Ο χρόνος για την εξεύρεση λύσης για την ΚΑΕ Αρης κυλάει βασανιστικά αργά.
Προσέξτε: απλώς για την εξεύρεση λύσης και όχι βιώσιμης λύσης. Οι κίτρινοι αυτή τη χρονική περίοδο με το ζόρι κρατούν το κεφάλι έξω από το νερό, οπότε χρειάζονται επειγόντως ένα σωσίβιο. Το εάν καταφέρουν να φτάσουν με τη βοήθεια του στην ακτή είναι ένα στοίχημα και συγχρόνως το πρώτο ζητούμενο. Αν το καταφέρουν στη συνέχεια θα δικαιούται ο Αρης να κάνει σχέδια για την επόμενη χρονιά. Τώρα εκείνο που προέχει είναι να αποφύγει τον… πνιγμό καθώς μόνο τότε θα μπορεί να συζητάει για την επόμενη μέρα του.
Στον Αρη στην προσπάθεια να σώσουν την παρτίδα βάζουν διάφορα ζητήματα στις συζητήσεις. Οπως για παράδειγμα αυτό που ακούστηκε στην τελευταία Γ. Συνέλευση του Α.Σ.: «Μπορεί να συνεισφέρει και ο Νίκος Λάσκαρης στην οικονομική σωτηρία της ομάδας;». Καλό ερώτημα, αλλά δύσκολα θα βρει μία τεκμηριωμένη απάντηση. Οπότε θα ήταν περισσότερο χρήσιμο όλοι όσοι έχουν διάθεση για συνεισφορά στο πλάνο επιβίωσης της ΚΑΕ να μην τρώνε πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας την απάντηση.
Οσοι ερμηνεύουν με προσοχή τους χειρισμούς του Νίκου Λάσκαρη του τελευταίους 18 μήνες, θα έχουν διαπιστώσει ότι αυτά που βιώνει τώρα η ομάδα στην ουσία είχαν προαναγγελθεί εδώ και αρκετούς μήνες. Η αδυναμία του κ. Λάσκαρη να δώσει εγγυήσεις για μία πιθανή ταμειακή διευκόλυνση 500.000 ευρώ, πριν από λίγους μήνες, ήταν ίσως το πρώτο κακό μαντάτο.
Οπότε υπάρχει ένα δεδομένο με το οποίο θα πρέπει να συμβιβαστεί η οικογένεια του Αρη, κι αυτό είναι ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν στη βοήθεια του κ. Λάσκαρη. Από εκεί και πέρα κάθε προσφορά δεχτή. Από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη. Αρκεί να υπάρχει ένα στοιχειώδες πλάνο και καταμερισμός των ρόλων. Γιατί μόνο έτσι θα έχει τύχη το όποιο διοικητικό εγχείρημα.
FOCUS
Oύτε ένας μαθητής νηπιαγωγείου θα επέλεγε να κάνει συναντήσεις με τον Βαγγέλη Γραμμένο και τον Βίτορ Περέϊρα προκειμένου να πετύχει ισονομία στα σφυρίγματα των διαιτητών. Από τη στιγμή λοιπόν που κάποιος το επιχειρεί ή πολύ απελπισμένος είναι ή θέλει ένα ισχυρό επικοινωνιακό στήριγμα.
