Τι ψάχνεις;

Το ρίσκο του Καρυπίδη και η σκληρή πραγματικότητα για τον Άρη, την οποία δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να τη διαχειριστεί

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Η φετινή αγωνιστική χρονιά εξελίσσεται άσχημα για τον Άρη και ακόμη δεν έχει κυλήσει ούτε το 1/3 της κανονικής περιόδου. Στο πρόσφατο παρελθόν, το… χαρτί της αλλαγής προπονητή ήταν αυτό που γυρνούσε το κουμπί, που άλλαζε το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας και την έβαζε πάλι πάνω στις ράγες των επιτυχιών. Αυτό το χαρτί το έπαιξε φέτος, στο ίδιο περίπου χρονικό διάστημα ο Θόδωρος Καρυπίδης, αλλά αυτή τη φορά προς το παρόν τουλάχιστον δεν του βγήκε.

Έτσι ο Άρης έχει μπει για τα καλά σε μία περιδίνηση με απρόβλεπτες εξελίξεις. Ο κόσμος για πρώτη φορά στρέφεται κατά του Θόδωρου Καρυπίδη στον οποίο χρεώνει τις μέχρι τώρα αποτυχίες. Η βιασύνη του να μιλήσει «για το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών» και «την κατάκτηση του Πρωταθλήματος» είναι αυτά που έγιναν μπούμερανκ για τον άνθρωπο που κρατάει όλες τις τύχες του Άρη στα χέρια του.

Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Όσο περισσότερο φουσκώνει το μπαλόνι της αισιοδοξίας πριν από την έναρξη του Πρωταθλήματος, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει όταν σκάει. Και σ’ αυτή την φάση βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Άρης. Απέχει 11 βαθμούς από τον πρώτο Παναθηναϊκό και έχει πέντε ομάδες πάνω από το κεφάλι του. Αυτό το γεγονός έχει γεμίσει με απογοήτευση τους φίλους του οι οποίοι φοβούνται ακόμη και την απουσία της ομάδας από τα πλέϊ οφ. Η απογοήτευση αυτή έχει να κάνει περισσότερο με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας και λιγότερο με την διαφορά των πέντε βαθμών από τη δεύτερη θέση.

Ο Άρης «του καλύτερου ρόστερ όλων των εποχών», κατά τον Θόδωρο Καρυπίδη, είναι ομάδα η οποία δεν έχει ποιοτικούς ανασταλτικούς χαφ και ο προπονητής αναζητεί εναγωνίως παρτενέρ για τον Φαμπιάνο. Και επειδή η άμυνα είναι υπόθεση όλης της ομάδας, όταν δεν υπάρχουν βοήθειες από τους μέσους εκτίθενται οι αμυντικοί.

Όπως έγινε στον αγώνα με την ΑΕΚ. Ο Άρης ήταν ομάδα για λύπηση. Έδειχνε χαρακτηριστικά ενός συνόλου που αγωνιζόταν σε χαμηλότερη κατηγορία. Με παίκτες που βρισκόταν σε vertigo, που δεν ήξεραν τους ρόλους τους.

Το κυριότερο ήταν πνευματικά και βιολογικά ανέτοιμη. Ίσως το αποτύπωμα της μακρόχρονης απουσίας των περισσοτέρων από την ενεργό δράση. Παίκτες με καλά βιογραφικά αλλά με διάφορα προβλήματα τα τελευταία χρόνια, που φρέναραν την καριέρα τους κι έψαχναν ομάδα για το επαγγελματικό τους restart. Σ’ αυτό επένδυσε ο Θόδωρος Καρυπίδης αλλά το ρίσκο μέχρι στιγμής δεν του βγήκε. Μπορεί μελλοντικά ο Άρης να εισπράξει την ποιότητα αυτών των παικτών, ίσως όμως όταν γίνει αυτό να είναι πολύ αργά και να έχει πάει η φετινή χρονιά στα «σκουπίδια».