Η νίκη του ΠΑΟΚ επί του Λεβαδειακού δεν αποτελεί είδηση. Λίγο πολύ ήταν αναμενόμενη. Το ζητούμενο είναι τι κρύβεται πίσω από αυτή. Τα συμπεράσματα είναι δύο. Η παρουσία των Ελλήνων παικτών και η αναγκαιότητα να συνηθίσουμε ότι ο ΠΑΟΚ που χτίζεται τώρα (φτού κι από την αρχή, όπως κάθε χρόνο) θα έχει απόδοση ασανσέρ. Μέχρι να βρει την απαιτούμενη σταθερότητα.
Οι Έλληνες παίκτες το φώναξαν δυνατά και το ερώτημα είναι αν το μήνυμα έφτασε στα αυτιά του Λουτσέσκου. Ακούστηκε απ΄ όλους κάπως έτσι: «Είμαστε εδώ, έχουμε ταλέντο και θέλουμε να βοηθήσουμε»! Δεν μπορεί ο Ρουμάνος, παρά να είδε τα αυτονόητα. Όμως θα πρέπει να νικήσει τις φοβίες του για να τους εμπιστευθεί. Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι ζει κάτω από την πίεση και το άγχος του αποτελέσματος.
Ο Λημνιός αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. Πώς είναι δυνατόν ο Στανόγεβιτς να τον έχει στον πάγο στην προετοιμασία- τον χρησιμοποίησε ελάχιστα σε ένα και μόνο φιλικό- και ο Λουτσέσκου (ευτυχώς) να του δίνει χρόνο συμμετοχής; Ήταν τόσο ανίκανος ή τυφλός ο Στανόγεβιτς να μην αντιλαμβάνεται τα αυτονόητα ή συνέβαινε κάτι άλλο;
Ο Δεληγιαννίδης είναι σπουδαίο ταλέντο και πρέπει να στηριχθεί. Διψάει να καθιερωθεί, ξέρει τι σημαίνει ΠΑΟΚ και πρέπει να πάρει τις ευκαιρίες που δικαιούται. Αν συνεχίσει έτσι το μέλλον είναι δικό του. Μέχρι προχθές ο Λουτσέσκου τον είχε μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Συμπερασματικά οι Έλληνες παίκτες είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για τον ΠΑΟΚ όταν οι ξένοι έρχονται για να φύγουν…
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο από την χθεσινή μέρα. Ο νέος τραυματισμός του Λεβέκ που δεν πρόκειται να επιστρέψει πριν τον επόμενο μήνα, μετά την διακοπή του πρωταθλήματος. Αν όλα πάνε καλά θα επανεμφανιστεί τον Νοέμβριο. Είναι ο δεύτερος τραυματισμός. Μέχρι στιγμής έπαιξε και προσέφερε ελάχιστα. Κι όμως το βιογραφικό του προειδοποιούσε ότι είχε βαρείς τραυματισμούς και ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος. Το διάβασε κανείς;