στον τρόπο παιχνιδιού τους και το καταγράφω είναι η φειδώ, η οικονομία, η αυτοσυγκράτηση στην επίδειξη της κίτρινης κάρτας. Δεν την σπαταλούν για «ψύλλου πήδημα», αφήνουν το παιχνίδι να κυλάει ελεύθερα και τους παίκτες να ξετυλίγουν τις ποδοσφαιρικές τους αρετές – όποιες διαθέτουν – δεν υπάρχει απώλεια χρόνου και δεν αφαιρούν από τον παίκτη δείχνοντας του την κίτρινη κάρτα το βαθμό δυναμικότητας του. Εντυπωσιακός και ο τρόπος επίδειξης της κίτρινης πάντα με ευγένεια και χαμόγελο, χωρίς νευρικότητα, ήρεμα, κάτι που αφοπλίζει τον παραβάτη παίκτη για να διαμαρτυρηθεί.
Ισχυρό στοιχείο ψυχικής επικοινωνίας ανάμεσα στον διαιτητή και στον παίκτη
Διαπίστωσα δε μετά από όλα αυτά που προανέφερα - η κρίση μου πάντα υποκειμενική – χωρίς να στρέφομαι επιθετικά κατά των δικών μας διαιτητών, ότι οι Έλληνες διαιτητές κάνουν συχνά κατάχρηση της κίτρινης κάρτας, κάτι που δείχνει αδυναμία του διαιτητή και έλλειψη προσωπικότητας. Παιχνίδι με πολλές κάρτες σημαίνει παιχνίδι λαθών, ποιοτικά κακό, με κυρίαρχο στοιχείο τη νευρικότητα των διαγωνιζόμενων και την έλλειψη ηρεμίας από τον διαιτητή στο να παίρνει σωστές αποφάσεις. Συμπέρασμα: Περιορισμός στην χρήση κάρτας με πολύ προσοχή και ιδιαίτερη σκέψη.
Η μακρόχρονη εμπειρία μου μέσα στα γήπεδα από την θέση του διαιτητή μου δίδαξε ότι είναι ευκολότερο έναν παίκτη να του δείξεις την κίτρινη κάρτα καθώς το παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, παρά μια κίτρινη κάρτα που χρειάζεται μεγάλη προσοχή και αλάθητο κριτήριο.
ΥΓ: Αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται και το βλέπουμε τακτικά με τον ερχομό του VAR και με την νοητή γραμμή του οφσάιντ, είναι γκολ ή όχι με διαφορά εκατοστών και ενίοτε χιλιοστών πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται λίφτινγκ. Το ποδόσφαιρο είναι θέαμα, χαρά, συγκίνηση, λύπη, ανάμεικτα συναισθήματα και δεν πρέπει να του τα στερούμε. Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Νίκος Φιλιππιάδης Τ. διεθνής διαιτητής ΦΙΦΑ».
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
