Δύο τινά μπορούν να συμβούν σήμερα. Η θα αποτύχει η Εθνική μας και το “ανάθεμα” θα πέσει άφθονο στα κεφάλια του Ρανιέρι και των διεθνών, ή θα νικήσει τη Βόρεια Ιρλανδία και όλοι πλέον θα αρχίσουμε να υπερθεματίζουμε για την ανανέωση που επιχειρεί ο Ιταλός τεχνικός. Το αποτέλεσμα, όπως συνήθως συμβαίνει, θα καθορίσει τη στάση των πολλών απέναντι στην ομάδα.
Κατά τη γνώμη μου, δύο στοιχεία έχουν ενδιαφέρον. Πώς θα συμπεριφερθεί αγωνιστικά σε έναν εντός έδρας αγώνα και, μάλιστα, με αντίπαλο που δεν αποτελεί φόβητρο και τι είδους ενδεκάδα θα επιλέξει ο Ρανιέρι σε ματς που γίνεται στο “Γ. Καραισκάκης”.
Ως προς το πρώτο, έχει σημασία να δούμε αν η ομάδα θα επιβάλει τον δικό της ρυθμό, αν θα παίξει καλό ποδόσφαιρο, αν θα δημιουργήσει ευκαιρίες και, φυσικά, αν νικήσει. Ως προς το δεύτερο, σημασία έχει να δούμε αν ο Ρανιέρι επανέλθει σε συμβιβασμούς τύπου Μήτρογλου, με το πρόσχημα ότι ορισμένοι παίκτες αισθάνονται πολύ καλά στο συγκεκριμένο γήπεδο.
Στο ερώτημα αν θα θελήσει να... φιλτράρει κάπως τους πειραματισμούς του ο Ιταλός ομοσπονδιακός κόουτς, προσωπικά θα απαντήσω ότι πιστεύω πως δεν θα ρίξει πάλι στη μάχη τόσους πολλούς νεαρούς ταυτόχρονα. Θεωρώ, δηλαδή, πιθανότερο να το πάει πιο συντηρητικά το πράγμα, επαναφέροντας τον Σαλπιγγίδη, για παράδειγμα, στο αρχικό σχήμα, ή ακόμα και τον Σαμαρά. Θα θελήσει, προβλέπω, να γείρει την πλάστιγγα προς την πλευρά της εμπειρίας στον συνδυασμό της με τα νιάτα. Κι αυτό γιατί πρέπει να κερδηθούν πάση θυσία οι τρεις βαθμοί στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεύτερη εντός έδρας απώλεια θα ισοδυναμεί με τραγωδία στην προσπάθεια για την πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος του 2016.
Ενα επιμέρους ζητούμενο είναι η απόδοση του Στέφανου Αθανασιάδη σε έναν αγώνα στον οποίο φυσιολογικό θα είναι να πάρει και τέσσερις – πέντε πάσες της προκοπής και να μη μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο. Εάν τις πάρει, είμαι βέβαιος ότι θα σκοράρει και θα αρχίσει να υποχρεώνει ορισμένους να πάψουν να αναπολούν τον καλό Μήτρογλου, χωρίς μ' αυτό να θέλω να πω ότι δεν είναι απαραίτητος και ο Μήτρογλου στην Εθνική.
Γιατί να υποκρίνεται σώνει και καλά;
Απάντησε σε πολλές ερωτήσεις φιλάθλων χθες ο Γιώργος Τζαβέλλας και δεν δίστασε να ασχοληθεί ακόμη και με τις πιο ενοχλητικές. Κάποια στιγμή, έγραψε ότι του βγαίνει αυθόρμητα το υπερβολικό πάθος στο παιχνίδι, γιατί “φτιάχνεται” με τον ΠΑΟΚ και παρασύρεται από τις εκδηλώσεις των οπαδών του, λυπάται δε γιατί ορισμένοι πιστεύουν ότι κάνει φτηνή επίδειξη οπαδισμού.
Μολονότι με έχει εκνευρίσει και εμένα με το στιλάκι του και με τον υπερβάλλοντα ζήλο που αποδεικνύεται επιζήμιος τελικά, θέλω να τον πιστέψω. Γιατί να πούμε ότι σώνει και καλά υποκρίνεται; Γιατί να αποδεχτούμε ότι παίζει θέατρο για να γίνει αρεστός στους οπαδούς; Γιατί να αποκλείσουμε ότι όντως “τρελαίνεται” από την όλη ατμόσφαιρα της Τούμπας; Ανθρώπινο είναι να συμβαίνει και πολύ φυσιολογικό.
Ωστόσο, δεν παύει να είναι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και, μάλιστα, έμπειρος, επομένως οφείλει να περιορίσει τον ενθουσιασμό του στα πλαίσια εκείνα που ωφελούν και τον ίδιο και την ομάδα. Ηδη φέτος “συμμαζεύτηκε”, όπως και ο ίδιος τόνισε, με αποτέλεσμα στα τέσσερα ματς που αγωνίστηκε να μη δει καμία κίτρινη κάρτα. Μακάρι να συνεχίσει με την ίδια λογική, γιατί όντως έχει πολλά να δώσει και ήδη έχει βοηθήσει σημαντικά τον ΠΑΟΚ.