Δικαίωση στη μία, τελείως αντίθετο αποτέλεσμα στη δεύτερη. Οι υποθέσεις των Ίμπε και Οριόλ στο CAS είχαν κοινή βάση, αλλά διαφορετική εξέλιξη, γεγονός που προκάλεσε απορίες. Τα πράγματα, όμως, είναι ξεκάθαρα και το metrosport.gr αναλύει τους λόγους, που η ΠΑΕ “κέρδισε” τον Νιγηριανό, αλλά όχι τον Ισπανό.
Όταν έγινε γνωστή η απόφαση για τη δικαίωση του Αφρικανού, η ΠΑΕ εξέδωσε ανακοίνωση και παράλληλα έκλεισε -μια και καλή- τη συγκεκριμένη υπόθεση. Παρόλα αυτά, απέφυγε να δώσει στη δημοσιότητα λεπτομέρειες. Και κάπως έτσι, πολλοί πίστεψαν ότι από τη στιγμή που πέτυχε νίκη σε βάρος του ενός, το ίδιο θα συμβεί και με τον άλλον.
Η βάση, όπως είπαμε, σε αμφότερες τις υποθέσεις ήταν κοινή. Απαιτήσεις πρώην ποδοσφαιριστών, που αγωνίστηκαν στην παλιά ΠΑΕ, και καταγγελίες κατά της νέας, η οποίαι ουδεμία ευθύνη φέρει κι αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Πάμε στην υπόθεση Ίμπε...
Το Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάνης δεν μπήκε ποτέ στην ουσία της υπόθεσης του Νιγηριανού για τον εξής λόγο: Η απαίτησή του είχε παραγραφεί.
Συγκεκριμένα, η πλευρά του κατέθεσε προσφυγή στη FIFA τον Οκτώβριο του 2019, διεκδικώντας 197.000 ευρώ. Σύμφωνα με το CAS, για να έχει ελπίδες δικαίωσης, έπρεπε να προσφύγει κατά της παλιάς εταιρίας στο διάστημα από τον Αύγουστο του 2016 (όταν και ιδρύθηκε η νέα ΠΑΕ) έως τον Αύγουστο 2018. Από τη στιγμή, όμως, που παρήλθε η διετία και ο Ίμπε καθυστέρησε να κινηθεί νομικά, έχασε κάθε ελπίδα δικαίωσης. Ετσι, οι “κιτρινόμαυροι” πήραν “εύκολη” νίκη, χωρίς να προσπαθήσουν ιδιαίτερα, καθώς το Δικαστήριο δεν συζήτησε καν την υπόθεση στην ουσία της. Οι ημερομηνίες ήταν ξεκάθαρες, παρήλθε η διετία που είχε το δικαίωμα προσφυγής κι έτσι ο Τζον Ιμπε έμεινε με την... όρεξη.
Μάλιστα, το CAS ανέφερε ότι... λυπάται (!) που ο Τζον Ίμπε δεν δικαιώθηκε, λέγοντας -στην 24σέλιδη απόφασή του- πως ο πρώην ποδοσφαιριστής μπορεί να βρει άλλους τρόπους να διεκδικήσει τα χρήματά του.
Σε ελεύθερη μετάφραση είναι σαν να λέει ότι ήθελε να δικαιώσει τον Ίμπε, αλλά δεν είχε το "πάτημα" να το κάνει, γιατί η απαίτησή του κατατέθηκε εκπρόθεσμα.
Πάμε και στην υπόθεση Οριόλ...
Διαφορετικά, όμως, ήταν τα πράγματα στην πιο σημαντική υπόθεση, εκείνη του Οριόλ Λοθάνο. Ο τελευταίος είδε το CAS να του επιδικάζει 1,1 εκ. ευρώ για τον εξής λόγο: Οι δικαστές έκριναν -και στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται σχετική αναφορά- ότι υπάρχει διαδοχή στην εταιρία και ότι η νέα ΠΑΕ αποτελεί αθλητική συνέχεια της παλιάς, άρα επιβαρύνεται με ένα ακόμη χρέος, το οποίο δημιούργησαν άλλοι.
Οπως ακριβώς έγινε δηλαδή, έναν χρόνο πριν με τους Σιστόν, Ουμπίδες, Πορτίγια και Μαγκνταλένα, οι οποίοι εισέπραξαν τα οφειλόμενα από τη διοίκηση Καρυπίδη.
Η σημαντική λεπτομέρεια, όμως, είναι η εξής: Στο σκεπτικό της απόφασης για τον Ιμπε, γίνεται επίσης λόγος για διαδοχή της ΠΑΕ, ωστόσο η δικαίωση ήρθε για τον λόγο, που περιγράψαμε παραπάνω.
Ποιον προστατεύει η FIFA;
Το συμπέρασμα, εμμέσως πλην σαφώς, είναι πως όταν ένας ποδοσφαιριστής "σέρνει" μία ομάδα -ανεξαρτήτως χώρας και εθνικότητας- στη FIFA, τότε η Παγκόσμια Ομοσπονδία λοξοκοιτά υπέρ του αθλητή.
Οταν δε, η υπόθεση καταλήγει στο CAS, τα πράγματα για τις ομάδες γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα. Ο Άρης έχει βιώσει ουκ ολίγες αποφάσεις εις βάρος του και εξακολουθεί να έχει ανοιχτά μέτωπα και με τις δύο αρχές.
Το ερώτημα είναι αν, τελικά, η FIFA "προστατεύει" μόνο τους ποδοσφαιριστές ή κάνει κάτι, για να βοηθήσει τις ομάδες (ειδικά εκείνες που άλλαξαν νομικό πρόσωπο), να αναπνεύσουν.
Γιατί, με τέτοια επιδικαζόμενα ποσά, όπως στην περίπτωση των "κιτρινόμαυρων", δεν φαίνεται ότι τη νοιάζει και ιδιαίτερα πόσο εύκολα ή δύσκολα θα βρεθούν τα χρήματα, αρκεί να πληρωθούν.
Και η νέα ΠΑΕ -από το καλοκαίρι του 2020- έχει ουσιαστικά παραδεχτεί ότι αποτελεί συνέχεια της παλιάς ΠΑΕ, πληρώνει χρέη για τα οποία δε φέρει καμία ευθύνη, άρα δείχνει "κοσμιοτάτη" διαγωγή, αλλά σέρνεται σε ατελείωτες υποθέσεις του παρελθόντος.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
