Ενας ποδοσφαιριστής που διακρίνεται σε Μουντιάλ, παίζοντας μάλιστα όχι στη φυσική θέση του και έχοντας προσωπικούς αντιπάλους άσους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν μπορεί να είναι τυχαίος.
Ο Αντρια Ζίβκοβιτς έδειξε την αξία του στο Κατάρ με εμφατικό τρόπο, παρά το γεγονός ότι η Σερβία φάνηκε εξαιρετικά αδύναμη και δεν προχώρησε πέρα από τον όμιλό της, χάνοντας με 2-0 από τη Βραζιλία, με 3-2 από την Ελβετία και φέρνοντας ισοπαλία 3-3 με το Καμερούν.
Την έδειξε, όμως, ως πλάγιος μπακ και όχι ως εξτρέμ. Για να επιβεβαιωθεί απόλυτα αυτό που και στον ΠΑΟΚ βλέπουμε εδώ και δύο χρόνια: Η συμβολή του στην αμυντική λειτουργία της ομάδας είναι τεράστια, χάρη στο πάθος του και τα… ακατάπαυστα τρεξίματά του. Μόνο που στον ΠΑΟΚ δεν παίζει πλάγιος μπακ, αλλά εξτρέμ.
Προσέξτε: Ο Ζίβκοβιτς έχει συμπληρώσει με τον ΠΑΟΚ 143 ματς σε όλες τις διοργανώσεις. Πέτυχε 28 γκολ και έδωσε 27 ασίστ. Εχει, δηλαδή, συμμετοχή σε ένα γκολ ανά 2,6 αγώνες (55 στα 143). Τα μισά ακριβώς από τα δικά του γκολ, δηλαδή 14, τα πέτυχε την πρώτη χρονιά (2020-21).
Πέρσι και πρόπερσι πέτυχε από 7. Δεν είναι κακές επιδόσεις, φυσικά, αλλά δεν είναι και οι επιθετικές επιδόσεις που λογικό είναι όλοι να περιμένουμε από έναν εξτρέμ της δικής του ποιότητας. Και το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Εδώ και δύο χρόνια, ένας πολύ καλός επιθετικός δείχνει περισσότερο τις… αμυντικές αρετές του και λιγότερο τις επιθετικές.
“Πρέπει να είμαστε πιο συμπαγείς στο γήπεδο όταν κλέβουμε μπάλες. Να κινούμαστε πιο γρήγορα, καλύτερα και να τελειώνουμε σωστά τις φάσεις”, είπε μετά το 0-0 στο Σπλιτ με τη Χάιντουκ. Δίκιο έχει. Κι αυτό αφορά, βέβαια, όλη την ομάδα, αλλά πρέπει να το “δουλέψει” και με τον εαυτό του.
Είπε και κάτι άλλο, όταν ρωτήθηκε πώς αισθάνθηκε φορώντας για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα το περιβραχιόνιο του αρχηγού: “Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό, γιατί πραγματικά αγαπώ αυτή την ομάδα και δίνω τα πάντα σε κάθε παιχνίδι”. Και σ’ αυτό έχει δίκιο. Ολοι βλέπουν με πόση διάθεση παίζει, όλοι αναγνωρίζουν ότι “σκίζεται” σε κάθε ματς.
Πρώτος απ’ όλους ο Λουτσέσκου που, πολύ σωστά, τον θεωρεί βασικό και αναντικατάστατο. Τέτοια “εργαλεία” οι προπονητές δεν βρίσκουν εύκολα. Μόνο που ο Αντρια τείνει να γίνει ο μοναδικός ίσως επιθετικός στον κόσμο με κύριο προσόν την αγωνιστική συμπεριφορά στην άμυνα. Κι αυτό, βέβαια, έχει κόστος στην επιθετική λειτουργία του ΠΑΟΚ.
Προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι ο 27χρονος σήμερα Ζίβκοβιτς θα γίνει κάποια στιγμή… Βιειρίνια. Θα παίξει δηλαδή κι αυτός ως πλάγιος μπακ, καθώς φυσικό είναι να χάνει σιγά-σιγά την εκρηκτικότητα που πρέπει να διαθέτει ένας εξτρέμ. Μέχρι τότε, όμως, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται περισσότερο τα προσόντα του εξτρέμ Ζίβκοβιτς. Με πιο καλά τελειώματα, άρα με πιο πολλά γκολ, με περισσότερες ασίστ, με πιο καλές σέντρες και με πιο πετυχημένες ενέργειες στις ατομικές πρωτοβουλίες.
Ευχής έργον θα ήταν να δούμε πάλι τον Αντρια Ζίβκοβιτς της πρώτης σεζόν του στον ΠΑΟΚ. Ακόμη και να μη συμβεί, είναι σίγουρο ότι η προσφορά του στην ομάδα θα είναι πολύ σημαντική. Αλλά αυτό θα ήταν το ιδανικό. Θα είναι ό,τι ακριβώς περίμενε ο ΠΑΟΚ όταν τον αποκτούσε μετά την αποδέσμευσή του από την Μπενφίκα.
ΥΓ. Ο άλλος εξτρέμ του ΠΑΟΚ, ο Νάρει, δεν “πατάει” καλά. Σίγουρα πρέπει να του δοθεί κι άλλη πίστωση χρόνου μετά την περσινή περιπέτεια με την υγεία του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ξεκάθαρο ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται όχι έναν, αλλά δύο ακόμη καλούς εξτρέμ. Με ντεφορμέ, ή τραυματίες, ή τιμωρημένους τον Ζίβκοβιτς και τον Νάρει, ποιοι θα παίζουν; Ο Τάισον, που δεν μπορεί και ο Κωνσταντέλιας, που είναι απαραίτητος στο “10”; Η, μήπως, ο Μουργκ;
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
