Ο Ζαγοράκης κι οι... όρκοι πίστης των μελών της ΕΕ

Το πιο αισιόδοξο μήνυμα μετά την εκλογή του Ζαγοράκη στην προεδρία της ΕΠΟ, είναι οι δηλώσεις των νέων μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Μίλησα την Κυριακή στο Metropolis με δύο από τα μέλη (Χατζησαρόγλου, Κουπτσίδης) της νέας ΕΕ στην ΕΠΟ. Επικοινώνησα τηλεφωνικά και με άλλους δύο. Ακουσα και διάβασα δηλώσεις όσων τοποθετήθηκαν δημόσια.

Κοινή συνισταμένη είναι η ρητή διαβεβαίωση που έδωσαν όλοι τους ότι θα στηρίξουν την προσπάθεια Ζαγοράκη, θα συστρατευτούν μαζί του, δεν θα του δημιουργήσουν προβλήματα, δεν θα είναι εμπόδιο στην υλοποίηση του προγράμματός του, δεν θα του βάλουν τρικλοποδιές.

Ολες αυτές οι δηλώσεις είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικές. Θα μου πείτε "και τι θα λέγανε;". Είναι δυνατόν να βγει δημόσια ένα μέλος της ΕΕ της ΕΠΟ και να πει ότι "δεν με νοιάζει εμένα τι θέλει να εφαρμόσει ο Ζαγοράκης, εγώ θα ψηφίζω ό,τι θα μου λέει ο... ισχυρός του ποδοσφαίρου μας με τον οποίο έχω την καλύτερη σχέση;"

Οχι. Ασφαλώς και δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Βεβαίως και το λογικό είναι όλα τα μέλη της ΕΕ να δηλώνουν ότι θα είναι αρωγοί στην προσπάθεια του Ζαγοράκη.

Ομως, νομίζω πως όσα λένε δεν τα λένε για τα... μάτια του κόσμου. Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό τα εννοούν. Διότι καταλαβαίνουν και τα μέλη της ΕΕ ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμη για βήματα προς τα πίσω από την ΕΠΟ, για αδράνεια, για να εξακολουθήσει να είναι θεατής των προβλημάτων και των παθογενειών του ποδοσφαίρου μας.

Καταλαβαίνουν ότι αν δεν μπορέσει η Ομοσπονδία ούτε με τον εμβληματικό αρχηγό της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Εθνικής Ελλάδας να διορθώσει κακώς κείμενα, να εναρμονιστεί με όσα συστήνουν οι υπερεθνικές ομοσπονδίες, να εξελιχθεί σε έναν σύγχρονο ευρωπαϊκό αθλητικό οργανισμό, να καταπολεμήσει την τοξικότητα, τα φαινόμενα διαφθοράς, να ξεκαθαρίσει τα πράγματα ως προς το πώς πρέπει να είναι τα πρωταθλήματα στη χώρα, να αναπτύξει το ποδόσφαιρο από κάτω προς τα πάνω, δεν θα μπορέσει με κανέναν.

Καταλαβαίνουν, επίσης, τα μέλη της ΕΕ της ΕΠΟ ότι μπορεί να ήταν, μεν, λάθος ο τρόπος με τον οποίο εμφανίστηκαν ως υποψήφιοι για τις εκλογές οι υπόλοιποι πρώην διεθνείς ποδοσφαιριστές, είναι απαραίτητο, δε, να αξιοποιηθούν κάποιοι εξ αυτών στο αγωνιστικό σκέλος από την Ομοσπονδία.

Η προεδρία Ζαγοράκη έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: είναι ενωτική. Ετσι την αντιλαμβάνονται όλοι και αυτό το στοιχείο είναι που δικαιολογεί την αισιοδοξία, χωρίς βέβαια κανείς να μπορεί να βάλει και το χέρι του στη φωτιά ότι αποκλείεται να δούμε... μία από τα ίδια.

Μακάρι να μην το δούμε. Το βάρος της ευθύνης δεν είναι μόνο στις πλάτες του Ζαγοράκη. Είναι στις πλάτες και των μελών της ΕΕ...