Η 14χρονη Γωγώ επιχείρησε να απαλλαγεί από την παχυσαρκία και πήρε την απόφαση με τους γονείς της, να κάνει χειρουργική επέμβαση. Λίγες μέρες μετά η άτυχη μαθήτρια έχασε τη ζωή της, με τον ιερέα πατέρα της, μέσα στον αβάσταχτο πόνο του, να ζητάει την παραδειγματική τιμωρία όσων ευθύνονται.
Ο ιερέας Βησσαρίων Καντούνης από την Κατούνα Αιτωλοακαρνανίας, καταγγέλλει ιατρικό λάθος για την τραγωδία που εκτυλίχθηκε στην Επανομή Θεσσαλονίκης, με την κόρη του να πεθαίνει μετά από επέμβαση σε γνωστό Ιατρικό Κέντρο.
Από τους πιο αγαπητούς Iερείς στην περιοχή, ο πατέρας Καντούνης υπήρξε για διάστημα εφημέριος στη Στάνου Αμφιλοχίας. Το τελευταίο διάστημα το ποίμνιό του είναι στην Επανομή της Θεσσαλονίκης. Απευθύνθηκε σε γνωστό Ιατρικό Κέντρο για την κόρη του, στην οποία θα τοποθετούσε ιδιώτης γιατρός γαστρικό δακτύλιο για να αντιμετωπίσει προβλήματα παχυσαρκίας που αντιμετώπιζε.
Όπως όμως καταγγέλλει ο πατέρας της, ο γιατρός τοποθέτησε τον δακτύλιο λανθασμένα και το κοριτσάκι αφού πέρασε δύο ημέρες με ισχυρούς πόνους και χωρίς να λαμβάνει καμία φαρμακευτική αγωγή, κατέληξε. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί αύριο Δευτέρα στις 16:00 στον ιερό ναό Κοιμήσεως Επανομής Θεσσαλονίκης.
Μιλώντας στο PolitisPress.gr ο πατέρας Βησσαρίωνας ραγίζει καρδιές. «Δεν έχω πρόβλημα με τη διοίκηση και το νοσοκομείο, το πρόβλημά μου είναι ο γιατρός, ο οποίος δεν πρέπει να ξαναχειρουργήσει, να ακουμπήσει άνθρωπο», αναφέρει μέσα σε λυγμούς, μιλώντας για το χαμό της κόρης του. «Ποιος το περίμενε, πήγαμε να βοηθήσουμε το παιδί μας και τώρα το θάβουμε, 14 χρονών. Ήταν παχύσαρκο, όπως κι άλλα παιδιά. Είδαμε ότι δυσκολεύεται, κοριτσάκι κιόλας στην εφηβεία, λέμε Γωγώ μου να κάνουμε μία επέμβαση.
Μου λέει “ναι μπαμπά μου να κάνουμε κάτι να μην πονάει πολύ”. Το πιο εύκολο σε αποθεραπεία είναι ο γαστρικός δακτύλιος...
Βρήκαμε έναν γιατρό, καλόν μας τον είπανε, καλός είναι ο άνθρωπος. Εξέτασε το παιδί μας, το ζύγισε το παιδί μας το μέτρησε, είναι επικίνδυνο; Όχι μας είπε. Θα πίνει μία εβδομάδα υγρά, σούπες και θα επιστρέψει στις δραστηριότητές της. Μετά από μία εβδομάδα είπε θα έκανε γυμναστική. Μετά από δύο μέρες το πήραμε το παιδάκι μας στο σπίτι, ούτε αντιβίωση του έδωσε, μόνο παυσίπονα αναβράζοντα μας είπε να του δίνουμε. Και είχε κάνει το παιδάκι μας διάτρηση στομάχου εκεί που μπήκε το δαχτυλίδι. Πώς λέγεται αυτό; Ιατρικό λάθος. Κι αν ο γιατρός δεν ήθελε να σκοτώσει, που δεν ήθελε να σκοτώσει, το σκότωσε το παιδί μας αυτό το λάθος.
Και εμείς τώρα είμαστε με τρία παιδιά, όχι με τέσσερα. Ένα αστέρι ήταν...
Με χαρά μου έλεγε μπαμπά θα μπω στο χειρουργείο να δω πως είναι, δε θα φοβηθώ γιατί εγώ θέλω αν διαβάσω να πάω στα παραϊατρικά να βοηθάω κόσμο, μπαμπά μου το ένα, μπαμπά μου το άλλο... Είναι δύσκολο πολύ. Τρίτη έγινε η εγχείρηση, Τετάρτη βγήκαμε από το ιατρικό κέντρο, Παρασκευή την πήγαμε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, διότι αντιληφθήκαμε ότι έχει ταχυκαρδία. Έλιωνε μέσα, το γαστρικό υγρό είχε γεμίσει την κοιλιά, έκαιγε τα πάντα.
Πήραμε το γιατρό δύο φορές, μας είπε δώστε παυσίπονο, μας καθησύχασε.
Δεν έχω πρόβλημα με τη διοίκηση και το νοσοκομείο, το πρόβλημά μου είναι ο γιατρός, ο οποίος δεν πρέπει να ξαναχειρουργήσει, να ακουμπήσει άνθρωπο. Στο ίδιο νοσοκομείο το πήγαμε το παιδί, του έκαναν ανάταξη, το ανέλαβε ένας καταπληκτικός γιατρός που μας προειδοποίησε ότι έχει γίνει ζημιά και πρέπει να είμαστε δυνατοί. Αντί να είμαι στην Εκκλησιά μου, της Πεντηκοστής, θρηνώ στο σπίτι μου. Αχ αδελφέ μου τι να σου πω...»
