ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟ: ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΡΙΖΑΚΛΗΣ
Ηταν Σάββατο 5 Μαΐου και ο αγώνας μεταξύ Αννόβερου και Χέρτα για την 33η αγωνιστική της Μπουντεσλίγκα ήταν προγραμματισμένος για τις 3.30 (ώρα Γερμανίας). Είχα φτάσει δύο βράδια νωρίτερα στην πόλη οπότε είχα εξοικειωθεί με τις μετακινήσεις. Όχι πως χρειαζόταν ιδιαίτερη προσαρμογή καθώς τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Αννόβερο αλλά και γενικότερα στη Γερμανία λειτουργούν σε άλλο επίπεδο σε σχέση με την Ελλάδα.
Ξεκίνησα γύρω στη 13.30 από εκεί που έμενα, με έναν εκ των δύο συχνών συρμών του μετρό που οδηγούσαν στο κέντρο της πόλης και φυσικά περνούσε από τη στάση που οδηγούσε στο στάδιο. Μπαίνοντας στο μετρό λίγα πράγματα θύμιζαν πως σε λιγότερο από δύο ώρες θα παιζόταν ποδοσφαιρικός αγώνας. Καθώς πλησιάζαμε στη στάση Stadionbrucke, 9 στάσεις από τον τερματισμό σταθμό Wettbergen, το μετρό άρχισε να γεμίζει. Οπαδοί της ομάδας του Αννόβερου ή Hannover 96 όπως αποκαλούν την ομάδα οι ντόπιοι, γέμιζαν τα βαγόνια φορώντας τις μπλούζες και τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας.
Κατεβαίνω στη στάση Stadionbrucke και το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι μια παρέα που αποτελείται από δύο ζευγάρια. Που το περίεργο θα μου πείτε. Μα το ένα ζευγάρι φορούσε φανέλες του Αννόβερου και το άλλο της Χέρτα. Τους ζητάω να τους βγάλω μια φωτογραφία. Πρόθυμοι όλοι τους δέχονται χωρίς καμία αντίρρηση και τους εξηγώ γιατί μου έκανε εντύπωση. Μα φυσικά γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε τέτοιες εικόνες ακόμη και σε ομάδες που δεν έχουν ιδιαίτερη αντιπαλότητα, όπως ισχύει στην περίπτωση του Αννόβερου με την Χέρτα.
Συνεχίζω προς το γήπεδο, περνώντας μια γέφυρα και δίπλα μου ο ποταμός Λάινε. Όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί οι οπαδοί και των δύο ομάδων πηγαίνουν προς το γήπεδο από την ίδια πλευρά, παρά το γεγονός πως στο ένα μέρος του πετάλου θα φιλοξενηθούν οι οπαδοί της Χέρτα.
Η παρουσία της αστυνομίας έντονη και συνάμα διακριτική. Οικογένειες με παιδιά περνάνε μπροστά από τους φίλους της Χέρτα για να οδηγηθούν στις θύρες που έχουν τα εισιτήρια τους και δεν συμβαίνει τίποτα! Μα πως να συμβεί; Εκεί υπάρχει πολιτισμός.
Κάνω σχεδόν τον μισό κύκλο του γηπέδου για να βρεθώ δίπλα στη μπουτίκ όπου θα προμηθευτώ την διαπίστευση μου για να μπω στο γήπεδο. Ο κύριος που με εξυπηρετεί είναι χαμογελαστός και μου λέει από που πρέπει να μπω. Μου ελέγχουν το σακίδιο στην είσοδο, μου βάζουν ένα χαρτάκι που δείχνουν πως έχει γίνει έλεγχος (όπως στα αεροδρόμια) και δίπλα στην είσοδο για το Business Club, μου λένε πως πρέπει να κατέβω κάτω. Πρώτη εικόνα μόλις μπαίνω στο κτίριο της HDI Arena είναι η αίθουσα της μικτής ζώνης και το ασανσέρ που θα με ανεβάσει στα δημοσιογραφικά θεωρεία. Πηγαίνω στον τρίτο όροφο και μέσω του Press Cafe, πηγαίνω να βρω τη θέση μου.
Μόλις αντικρύζω το γήπεδο, παθαίνω ένα πολιτισμικό σοκ. Παρότι άδειο ακόμη, το γήπεδο του Αννόβερου, μιας μικρομεσαίας ομάδας της Μπουντεσλίγκα, είναι εντυπωσιακό. Ένα γήπεδο που χωράει 50.000 θεατές. Βρίσκω τη θέση μου στα δημοσιογραφικά θεωρεία και ετοιμάζομαι να απολαύσω μια ξεχωριστή εμπειρία.
Αφού προσπαθώ να επεξεργαστώ κάθε σπιθαμή του γηπέδου, μέχρι όπου φτάνει το μάτι μου, συνειδητοποιώ πως το νοτιοδυτικό πέταλο έχει φίλους της Χέρτα και στο πάνω και στο κάτω διάζωμα. Μάλιστα στο κάτω διάζωμα οι Βερολινέζοι είναι ανάμικτοι με οπαδούς των γηπεδούχων. Απέναντι, στο βόρειο πέταλο του γηπέδου είναι οι φανατικοί οπαδοί των γηπεδούχων.
Το παιχνίδι ξεκινάει και είναι πολύ καλό παρότι δεν έχει ιδιαίτερο βαθμολογικό ενδιαφέρον. Στις κερκίδες το ενδιαφέρον μονοπωλεί το όνομα του Σανέ. Ο 27χρονος Σενεγαλέζος μετά από 5 χρόνια στο Αννόβερο μετακομίζει στη Σάλκε. Οι οπαδοί των γηπεδούχων τραγουδούν το όνομα του καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τον επευφημούν μετά το γκολ που πετυχαίνει και τον αποθεώνουν στην αλλαγή του στις καθυστερήσεις του αγώνα.
Ο αγώνας τελειώνει με το Αννόβερο να κερδίζει με 3-1, οι οπαδοί πανηγυρίζουν και τραγουδούν για τον Σανέ και αυτός παίρνει το μικρόφωνο και τους ευχαριστεί. Στη συνέχεια όλη η ομάδα μαζί με τον προπονητή γίνεται ένα κουβάρι πανηγυρίζοντας την μαθηματική παραμονή στη Μπουντεσλίγκα. Προσπαθώ να τραβήξω βίντεο (όπως θα καταλάβετε παρακάτω) και δύο οπαδοί του Αννόβερου μου κάνουν χώρο. Με ρωτάνε από που είμαι και τους ζητάω να βγούμε μια αναμνηστική φωτογραφία.
Φεύγω από τις κερκίδες που είχα μεταφερθεί μετά το τέλος του αγώνα και κατεβαίνω στη μικτή ζώνη. Οι πρωταγωνιστές κάνουν δηλώσεις, οι προπονητές επίσης και οι συνάδελφοι της δουλειά τους. Τελειώνει και η συνέντευξη τύπου και αποχωρώ από το γήπεδο με μια σκέψη. Την ξεχωριστή εμπειρία που έζησα, τις διαφορές της δουλειάς μου στην Ελλάδα σε σχέση με τους συναδέλφους στη Γερμανία, την ποιότητα του ποδοσφαίρου στη Μπουντεσλίγκα, το παιχνίδι που είναι γιορτή για όλους. Αυτό που μου μένει περισσότερο από όλα όμως είναι ένα! Η εικόνα των οπαδών των δύο ομάδων να πηγαίνουν στο γήπεδο μαζί!