Πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο, ερμηνεύονται από την οπτική που τα βλέπει ο καθένας. Ναι, ο Αρης δικαιούται να φωνάζει για το φάουλ που έγινε στον Πίρσμαν στη φάση από την οποία προήλθε το γκολ του ΠΑΟΚ και το οποίο τελικά έκρινε τον αγώνα. Οπως, ίσως να έχει δίκαιο και για το πέναλτι που κέρδισε ο «δικέφαλος», αλλά τελικά δεν μετατράπηκε σε γκολ. Ναι, αν κάποιος θέλει να δει μόνο τη μία πλευρά της χθεσινής ήττας του Αρη, μπορεί να γκρινιάζει για καιρό για τη σε βάρος του διαιτησία στο ντέρμπι. Είναι γνωστό ότι οι «κίτρινοι» δεν είναι ευνοημένοι από τη διαιτησία.
Πολύ δε περισσότερο από το VAR, το οποίο ως δια μαγείας, πάντοτε τις φάσεις οι οποίες θέλουν ανάλυση… μικροσκοπίου οι αποφάσεις είναι σε βάρος των «κίτρινων». Το ερώτημα που μπαίνει όμως είναι αν ο Αρης δικαιούταν χθες να πάρει κάτι περισσότερο από το ντέρμπι. Ή αν προσπάθησε να «απαντήσει» αγωνιστικά στις λάθος αποφάσεις του διαιτητή. Το να «κρυφτεί» η κακή του εμφάνιση πίσω από την διαιτητική αδικία είναι εύκολη υπόθεση. Η ευκολότερη θα έλεγα. Το δύσκολο είναι να εξηγήσει ο Πάρντιου, γιατί στο ντέρμπι η ομάδα ήταν… απούσα. Οποιος θέλει να δει το αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα με ρεαλισμό θα καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα:
Ο Αρης ήταν άχρωμος, άοσμος και άγευστος χθες στην Τούμπα. Ομάδα η οποία είχε λίγους ποδοσφαιριστές με αγωνιστικό πάθος, ένας απ’ αυτούς ήταν ο Μαντσίνι και ότι δυσκολεύονταν να βρει λύσεις απέναντι στον αντίπαλο του ο οποίος είχε καλύτερη τακτική προσέγγιση του αγώνα, κυρίως στο α’ ημίχρονο. Διάστημα κατά το οποίο οι «κίτρινοι» τα βρήκαν σκούρα απέναντι στην επιλογή του Λουτσέτσκου να στήσει «μπλόκο» στον άξονα.
Η τακτική προσέγγιση του Ρουμάνου αφαίρεσε από τον Αρη το δικαίωμα να «χτίζει» επιθέσεις από πίσω, καθώς ούτε ο Φαμπιάνο το κατάφερνε, αλλά ούτε και οι Ετέμπο-Νταρίντα. Οι «κίτρινοι» όχι μόνο δεν προωθούσαν την μπάλα προς τους επιθετικούς (μία τελική σε 45 λεπτά), αλλά την έχαναν και με μεγάλη ευκολία. Ματέο Γκαρσία και Ιτούρμπε, απλώς ήταν αριθμητικά στον αγώνα και ο Πίρσμαν δημιουργούσε με το παιχνίδι του ένα τεράστιο κενό στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Ο Αρης προσπάθησε να αντιδράσει στο β’ ημίχρονο. Ο Ετέμπο βελτίωσε την απόδοση του κι άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα και ο Πάρντιου αποφάσισε να «παίξει» ρέστα. Βλέποντας ότι ο ΠΑΟΚ προσπαθούσε όσο κυλούσε ο χρόνος να προστατεύσει το γκολ κι όχι να ανεβάσει τον δείκτη του σκορ, έκανε δύο κινήσεις. Εβαλε στον αγώνα Καμάτσο και Μανού Γκαρθία, αφήνοντας τον Ετέμπο μοναδικό ανασταλτικό. Ο Αρης απέκτησε πλέον μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας, πίεσε τον ΠΑΟΚ, αλλά δεν είχε τον τρόπο να γίνει απειλητικός. Ο Γκρέι πήρε μόνο μία φορά την μπάλα στο 71ο
κι αυτή εκτός περιοχής.
Ο Αρης λοιπόν, δεν έκανε στην Τούμπα, κάποια από εκείνα που έπρεπε προκειμένου να διεκδικήσει με αξιώσεις έστω την ισοπαλία. Υπερεκτίμησε τον αντίπαλο του, κι όταν πλέον κατάλαβε ότι μπορούσε να πετύχει κάτι καλύτερο ήταν πλέον αργά ή το προσπάθησε με λάθος τρόπο.
