Κάθε φορά που κάποιος περνάει από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Αλκης Καμπανός, φαντάζομαι, ότι νιώθει θυμό για τον άδικο χαμό του 19χρονου παλληκαριού. Θύμα ενός παραλογισμού που επικρατεί στις οπαδικές κοινωνίες. Εχουν γραφτεί πάρα πολλά από την ημέρα εκείνη μέχρι και χθες που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλκη.
Εγιναν και δεκάδες δράσεις ευαισθητοποίησης των οπαδών και την ευρύτερης αθλητικής κοινωνίας. Η ανταπόκριση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας ήταν συγκινητική. Ισως γιατί κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα του χαμού ενός παλληκαριού σ’ αυτή τη ηλικία. Είτε γιατί κυριάρχησε ο φόβος σε κάθε οικογένεια που τα παιδιά της αγαπούν τον αθλητισμό και κυκλοφορούν με διακριτικά της ομάδας τους στον δρόμο, είτε γιατί με κάθε τρόπο οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι ήθελαν με τον τρόπο τους να πούνε «μέχρι εδώ»!
Το ευχάριστο είναι ότι το μεγάλο κομμάτι της αθλητικής κοινωνίας υποστήριξε τις δράσεις. Λίγοι όμως έχουν πειστεί ότι οι δράσεις είναι αρκετές ώστε να μη θρηνήσουμε άλλον Αλκη. Σ’ αυτόν το χρόνο, χωρίς όμως νεκρό, υπήρξαν σ’ όλη την Ελλάδα πολλές οπαδικές αντιπαραθέσεις. Όπως υπήρχαν και πριν από τη δολοφονία του Αλκη. Δεν καταγράφονταν όμως σε πρωτοσέλιδα γιατί δεν υπήρχε νεκρός.
Έπρεπε λοιπόν να γίνει το κακό για να πάρει άλλη διάσταση το θέμα. Δυστυχώς. Οι οπαδικές εντάσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί υπάρχει η αίσθηση ότι δεν συνετίζονται από δράσεις στη μνήμη του Αλκη. Είναι χαμένο παιχνίδι η όποια προσπάθεια να συνετιστούν οι σκληροπυρηνικοί. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με τους φιλάθλους που έρχονται από τις νεώτερες γενιές. Αν ηρωοποιήσουν τους χούλιγκαν ή τα όποια ακραία στοιχεία το κακό θα μεγαλώνει. Οι κοινωνικές αδικίες, τα προβλήματα της καθημερινότητας, η ανεργία και η αδικία στον αθλητισμό, δημιουργούν συνθήκες «θερμοκηπίου» στο οποίο
ανθούν οι χούλιγκαν. Ο έλεγχος τους ξεφεύγει από τα όρια των όποιων δράσεων και είναι καθαρά θέμα της οργανωμένης πολιτείας να τους ελέγξει. Αρα, εκείνο που πρέπει να γίνει, ώστε να μειωθούν τα φαινόμενα της βίας στους αθλητικούς χώρους είναι να αυξηθούν οι προσπάθειες να «εκπαιδευτούν» οι φίλαθλοι της νέας γενιάς. Παιδιά που τώρα βρίσκονται στο δημοτικό και σε λίγα χρόνια θα πρέπει να έχουν την αθλητική κουλτούρα εκείνη που θα τα αποτρέψει από το να γίνουν χούλιγκαν. Χρειάζονται μεγάλες και πολύπλευρες προσπάθειες ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα κι όχι αποσπασματικές ενέργειες. Και πιστεύω ότι αξίζει να δημιουργηθεί ένα πλάνο εκπαίδευσης των φιλάθλων της επόμενης ημέρας. Πριν είναι αργά. Γιατί ωραίες οι δράσεις με αφορμή τη δολοφονία του Αλκη, αλλά δεν αρκούν για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και χαμένη ζωή του 19χρονου Αλκη επιβάλλεται να φέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα στο θέμα της εγχώριας αθλητικής βίας.
